بهزاد خداداد با بیان مطلب فوق به خبرنگار مهر افزود: شرایط ما هم مانند خیلی از مربیان سایر رشتهها در دوران کرونا خوب نیست، من در کنار کار مربیگری جای دیگر مشغول به کار هستم و مشکل چندانی ندارم، ولی خیلی از مربیان که تنها منبع درآمدشان مربیگری است از این شرایط خیلی لطمه خوردند تا آنجا که مجبور به ترک این کار شده و بی انگیزه به سراغ کارهای دیگر رفتند.
وی افزود: در تکواندو مربیان نسبت به سایر رشتهها شرایط به مراتب سختتری دارند، شاید در رشتههای دیگر مانند تکواندو هزینههای بانک اطلاعاتی، هماهنگی، بیمه و… را نداشته باشند. در تکواندو مربیگری هزینه بر است و با وجود شیوع بیماری کرونا و براساس تصمیمات ستاد کرونا در ورزش و صادر نشدن مجوز فعالیت در این رشته، اغلب کلاسها تعطیل شده است. ولی همین مربی که هیچ منبع درآمدی ندارد، هیچ کلاس آموزشی ندارد و حتی هزینههای زندگی شخصی را در ماههای گذشته از درآمد همین کلاسها تأمین می کرده و اکنون با مشکل مواجه شده، الان باید از ابتدای سال هزینههای متعددی چون هماهنگی داوران، هماهنگی مربیگری، حق عضویت بانک اطلاعاتی، تمدید باشگاه و… را پرداخت کنند. افزون بر همه اینها بیمه سرمد هم از سال گذشته اضافه شده و فدراسیون همه پنلهای دسترسی را بسته و تا این هزینه پرداخت نشود، مربی اجازه هیچگونه فعالیتی از قبیل ثبت آزمون و…نخواهد داشت.
دارنده یک مدال طلا و دو نقره جهان افزود: سالنی که من تمرین می دهم و کلاس آموزشی دارم، بیمه مسئولیت مدنی با ذکر تمامی مشخصات لازم را دارد، با این وجود من و خیلی از مربیان که چنین شرایطی داشتند را سال گذشته مجبور کردند که هزینه بیمه پرداخت کنیم و مشخص هم نشد که برگه بیمه صادر و ارسال شد یا خیر! این دقیقاً مانند این است که شما اتومبیل خود را دوبار بیمه کنید. فکر میکنم این نکته غیرمنطقی باشد. من با اغلب مربیانی که صحبت کردم از این موضوع رضایت نداشتند که سال گذشته هزینه بیمه پرداخت کردند و هیچ خدماتی دریافت نکردند. سالجاری هم همین شرایط است و با این شرایط کرونایی و تعطیلی باشگاهها که مربیان ریالی درآمد ندارند، باید با اجبار فدراسیون پول بیمه را پرداخت کنند.
این کارشناس تکواندو با بیان اینکه مدتهاست به فدراسیون کاری ندارم و سرم به آموزش گرم است اظهار داشت: نمیخواهم جبهه گرفته و یا انتقاد کنم، ولی فدراسیون باید مربیان را درک کند نه اینکه کاری کنند که انگیزه را از این قشر زحمتکش گرفته تا آنجا که عطای مربیگری را به لقایش ببخشند. این مربیان هستند که فدراسیون هم هست، نمیخواهم جسارت کرده باشم، ولی چرا باید راهی برویم که مربیان به دنبال کارگری باشند تا مخارج زندگی خود را تأمین کنند. سید محمد پولادگر به عنوان رئیس فدراسیون و متولی اصلی این رشته باید راهی را طی کنند که این مشکلات برای مربیان دردسرساز نشود. چرا مربی که هیچ در آمدی نداشته هزینههایی زیادی پرداخت کند؟ آیا نمیشد اجازه بدهند شرایط عادی شود بعد اقدام کنند؟ هزینههای مربیگری و داوری و.. را دریافت کردند، ولی چرا مربیانی که در سختترین شرایط قراردارند باید هزینه بیمه پرداخت کنند؟
وی افزود: کاش فدراسیون به جای اخذ چنین هزینهها، برنامهای برای کمک به مربیان اجرا میکرد، اگر مربیگری یک شغل محسوب شود و مربی بتواند از بیمه بیکاری و خیلی از بیمههای که میتواند برای مربیان پشتوانه باشد، مورد استفاده قرار گیرد، این میتواند یک گام بلند باشد. این مربیان هستند برای تکواندو زحمت می کشند که تیمهای ملی ما شکل میگیرد، با این وجود باید مسیری طی شود تا در شرایط مشابه کرونا از مربیان حمایت شود.
خداداد در پایان در مورد دوره هماهنگی گفت: دوره که نبود، فقط جزوهای در اختیار مربیان قرار گرفت که بتوانند در آزمون شرکت کرده و همه کسانی که شرکت کردند قبول شدند، این حرف همه مربیان است که هیچ منفعتی برای مربیان نداشت. فدراسیون این صحبتهای من را درددل خیلی از مربیان بداند. باید مشکلات مربیان به گوش مسئولان برسد ان شالله راهی برای حمایت از مربیان پیدا شود.
