به گزارش خبرنگار مهر، رضا حامدی خواه در حاشیه سومین روز از نهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان به میان خبرنگاران آمد و به سوالات آنها پاسخ داد و به بیان مطالبی در خصوص جایگاه و وضعیت تئاتر خیابانی در کشور و استان کردستان پرداخت و گفت: خوشبختانه تئاتر خیابانی رشد خوبی در کشورما داشته است و به دلیل اینکه بدون واسطه و با کمترین امکانات لازم با تماشاگر ارتباط برقرار می کند بسیار مورد استقبال مردم  و هنرمندان قرار گرفته است.

وی با اشاره اینکه تئاتر خیابانی تنها نوعی از نمایش است که دغدغه تماشاگر ندارد ،عنوان کرد: این مسئله فرصت طلایی برای هنرمندان این عرصه است که می توانند نهایت بهره را از آن ببرند و موجبات ارتقای فرهنگ جامعه را فراهم کنند.

وی ادامه داد:در زمینه عمرانی و ایجاد سالن و محیط های نمایشی کشورما عقب ماندگی زیادی دارد و نمایش خیابانی فرصت مطلوبی برای جبران این عقب ماندگی را فراهم کرده و می کند.

این داورنهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان افزود: در چند دوره گذشته این جشنواره شاهد فرازهای خوبی از نمایش های خیابانی بودیم که این نشان دهنده این است که تعدادی از گروه ها به صورت خودجوش و البته بدون داشتن برنامه کارکردند.

حامدی خواه بزرگترین ضعف تئاترخیابانی را عدم آموزش کافی خواند و اظهارداشت: گروه های تئاتر خیابانی در طول سال متاسفانه بسیار کم و حتی گاها اجرایی هم ندارند و متولیان امر باید در این راستا اقدام به تهیه برنامه ای مدون کنند و با حمایت از گروه ها هم بر کار آنها نظارت داشته باشند.

وی عنوان کرد: یکی از اتفاقات و بخش های مهم جشنواره تئاتر خیابانی، بین المللی بودن آن است ولی نبایستی فقط این نام را یدک بکشد بلکه حداقل نیمی از کارها می بایست از سایر کشورها در این جشنواره به نمایش در می آمد.

وی اظهارداشت: معتقدم اگر از امسال و بعد از این دوره از جشنواره برنامه ای مدون برای سال آینده تدوین نشود کارهای سال اینده هم نمونه ای از یکی دو سال اخیر خواهد بود.

این داور نهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان ادامه داد: برای شکوفایی و ارتقای گروه های تئاتر خیابانی در سال آینده نیاز است مربی، استاد یا مشاوری برای آنها در نظر گرفته شود تا سخت گیرانه کارهای این گروه ها را پیگیری و نقاط قوت و ضعف را بازگو تا در راستای رفع نواقص تلاش کنند.

حامدی خواه اظهارداشت: در تئاتر خیابانی به مسائل روز جامعه که مردم با آنها درگیرند و هم چنین موضوعاتی که اگر در سالن اجرا شود جنبه فرمایشی پیدا می کند، پرداخته شود.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از نمایش های خیابانی که در این جشنواره اجرا می شوند سالنی اند بیشتر تا خیابانی، بیان کرد: گاهی یک نمایش صحنه ای که نمایشنامه آن جهانی است با تغییرات بسیار جزئی در آن تبدیل به نمایش خیابانی می کنند و این شیوه بسیار اشتباهی است و باید نمایشنامه ویژه  تئاترخیابان نوشته شود.

وی با بیان اینکه نمایش خیابانی انوان مختلفی شامل کارناوالی و آیینی و غیره دارد، ادامه داد: در کشورما نمایش های کارناوالی بسیار کم اجرا می شود و این درحالی است که در بیشتر کشورهای دنیا در سال 10ها کارناوال اجرا می کنند.

این داورنهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان در ارتباط با اینکه اصل و مبنای تئاتر خیابانی اعتراض است، عنوان کرد: نمایش خیابانی را به دلیل اینکه نقد بی پرده اجتماعی است، معترض عنوان می کنند.

حامدی خواه اظهارداشت: متاسفانه گاهی تعدادی از گروه ها این نقد بی پرده و اعتراض را با شکستن مرزهای اخلاق اشتباهی می گیرند و حرف ها و دیالوگ هایی که در قاعده و قانون یک کشور نمی گنجد را در قالب اعتراض می پندارند در صورتیکه این کار بی اخلاقی محسوب می شود.

وی با بیان اینکه نقد با توهین و شکستن مرزهای اخلاقی متفاوت است، افزود: تئاتر منتقد مقدس است ولی به محض دورشدن ازاین حریم هم از سوی مردم و هم قانون با آنها برخورد می شود لذا باید با برنامه و به صورت علمی و منسجم اقدام به اجرای نمایش کرد.

وی عدم تفکیک انواع تئاتر خیابانی در کشور را یکی از اشکالات موجود در این حوزه خواند و اظهارداشت: وقتی دسته بندی و تفکیک انواع نمایش های خیابانی صورت گیرد قطعا قضاوت در مورد آنها نیز راحت تر انجام می شود.