به گزارش ایسنا و به نقل از ژورنال bmc gastroenterol، پان و همکاران بر روی  ارتباط بین آلودگی به هلیکو باکتر و تراکم مواد معدنی استخوانی متمرکز شده اند.

آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری واکنش های التهابی و ایمنی فردی را تحریک می کند که با اختلالات هضمی درارتباط است. در این مطالعه ارتباط بین جنس ،سن، توده بدنی یا bmi، چرخش مواد دفعی در بدن، پروفایل لیپیدی، آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری، یافته های اندوسکوپی دستگاه معده‌ای ـ روده ای و تراکم مواد معدنی استخوانی تحقیق شده است. به علت ارزیابی غیر رندوم بودن و اثرات گیج کننده سن بر تراکم مواد معدنی استخوانی، این مطالعه بر اساس سن تعدیل شده است.

این تحقیق با آنالیز ساده و چند مرحله‌ای به منظور ارزیابی ریسک فاکتورهای کاهش دهنده تراکم استخوانی در شرکت کنندگان اجرا شد. ۸۶۷ فرد شرکت کردند که ۳۸۱مورد از آآآنها با هلیکوباکتر پیلوری آلوده بودند و ۵۵۶مورد تراکم کاهش یافته مواد معدنی استخوانی داشتند. در گروهی با تراکم کاهش یافته مواد معدنی استخوانی، نسبت زنان بالاتر از گروهی با تراکم نرمال استخوانی است. در این گروه سن بالاتر و توده بدنی کمتر است. شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری ۳۹.۹ درصد در گروه با تراکم نرمال و ۴۶.۲ درصد در گروهی با تراکم کاهش یافته مواد معدنی استخوانی است.

آنالیز چند متغیری که برای این ریسک فاکتورها به کار رفته بود، نشان داد که تنها افزایش سن و توده بدنی پایین به طور مستقل با کاهش تراکم مواد معدنی استخوانی در این مطالعه مرتبط است. همچنین آنالیز "رگرسیون لوجستیک" نشان می دهد که آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری و توده پایین بدن به طور مستقل با کاهش تراکم مواد معدنی استخوانی در ارتباط است.

مطابق با نتایج حاصله، آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری و توده پایین بدنی با کاهش تراکم مواد معدنی استخوانی در ارتباط است.

انتهای پیام