مشکلات تئاتری‌ها/ از فقر تبلیغات تا عدم حمایت ارگان‌ها

باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالاور -   تبلیغات تئاتر در سطح شهر و از طریق تلویزیون نقش بسیار مهمی در جذب مخاطبان و گسترش فرهنگ تئاتر دارند، از این رو تبلیغات به ویژه در فضای شهری می‌تواند تاثیری عمیقی بر آگاهی عمومی بگذارد. نصب بنرها، پوسترها و تیزرهای تلویزیونی می‌تواندمخاطبان را از برنامه‌های نمایشی مطلع کند و در نتیجه میزان استقبال از تئاتر افزایش یابد. این نوع تبلیغات نه تنها به تماشاگران کمک می‌کند که در زمان‌های مناسب به تئاتر مراجعه کنند، بلکه به طور کلی باعث آشنایی بیشتر جامعه با هنر تئاتر و اهمیت آن در فرهنگ‌سازی و ارتقاء سطح ذهنی مردم می‌شود.

میثم یوسفی نویسنده و کارگردان نمایش تئاتری درباره دغدغه‌ این روزهای خود از ضعف تبلیغات تئاتری تا نبود زنگ تئاتر در مدارس و دانشگاه‌ها سخن گفت که در ادامه مطلب به جزئیات صحبت‌های این کارگردان پرداخته‌ایم.

یوسفی در پاسخ به این سوال که اخیرا شرایط تبلیغات در تئاتر چگونه است؟ گفت: معتقدم به طور کلی تئاتر فقیر است و مانند رسانه سینما و تلویزیون نیست، زیرا ما بیلبوردهای شهری لاکچری نداریم. خیلی از تبلیغات‌های ما توسط تماشاچیان، بچه‌های تئاتری، خانواده‌ها و بازتاب خبری در رسانه‌ها است که می‌تواند کمک حال ما در تئاتر باشد. در تئاتر بیلبورد شهری و تبلیغات تلویزیونی نداریم و باید شهرداری و دیگر ارگان‌ها برای کارهای هنری ارزش بیشتری قائل شوند تا آثار بیشتری در فضاهای شهری و تلویزیونی دیده شوند.

وی درباره هزینه  یک بلیط تئاتر مخصوص کودک و نوجوان بیان کرد: متاسفانه قیمت بلیط تئاتر پول یک ساندویچ‌ هم نیست؛ بنابراین می‌خواهم بگویم اگر ارگان‌های دولتی برای تئاتر ارزش بیشتری قائل شوند سرمایه‌گذاری برای آینده است و ما باید از الان برای آیندگان برنامه ریزی کنیم.

وی ادامه داد: من بارها درباره این ضعف صحبت کرده‌ام که وزیر آموزش و پرورش باید زنگ تئاتر بگذارد و  تئاتر مانند درس‌های دیگر در مدارس دیده شوند. معتقدم تئاتر تجمیع تمام دروس است، زیرا در تئاتر ریاضی، علوم، شیمی و... وجود دارد؛ شاید بگویید چطور؟ با طراحی صحنه، لباس، دکور و دیگر روابط تمامی علوم در تئاتر وجود دارد و تئاتر مادر هنر است. بنظرم هیچ عنصر و رسانه‌ای مانند تئاتر نمی‌تواند تاثیر گذار باشد.

تئاتر تخصص می‌خواهد

یوسفی از اهمیت زنگ تئاتر در مدارس و دانشگاه‌ها گفت: مسلما زنگ تئاتر باید از دبستان تا دانشگاه وجود داشته باشد. برای مثال وقتی در دانشگاه‌ها زنگ اخلاق و تربیت بدنی داریم چرا زنگ تئاتر نداشته باشیم؟ این موارد ضعف‌هایی است که در مرحله اول در وزارت علوم و در مرحله دوم در وزارت فرهنگ و ارشاد است. همچنین معتقدم کارگردانان و نمایشنامه نویسان و عوامل تولید تخصصی یک تئاتر کودک و نوجوان بایستی تخصص و تجربه کافی در روانشناسی کودک و تمامی علوم را داشته باشند.

وی ادامه داد: جمله‌ای از استاد حمید امجد به یاد دارم، روزی به ایشان گفتیم نمایشنامه‌ای برایمان بنویس ایشان گفتند تخصص من نیست. ایشان یکی از بزرگ‌ترین درام نویس‌های مطرح ما هستند که چنین چیزی را گفتند. به هرحال صحبتم این است که تئاتر تخصص علوم‌اجتماعی می‌خواهد که خود افراد باید خردسال را درک‌کنند.

وی تاکید کرد:  بنظرم چنین مواردی به فراموشی سپرده شده است و همه بخش‌هایی که در این‌فضا می‌توانند کمک‌کنند،‌ کم کاری می‌کنند و متاسفانه با‌ تئاتر کودک کودکانه‌رفتار می‌کنند نه حرفه‌ای، وگرنه وضعیت تئاتر ما این نبود که بودجه و هزینه یک بازیکن ورزشی از بودجه تئاتر بیشتر باشد. لذا باید بگویم آقایان وزیر چنین مواردی جای تاسف دارد. در پایان یک جمله بگویم که خیلی تکرار شده است، می‌گویند باید سطح فرهنگی و علمی یک ملت، کشور و یک شهر را با سالن‌های تئاتر آن سنجید.