به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه چهارمحال و بختیاری - شهرکرد مرتفع‌ترین مرکز استان در ایران است و به همین دلیل به بام ایران شهرت دارد، اما در مجموع، شهرکرد جزء ۲۰ شهر مرتفع کشور است که با ارتفاع دو هزار60 متر از سطح دریا، ۴۷۰ متر پایین‌تر از مرتفع‌ترین شهر ایران، فریدون‌شهر قرار دارد.

این شهر یکی از شهرهای مرکزی ایران و مرکز شهرستان شهرکرد و استان چهارمحال و بختیاری است، پیشین آن «دِهْکُرد» بوده که پس از تبدیل به شهر، به شهرکرد تغییر نام داده شده ‌است.

شهرستان شهرکرد به واسطه آب و هوای سرد کوهستانی و نیز تابستان‌های معتدل دارای جاذبه‌های طبیعی فراوانی است، که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به چشمه زنه و ارتفاعات جهان بین هفشجان، چشمه مایک شهر سورشجان، چشمه وقت و ساعت روستای شمس آباد، پارک سرچشمه فرخشهر، سد بیدکان، ‌پارک ملت شهرکرد و منطقه حفاظت شده تنگ صیاد اشاره کرد.

از مکان‌های تاریخی این شهرستان می‌توان از اتاق آئینه شهرکرد، مجموعه فرهنگی تاریخی قلعه چالشتر، خانه آزاده چالشتری، قلعه اسفندیارخان بختیاری (سردار اسعد اول) ‌فرخشهر، قلعه امیرمجاهد روستای شمس آباد،‌ قلعه نصیرخان بختیاری(سردار جنگ) روستای سورک، حمام تاریخی فرخشهر، حمام تاریخی چالشتر، حمام تاریخی سورشجان، عصارخانه صالحی فرخشهر، ‌سنگ نبشته‌های گردنه رخ، سنگ نگاره هفشجان نام برد.

موزه مردم‌شناسی فرخشهر، موزه مردم‌شناسی شهر کیان، ‌موزه سنگ و مردم‌شناسی قلعه چالشتر، موزه باستان‌شناسی شهرکرد(حمام تاریخی پرهیزگار)، موزه محیط زیست (جنب پلیس راه فرخشهر)، موزه دفاع‌مقدس شهرکرد و گنجینه آموزش‌وپرورش شهرکرد از دیگر اماکن تاریخی این شهرستان است.

امامزادگان حلیمه و حکیمه خاتون شهرکرد، امامزاده عزیز الله شهر کیان، ‌امامزاده عبدالله روستای سورک، امامزاده پیرخدیجه روستای وانان، ‌امامزاده سلطان سبزه‌پوش، امامزاده سید محمدعلی‌اکبر روستای دستگرد امامزاده، امامزاده شاه‌منظر هفشجان، امامزاده سیدعلی‌اکبر روستای نافچ، مسجد جامع شهر چالشتر، مسجد تاریخی روستای هرچگان، مسجدجامع شهرکیان،‌ مسجدجامع‌(خان) شهرکرد، سقاخانه ارباب میرزا شهرکرد را می‌توان از معروف‌ترین مکان‌های مذهبی این شهرستان معرفی کرد.

صنایع دستی رایج در این شهرستان گلیم و البسه محلی، قالی، نمد، گیوه دوزی،حجاری سنتی، نگارگری، تذهیب و تشعیر، احجام فلزی، قفل‌سازی سنتی و سرمه دوزی است.

اقتصاد سنتی شهرکرد مبتنی بر قالی‌بافی، نمد مالی، گیوه‌دوزی، قفل‌سازی و کوره‌های آجرپزی است، که امروزه با توجه به صنعتی‌تر شدن جامعه از اهمیت آن کاسته شده است.

در حال حاضر صنایع بزرگ و کارخانه‌های مهمی در نزدیکی شهرکرد واقع شده‌اند که عده زیادی از ساکنان شهرکرد و حومه در آن‌ها مشغول به کار هستند، که فولاد زاگرس شهرکرد، صنایع فولاد فرخ شهر، لوازم خانوادگی برفاب شهرکرد، سیمان شهرکرد، گاز کربنیک شهرکرد، نساجی حجاب شهرکرد، صنایع شیر و لبنی شهرکرد مهم‌ترین این صنایع است.

مهمترین سوغات محلی این شهرستان می‌توان به انواع لباس نمدی، انواع نبات وپولکی، عسل و گیاهان دارویی اشاره کرد.

در شهرستان شهرکرد، سه گویش فارسی، ترکی و لری بختیاری رواج دارد، در اکثر مناطق شهرستان همچون شهرکرد، هفشجان، فرخ‌شهر و چالش‌تر مردم به فارسی لهجه‌دار تکلم می‌کنند، در برخی از مناطق همچون شهر کیان، طاقانک و هرچگان مردم به زبان ترکی قشقایی و در برخی مناطق دیگر همچون سورشجان مردم به گویش بختیاری آمیخته با فارسی محلی صحبت می‌کنند.

در مورد وجه تسمیه شهرکرد در کتابی به‌نام« باستان» از ژوزف ویسهوفر محقق و شرق‌شناس آلمانی آمده‌ است که شاپور دوم در نامه‌نگاری‌های خود نام شهریار دژگرد را که دژی مستحکم در منطقه کوهستانی زاگرس بوده، آورده ‌است.

دژ در پارسی به معنای قلعه وگرد به معنای پهلوان است که با احتساب تسلط زبان عربی در دوران حکومت اعراب به‌ راحتی می‌توان دریافت که «دژگُرد» با عوض شدن حروف «ژ» و «گ» که در الفبای عربی وجود نداشته، به «دهکُرد» تغییر کرده‌است، در منطقه اصفهان، چهارمحال و بختیاری، لرستان و خوزستان وجود مکان‌های نظامی، کاملاً قابل تشخیص است.

برخی معتقدند واژه «کرد» در حقیقت به معنی گله داری است چون شغل ساکنان اولیه این منطقه (دوران اتابکان فارس) به علت داشتن مراتع خوب و سرسبز، غالباً گله داری بوده ‌است.

البته به‌گفته برخی از اهالی این شهر، با توجه به اینکه در شهرکرد چه در قدیم و چه در حال کردین (نوعی بالاپوش نمدی که چوپانان دهکرد به تن می‌کنند) تولید می‌شود، ابتدا به این مکان دهکردین و بعدها به خاطر راحتی کار، به آن دهکرد گفته شد.

شهرستان شهرکرد با مساحت دوهزار و شش کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر 283 هزار و210 نفر، شامل 3 بخش ‌8 شهر و 4 دهستان است. شهرکرد در ۹۷ کیلومتری جنوب غرب اصفهان قرار دارد.

ادامه دارد...

انتهای پیام