به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، فدراسیون تکواندو یکی از رشته‌های رزمی تقریبا موفق ایرانی در سالهای گذشته بوده و هست هر چند که این فدراسیون در چند سال اخیر حواشی بسیاری داشته است.

این فدراسیون با توجه به فعالیتی که دارد چارت سازمانی درونی خود را تغییر داده و چندین سازمان و کمیته به وجود آورده که این سازمانها و کمیته ها در روند اجرای کارها در فدراسیون تاثیر مثبت داشته‌اند.

این سازمانها و کمیته ما نیز در درون خود زیر مجموعه‌هایی دارند که توسط افراد متخصص خود اداره می‌شوند. شاید یکی از سازمانهای موفق این فدراسیون سازمان لیگ است که برگزاری تمام لیگ‌ها زیر نظر فدراسیون در تمام رده‌های سنی را انجام می‌دهد.

اما نکته‌ی جالب اینجاست که از حدود سه ماه سازمانی در فدراسیون تکواندو به صورت رسمی کارش را آغاز کرد که تنها یک کارمند دارد! این سازمان، سازمان تیمهای ملی است که تنها کارمندش حسن ذوالقدری دبیر سابق فدراسیون مدیر تیم‌های ملی و سرمربی اسبق تیمهای ملی است!

به گفته‌ مسئولان فدراسیون تکواندو، تشکیل سازمان تیم‌های ملی حدود یکسال قبل در هیات رئیسه فدراسیون مصوب شد و از آن زمان کار تدوین آیین نامه‌های آن شروع شد اما به یک باره یکی، دو ماه مانده به برگزاری مجمع انتخاباتی ریاست فدراسیون نام این سازمان وتشکیل آن به سر زبانها افتاد.

انتخابات فدراسیون تکواندو یک‌بار به تعویق افتاد و سرانجام 11 دی برگزار شد که در آن سید محمد پولادگر برای چهار سال دیگر به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد تا برای سومین دوره باشد که این سمت را بر عهده می‌گیرد.

پشت پرده تشکیل سازمان تیم ملی

حسن ذوالقدری که سالها سرمربی تیم ملی و بعد ازکناره گیری از این پست دبیر فدراسیون بود و همزمان مدیریت تیم‌های ملی را هم بر عهده داشت به دلیل بازنشسته بودن طبق قانون نمی‌توانست دیگر در کادر مدیریتی فدراسیون (دبیر، نایب رئیس ، رئیس) فعالیت کند. او تجارب فنی گرانبهایی در اختیار داشت و دارد و پولادگر هم ثابت کرده بودکه به یاران قدیمی خود وفادار است و از کنار این تجارب به سادگی عبور نمی‌کند. او همان مربی بود که در المپیک‌های سیدنی و آتن هدایت تیم ملی تکواندو را بر عهده داشت.

در حالی که ذوالقدری از تدوین آیین نامه سازمان تیم‌های ملی و بازبینی نهایی آن خبر داد و برای برگزاری مجمع انتخاباتی ریاست فدراسیون تلاش می‌کرد، سرمربی تیم ملی تغییر کرد و مرتضی کریمی جای خود را به بیژن مقانلو داد.

هادی ساعی مدیریتی تیم‌های ملی واسطوره تکواندوی ایران که نامزد انتخابات ریاست فدراسیون هم بود همان زمان نسبت به این تغییر موضع مخالفت گرفت و تلویحی اعلام کرد که این تغییرات با هدف خاصی انجام می‌گیرد.

اما مرتضی کریمی سرمربی برکنار شده تیم ملی خیلی واضح اعلام کرد دست‌های پشت پرده‌ای وجود دارد و این تغییرات مهندسی شده‌ است و برای رای آوردن گزینه مورد نظرشان در انتخابات فدراسیون این کارها را انجام می‌دهند.

کریمی در 29 آبان 92 در مورد تشکیل سازمان تیمهای ملی هم گفت: نفس تشکیل این سازمان خوب است اما این سازمان برای آن تشکیل می‌شود که یک فرد خاص که دیگر نمی تواند طبق قانون دبیر فدراسیون باشد در پست دیگری در فدراسیون باقی بماند. از این گفته‌ها به راحتی می‌توان متوجه شد که نظر این کارشناس چه کسی بوده است.

به هر حال به هر شکلی که بود مجمع انتخابات فدراسیون تکواندو با آن حواشی بسیار برگزار شد و پولادگر رئیس شد.

پنجم اسفند که پولادگر اعلام کرد حسن ذوالقدری رئیس سازمان تیمهای ملی شده است و از این پس در این پست در فدراسیون تکواندو فعالیت خواهد کرد.

اکنون حدود سه ماه از شروع فعالیت رسمی سازمان تیم‌های ملی تکواندو می‌گذارد، سازمانی که برای اجرای بهتر کارهای مربوط به تیم‌های ملی تشکیل شد ولی طبق اخباری که روابط عمومی فدراسیون روی خروجی‌اش گذارده است هنوز خبری از عوامل اجرایی این سازمان به چشم نمی‌خورد و تنها کارمند این سازمان، حسن ذوالقدری است!

حال چندین سوال پیش می‌آید که پاسخ به آنها همه چیز را مشخص می‌کند:

- آیا تشکیل این سازمان آن هم تنها با یک نفر الزامی بود؟

- وقتی یک نفر با چنین توانایی بالایی می‌تواند همه کارهای یک سازمان را انجام دهد آیا بهتر نبود این همه وقت اعضای هیات رئیسه و فدراسیون برای تشکیل این سازمان گرفته نشود و از همان ابتدا، خود این فرد کارها را شروع می‌کرد.

- چندان غیرمعمول نیست که ابتدا سمتی به شخصی داده شده و سپس پست برای او ساخته شود! آیا پست رئیس سازمان تیم‌های ملی تکواندو نیز از این دست بوده است؟

- آیا صحبت‌های کارشناسان تکواندو قبل از مجمع انتخاباتی ریاست فدراسیون و بحث تشکیل سازمان تیمهای ملی مبنی بر برنامه ریزی این مسائل برای باقی ماندن در فدراسیون بوده است؟

- آیا رئیس فدراسیون تکواندو برای از دست ندادن ذوالقدری و تجارب او تصمیم به تشکیل چنین سازمانی گرفته است؟

انتهای پیام