به گزارش خبرنگار مهر، لیست مدعوین کارلوس کی روش ابهاماتی داردکه جای بحث باقی می گذارد به عنوان مثال می توان از دعوت مهرداد پولادی سخن گفت که در هیچ باشگاهی عضویت ندارد و به طور کامل از چرخه و سیکل تمرین - مسابقه - تمرین که مهمترین رکن آمادگی بازیکنان است دور شده و اصالتا دعوت از بازیکنی که باشگاه ندارد در همه دنیا منسوخ است و حتی برخی مربیان بزرگ بر این باورند که بازیکن اول باید مربی خودش را متقاعد کند و در تیمش فیکس شود بعد به فکر تیم ملی باشد اما به نظر می رسد کی‌روش نه به فیکس شدن که حتی به قرارداد داشتن بازیکنان با باشگاهها هم اعتقادی ندارد!

از این که بگذریم می رسیم به دعوت از رحمتی که نیامده خط خورد و البته خلعتبری که تا روزهای آخر قبل از جام جهانی در تمرینات کی روش حضور داشت اما این بار حتی توسط سرمربی به تیم ملی هم دعوت نشد! و از همه مهمتر دعوت از ملی پوشان استقلال بود که سرمربی این تیم بارها طی مصاحبه هایش اعلام کرده که از آمادگی آنها راضی نیست اما تیم ملی آنها را با آغوش باز کی روش می پذیرد! این در حالی است که خود استقلال هم بدون ملی پوشانش بهتر نتیجه می گیرد به عنوان مثال می توان از امیر حسین صادقی نام برد که طی چهار دیداری که فیکس بود سه شکست با تیمش متحمل شد یا تیموریان که وقتی نیست استقلال می برد و وقتی هست استقلال می بازد!

چند پرسش

پرسش اول این است که آیا این روش کی روش که توسط برانکو هم به اجرا درآمد(برانکو هم طی چهار سال تقریبا بدون توجه به آمادگی بازیکنانش کمترین تغییر را در تیم ملی داشت) یک رسم و عرف معمول در دنیاست؟ پرسش دوم که در پی پرسش اول می آید این است که آیا این نوع دعوت از بازیکنان نشانه بی‌توجهی کی روش به لیگ است و نتایج و اتفاقاتش؟

نگاهی به لیست تیم ملی به ما می نمایاند که کی روش توجهی به لیگ ندارد به تعداد بازیکنان دعوت شده از تراکتور صدرنشین داشته باشید تا متوجه شوید که کی روش توجهی به لیگ ندارد او نه تنها بازی تیم‌ها را در شهرستانها از نزدیک نمی بیند بلکه کاری به جدول رده بندی هم ندارد! اما آیا این درست است؟ یعنی بدون توجه به لیگ باید بازیکن دعوت کرد؟ آیا تعطیلی های زیاد لیگ به درخواست کی روش نیز از همین موضوع تبعیت می کند؟

اگر بازیکنانی که کی روش دعوت می کرد با سنین پایین بودند به این باور می رسیدیم که کی روش می‌خواهد بازیکنانش را برای چهار سال بعد آماده کند اما در چنین شرایطی نمی توان چنین برداشتی داشت. در واقع باید پذیرفت که کی روش لیگ ما را از نظر فنی و تاکتیکی و بدنسازی قبول ندارد و فقط به دنبال جورکردن جنس خودش برای کوچینگ است و بر این باور است که خودش می تواند بازیکنانش را از نظر بدنی و هماهنگی به اوج برساند.

انتقادات مردم و آمار بین المللی

به اینجا که می رسیم به یاد انتقادات مردم می افتیم از بازیهای ضعیف لیگ که نه تماشاگر پسند است و نه از نظر فنی حد مطلوبی دارد و بدون مکث به یاد این می افتیم که باشگاههایمان هم دو دهه است که قهرمان آسیا نشده اند که اگر کیفیت کارشان استاندارد بود حتما طی این دو دهه یکی از آنها قهرمان آسیا شده بود.

با توجه به تکرار این حرکت که برانکو پایه گذار آن بود توسط کی روش و البته صعود با این روش به جام جهانی، شاید باید این نوع دعوت از بازیکنان و تمرینات بلند مدت گلخانه ای را بپذیریم، هر چند با اصولی که در دنیا اجرا می شود منافات داشته باشد!