به گزارش سرویس دینی جام نیوز؛ ابوذر غفاری روزی به حضور رسول خدا (ص) آمد، جبرئیل به صورت دحیه کلبی ، در محضر پیامبر (ص ) بود، و با آن حضرت ، خلوت کرده بود، وقتی که ابوذر آن دو را دید، باز گشت ، و گفتگوی آنها را قطع ننمود، جبرئیل به پیامبر(ص ) گفت : ای محمد! این ابوذر بود، که از اینجا عبور کرد و بر ما سلام نکرد، اگر بر ما سلام می کرد، جواب سلام او را می دادیم ، ای محمد! این اباذر دعائی را می خواند که نزد اهل آسمان ، معروف می باشد، آنگاه که من به آسمان رفتم آن دعا را از او بپرس .

هنگامی که جبرئیل به آسمان رفت ، ابوذر به حضور پیامبر(ص ) آمد، پیامبر(ص ) به او فرمود: ای ابوذر! چرا آن هنگام که از کنار ما عبور کردی ، نزد ما نیامدی و سلام نکردی ؟.

ابوذر: گمان کردم که دحیه کلبی نزد شما برای امور شخصی با شما خلوت نموده است ، از این رو نزد شما نیامدم .

پیامبر: او جبرئیل بود و گفت : اگر ابوذر بر ما سلام می کرد، جواب سلام او را می دادیم .

وقتی که ابوذر دریافت که او جبرئیل بود، بسیار متاءثر و پریشان گردید و افسوس خورد که چرا از توفیق سلام کردن بر جبرئیل محروم شده است ، آنگاه رسول خدا(ص ) به او فرمود:

آن دعائی که می خوانی چیست ؟ که جبرئیل به من خبر داد که دعای ابوذر در آسمانها نزد اهل آسمان ، معروف است .

ابوذر گفت : آری ای رسول خدا، من این دعا را می خوانم :

اللهم انی اسلک الامن و الایمان بک ، والتصدیق بنبیک ، والعافیة من جمیع البلاء، والشکر علی العافیة والغنی عن شرار الناس

خدایا! در درگاهت درخواست دارم : امنیت و ایمان به تو را، و تصدیق نمودن به پیامبرت ، و عافیت از همه بلاها و شکرگزاری در برابر عافیت ، و بی نیازی از مخلوقات را

70- بحار / حدیث 25، ص 587 - ج 2/ باب دعوات موجزات