به گزارش ایسنا، اغلب می‌گویند فوتبال حافظه ندارد که این حقیقت است. البته حافظه کوتاه مدت ندارد و تنها از حافظه دراز مدت است در فوتبال وجود دارد. یعنی هر شخصی که کارهای زیادی برای باشگاه انجام داده است، با نخستین شکست‌ها از طرف مردم طرد می‌شود. سپس با گذشت زمان تنها خاطره‌های خوب از او یاد می‌شود.

رئال مادرید در فصل ۷۸-۱۹۷۷ در شرایط خوبی قرار نداشت. میلیانیچ تیم کسل کننده‌ای داشت که تنها دقایق ابتدایی بازی خوب کار می‌کرد و پس از آن، عملکرد ضعیفی ارائه می‌کرد. یک فصل پیش از آن مادرید در جایگاه نهم قرار گرفت و برای نخستین بار نتوانست به رقابت‌های اروپایی راه پیدا کند. با این حال سانتیاگو برنابئو برخلاف نظر مدیریت تصمیم گرفت میلیانیچ را حفظ کند. در نخستین بازی لیگ، مادرید در سالامانکا شکست خورد. این موضوع باعث شد مولونی، جایگزین سرمربی مادرید شود. مولونی قرار بود چهار سال پیش و زمانی که مونیوس اخراج شد، هدایت سفیدپوشان را بر عهده بگیرد.

سفیدپوشان که در اروپا حضور نداشتند، در ترکیب خود از بازیکنان درجه دو بهره می‌بردند. با وجود اینکه مادرید فصل را به خوبی سپری می‌کرد اما شرایط برنابئو خوب نبود. همچنین وضعیت سلامتی سانتیاگو برنابئو بد بود. او سرطان روده داشت و بیماری‌اش پیشرفت کرده بود. سرطان، شرایط را برای مردی که در دهه هشتاد خود زندگی می‌کرد، سخت کرده بود. به خاطر سرطان روده، به او کیسه‌ای وصل شده تا بتواند کار روده را انجام بدهد. این کیسه هفته‌ای یک بار تخلیه می‌شد. مردم از جزییات بیماری سانتیاگو خبر نداشتند چون باشگاه و پزشکان این موضوع را رسانه‌ای نکرده بودند.

در یکی از بازی‌های مادرید در آن فصل اتفاقی تاریخی رخ داد. سفیدپوشان در برنابئو میزبان اسپورتینگ خیخون بودند. اسپورتینگ چند سال پیش از دسته دوم به سطح اول رقابت‌های لالیگا رسیده بود و هر فصل بهتر می‌شد تا جایی که مدعی قهرمانی شد. در آن تیم مسدا، کینی و فررو بازی می‌کردند. مهمان با دو گل کینی و فررو پیش افتاد و جو سردی در  برنابئو حاکم شد. حتی باوجود اینکه مادرید توانست گل نخست را پیش از پایان نیمه اول به ثمر برساند، هواداران خشمگین بودند و علیه افرادی که در جایگاه اختصاصی بودند فریاد می‌زدند. این شرایط برای رییس جوان باشگاه اسپورتینگ که در کنار سانتیاگو حضور داشت، آزار دهنده بود چون وگا آرانگو، رییس باشگاه مادریدی را تحسین می‌کرد. برنابئو درباره توصیه‌های رییس باشگاه اسپورتینگ گفت: او توصیه‌های خوبی به من کرد. به من گفت نباید به بازیکنان اعتماد کرد چون مانند گربه می‌مانند. آن‌ها به نظر آرام می‌رسند اما ناگهان به تو آسیب می‌زنند.

برنابئو پس از این صحبت‌ها بلند شد با وگا آرانگو دست داد و گفت: خداحافظ. این را به عنوان یک بی‌احترامی در نظر نگیر اما نمی‌توانم این شرایط را تحمل کنم. سپس برنابئو ورزشگاه را ترک کرد. مادرید به بازی برگشت و توانست با گل‌های استیلایک و پیری سه بر دو پیروز شود. همچنین در پایان فصل به همراه مولونی قهرمان شد و به دوران بد خود پایان داد.

برنابئو دوم ژوئن و پس از هجدهمین قهرمانی مادرید درگذشت. مادرید توانست دوباره به رقابت‌های اروپایی صعود کند. برنابئو همیشه به عنوان پدر مادریدی‌ها یاد می‌شود اما آن روز نتوانست جو ورزشگاه را تحمل کند.

انتهای پیام