به گزارش ایسنا، صحبت های زیادی درباره سرنوشت ایکر کاسیاس در روزهای اخیر منتشر و گفته شده است داوید دخیا به عنوان جانشین او به این تیم اسپانیایی خواهد پیوست.

کاسیاس درباره آخرین شرایط خود گفت: مطمئنم که فصل بعد در رئال می‌مانم. نمی‌توانم تصور کنم که فصل بعد در این باشگاه نباشم. می‌خواهم که قراردادم را تمام کنم و پس از آن شاید به یک لیگ کوچک‌تر بروم. اگر اوضاع خوب پیش نرود، شاید جدا شوم اما اکنون وضعیت خوب است. فصل بعد طوری برایم آغاز می‌شود که گویی اولین فصلم است که اینجا هستم و این چالش من است. من با چالش‌ها نسبت فامیلی دارم. شاید به این خاطر باشد که متولد ماه مه هستم. سال گذشته و امسال با چالش مواجه بودم.

او درباره اولین تجربه بازی برای رئال مادرید گفت: ۱۷ ساله بودم. در نیمه دوم بازی کردم و والوردن و فرسندوسو به من گل زدند. این یک پاداش بود. می‌دانستم که فرصت مهمی است. با خود گفتم که مردم می‌گویند که این دیگر کیست. همه تلاشم را کردم تا بهترین عملکرد را داشته باشم. وقتی ۱۵ ساله بودم چند باری وارد چمن برنابئو شده بودم و با تیم والدانو پس از قهرمانی در لیگا جشن گرفتم. همیشه ورود به تونل برنابئو برایم یک افتخار بوده است و مرا احساساتی می‌کند. این یک مسئولیت بزرگ است. وقتی نامت را می‌شنوی یاد بسیاری از لحظاتی می‌افتی که تا آن لحظه برای رسیدن به آن تلاش کردی.

او درباره اخراج آنچلوتی از رئال گفت: در این باشگاه توقعات زیاد است و باشگاه و هیات مدیره سعی می‌کنند بهترین تصمیم را بگیرند اما از کارلتو به خاطر کاری که برایم کرد متشکرم. البته سال گذشته از این که زیاد بازی نمی‌کردم از کارلو عصبی بودم. امیدوارم اوضاع برایش خوب پیش برود. برایش آرزوی موفقیت می‌کنم. این جا خانه اوست. همه نظر مثبتی به کارلو داشتند. کریستیانو نظر خودش را دارد و رابطه نزدیکی با مربی داشته است. پیغامش بعد از رفتن کارلتو قابل درک است.

او درباره نیمکت‌نشینی در یکی، دو سال اخیر گفت: در زمان مورینیو مصدوم بودم و هم‌تیمی‌ام خوب کار می‌کرد. حرف‌ مطبوعات و خبرنگاران برایم مهم نبود. پس از آن آنچلوتی به دیگو اعتماد کرد که کنار آمدن با آن برایم مشکل بود اما سال قبل علیرغم اشتباهم در فینال لیگ قهرمانان سال خوبی بود. نمی‌خواهم فقط به جزئیات توجه کنم. لحظات خوبی داشته‌ام. پیش از مصدومیتم صحبت کردیم. در آن زمان دو، سه بازی نیمکت‌نشین بودم. به من گفت که می‌خواهد با این کار انگیزه‌ام را در بازی‌ها بیشتر کند. او می‌گفت که چاق شده و ناآماده هستم. ترجیح دادم که سکوت اختیار کنم تا یک سیرک به راه نیفتد. پشیمان نیستم و اگر به عقب برگردم، همین کار را می‌کنم. رابطه‌مان کمابیش معمولی بود. وقتی لیگای رکوردها را بردیم به عنوان کاپیتان با مربی در یک جو احترام‌آمیز صحبت کردیم. پس از آن در طول یورو ۲۰۱۲ هم رابطه‌ای بسیار عالی با هم داشتیم اما در سپتامبر شرایط فرق کرده بود و پس از آن مصدومیت ایجاد شد.

او درباره سوت‌های هواداران رئال در بازی با والنسیا نیز گفت: ناراحت بودم. ۲ بر صفر باخته بودیم و انتظار داشتم همه متحد باشیم تا نتیجه را برگردانیم و به سوت‌ها فکر نمی‌کردم. گریه نکردم اما ناراحت بودم. رئال مادرید همین است. از تو توقع دارند و باید بهترین عملکردت را داشته باشی. ۲۵ سال در این جا بودم و وقتی همیشه نمره ات ۸ از ۱۰ باشد کسی نمره ۷،۵ را نمی پذیرد. با کسانی که سوت می‌زنند حرف مشترکی دارم: این که هم من و هم آنها می‌خواهیم که رئال مادرید بازی‌هایش و جام‌ها را ببرد.

انتهای پیام