خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها: تابستان معمولاً فصل اسباب کشی‌ها است؛ مستأجران یا باید با صاحب خانه خود کنار بیایند و یا اسباب خود را جمع کرده و به فکر خانه‌ای دیگر باشند.
قبل تر ها اصطلاح «اجاره نشین، خوش نشین» بسیار رایج بود اما با گرانی‌های اجاره بهاها دیگر خبری از خوشی نیست و هر چه مستأجر با آن رو به روست، درد و ناراحتی است.
گرانی منازل این روزها نقل محافل شده و همه از افزایش سرسام‌آور اجاره‌ها گلایه می‌کنند؛ اما نباید فراموش کنیم بخش عمده‌ای از این گرانی به دلیل خواسته‌های خارج از عرف خود صاحب املاک است.
برای شنیدن حرف‌های مردم به بنگاه‌های معاملاتی املاک سری می‌زنیم. زوجی که حدود ۴ سال است از ازدواج آن‌ها می‌گذرد را می‌بینیم و سر صحبت با آن‌ها باز می‌شود.
این زوج می‌گویند: به دنبال تغییر قطعی منزل نیستیم اما به دنبال خانه می‌گردیم که اگر به نسبت مورد فعلی که در آن ساکن هستیم، بهتر بود، نقل مکان کنیم.
مرد خانه اظهار کرد: سال گذشته ماهانه یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان اجاره می‌دادیم اما امسال صاحب خانه گفته است ۲ و نیم میلیون می‌خواهد؛ سر رسید قرارداد برج ۶ است و اگر تا آن موقع منزل بهتری پیدا نکنم به ناچار در همین منزل ادامه زندگی خواهم داد.
وی افزود: تاکنون منزل مناسب‌تری پیدا نکرده‌ام و بعید است با شرایط فعلی خانه دیگری پیدا شود.
صاحب خانه‌ها رحم کنند
جوان دیگری نیز که از این بنگاه به آن بنگاه به دنبال خانه بود، در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: سال گذشته اجاره خانه حدود ۵۰ درصد افزایش یافت اما امسال صاحب خانه به این حد قانع نبود و اجاره را حدود ۷۰ درصد افزایش داد.
وی افزود: پرداخت این مقدار که حدود ۵۰ میلیون رهن و ۲ میلیون اجاره می‌شود، از عهده من خارج است لذا تصمیم به ترک خانه گرفتم.
این جوان که ۳ سال است به خانه خود رفته، تصریح کرد: به ناچار باید به محله‌های ضعیف‌تر و پایین‌تر برویم.
وی بیان داشت: صاحب خانه‌ها به مستأجران که عموماً از قشر ضعیف‌تر جامعه هستند، رحم کنند؛ این حدیث پیامبر اسلام است که اگر به مردم رحم نکنید، خدا به شما رحم نخواهد کرد.
خانه‌های دانشجویی از اجاره عقب نیفتادند
موج گرانی اجاره‌ها گریبانگیر خانه‌های دانشجویی را نیز گرفته است؛ خصوصاً حالا که بناست پس از ۲ سال تعطیلی، دانشگاه‌ها مجدداً حضوری شوند، دانشجوها نیز با مشکلات ریز و درشتی مواجهند.
یکی از دانشجویان دانشگاه بجنورد در این خصوص به خبرنگار مهر گفت: دانشگاه بجنورد به اندازه کافی خوابگاه ندارد و شاید در بهترین حالت نیمی از دانشجویان غیر بومی را اسکان دهد.
وی افزود: از این رو ناچاریم به خانه‌های دانشجویی روی بیاوریم؛ اما قیمت خانه‌های دانشجویی نیز سر به فلک کشیده و از پرداخت آن از توان دانشجو خارج است.
این دانشجو ادامه داد: خانواده من خودشان مستأجر هستند و با این گرانی‌ها به دردسر افتادند؛ حالا چطور برای اجاره خانه من نیز هزینه هنگفتی کنار بگذارند؟
وی افزود: یک خانه سی تا چهل متری دانشجویی را حدوداً یک تا یک و نیم میلیون اجاره می‌گیرند؛ این ارقام منصفانه است؟
وی گفت: کمبود خانه دانشجویی نیز به معضل تبدیل شده؛ یکی از بنگاه داران معتقد بود خانه‌های دانشجویی سال‌های گذشته را خانواده‌های کم جمعیت اجاره می‌کنند و به همین دلیل خانه کمتر یافت می‌شود.
بی انصافی برخی بنگاه داران
علی رغم اینکه برخی از مشاوران املاک معتقدند کمبود ساخت و ساز طی سال‌های گذشته عامل گرانی اجاره بها است اما برخی نیز اعتقاد دارند جمعی از مشاوران املاک عامل درصدی از گرانی هستند.
یکی از مشاوران املاک که مایل به انتشار نامش نبود در گفتگو با مهر اظهار کرد: متأسفانه برخی صاحب خانه‌ها حاضرند خانه‌هایشان خالی بماند اما با قیمت کمتر آن را به یک زوج ندهند.
وی افزود: همواره در معاملات سعی می‌کنم تا جایی که امکان دارد از صاحب خانه تخفیف بگیرم زیرا خودم نیز مستأجر هستم و شرایط را درک می‌کنم.
این بنگاه دار تصریح کرد: باید قبول کرد جمعی از همکاران ما به صاحبان خانه می‌گویند قیمت‌ها بالاتر رفته و به اعداد کم راضی نشوید؛ این رسم وجود دارد.
صاحب خانه‌های خوب را از یاد نبریم
اما نباید در کنار تمامی این گرانی‌ها، صاحب خانه‌هایی که با مستأجر خود راه می‌آیند و اجاره خانه را تبدیل به منبع درآمد نکردند، از یاد برد.
یکی از مستأجران بجنوردی در این خصوص به مهر گفت: خوشبختانه ۲ سال است در یک منزل مناسب اسکان دارم و مبلغ پرداختی در قیاس با منازل اطراف کمتر است.
وی افزود: صاحب خانه آدم منصفی است و دغدغه اجاره بها را زیاد ندارم؛ هرچند با توجه به ثبات حقوق‌ها، تغییر حتی ۱۰ درصد مبلغ نیز برای ما دشوار است اما باز هم از صاحب خانه تشکر می‌کنیم.
ااین مستأجر گفت: دعای خیر خودم و همسرم همواره پشت صاحب خانه است؛ از صاحبان املاک تقاضا دارم با مستاجرها شود شاید راه بیایند؛ شما هم فرزندی دارید که شاید در آینده مستأجر شود؛ باید بدانیم هر طور با مردم رفتار کنیم همانطور با ما رفتار خواهد شد.
راهرچند دولت وظیفه دارد علاوه بر افزایش نظارت‌ها، ساخت مسکن را با جدیت بیشتری دنبال کند تا تورم مسکن کاهش یابد اما نباید مردم خودشان یکدیگر را فراموش کنند؛ یقیناً مشکلات با همراهی یکدیگر حل خواهد شد اما اگر مردم پشت هم نایستند، قطعاً توفیقی حاصل نمی‌شود.
