به گزارش روز دوشنبه گروه فرهنگی ایرنا، محمد علی معلم دامغانی، در پاسداشت مقام استاد محمود فرشچیان هنرمند نگارگر و عضو پیوسته فرهنگستان هنر، یادداشتی آورده است: فرشچیان بی هیچ شائبه یکی از مصادیق این سخن است. اصولاً چنانکه مشهور است:هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید /بلبل به غزلخوانی و قُمری به ترانه



درادامه آمده است : عصر رسانه بر همه کس آشکار کرد که مردمان از ابتدای تاریخ تا به امروز در هر دوره ای و به اقتضای آنچه در اندیشه داشته اند، شیوه ای را برای ابلاغ و تبلیغِ سخن خویش برگزیده و آن سخن را چنانکه بایست به مخاطبان آن رسد «کد گزاری» کرده اند.



' شاعر و نویسنده، پیام خویش را با کلمات ارسال می کنند، نقاش با طرح و رنگ پیغام خود را می گذارد. هنرمندان عرصة هنرهای تجسمی، شیوه خود را دارند و در زمان ما حتی عکاسان که لحظه ها را به اصطلاح روز «فریز» می کنند و آنات را به سنگ سخت بدل می سازند اینگونه مطلب خود را به مخاطبانشان می رسانند .'



وی می افزاید: فرشچیان در یک کلمه نگارگر بهشت خدای متعال در زمینِ سوخته است. او طرح را چنان می شناسد و محاکات می کند که جز به قوة ولایت چنین هنری نمی توان و سِحر رنگ ها و تاثیر آنها را به مصابتی می شناسد که حقیقت در عالم طبیعت طرح های خود را با آن رنگ ها آراسته است و طرح و رنگ محض چشم آدمیان است وگرنه سایر موجودات جز در موارد خاص از چنین سرمایه هایی بهره نمی گیرند و اما لطیفه والاتر، فرشچیان در جهان خاکی رنگ ها و نیرنگ ها دل در گرو عالم بی رنگی دارد. او راوی معراج است، روایتگر غدیر است، مرثیه خوان ظهر عاشوراست.



فرشچیان هنر و اخلاق را کمندی می پندارد و نردبانی می خواهد که با آن بر بام بلند آسمان فراتوان رفت و از آن بلند جای به تماشای دو جهان ایستاد و برای عالمیان از هر دو عالم سخن گفت. هم اکنون فرهنگستان در صدد چاپ و انتشار مجموعة شعری از شعرای جوان سرزمین شعر «ایران» در وصف و تقدیر محمود فرشچیان است.



این مجموعه در معنی و محتوا حکایت گر حقیقت نگارگری است که از همگنان به واسطة حقایق و دقایقی در گذشته و به جایی رسیده است که به زبان نقش و تصویر، حکمت و فلسفه تدریس می کند و معارف دینی و مذهبی می آموزد . او را در آینه شعر شاعران خواهید دید که آنان پیام نقاش گران مرتبه روزگار ما را آنچنانکه او پیغام کرده است فهمیده اند و در باز خورد مسئله او را به صفاتی که از نقش و رنگ والاتر است و نه به جهان رنگ که به عالم بی رنگی تعلق دارد، ستوده اند.



آنها می گویند که تو عزیزی زیرا روایتگر قصة عزیزانی. باش که در سایه هدایت و عنایت آنان از سعادت در پایان آمده است: این عالم و عالم دیگر برخوردار گردی و نیکا کسانی که چون تو باشند و ما ستایشگر چون توئی برای بیداری تو و دلالت تو به عالم نوریم تا نگویند که کوریم و آنچه را که در روزگار ما روشن است و روشنگر در نمی یابیم و نیافتیم.



فراهنگ**9266**1601**