خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ زینب رازدشت: ایده‌آل این است که جامعه طراحان ایرانی به حدی رشد کنند که همه آثار آنها در بازار داخل و خارج عرضه شود تا از این طریق فرهنگ مد و لباس ایران به دنیا معرفی شود و در کنار برندهای خارجی معروف، طرح‌های ایرانی هم حرفی برای گفتن داشته باشند. زمانی برسد که برندهای ما در دنیا حرف برای گفتن داشته باشند.
با توجه به اینکه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رسالت جشنواره مد و لباس را تولید انبوه آثار برگزیده تعیین کرده است، بنظر می‌رسد کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور در همه جشنواره‌ها و رویدادهای مد و لباس به ویژه دوازدهمین جشنواره مد و لباس فجر به این امر، جامه عمل بپوشاند تا شاهد بهترین برندها از طراحان ایرانی در بازار ایرانی باشیم.
همچنین نوع پوشش و لباس هر شخص بیانگر فرهنگ آن شخص است و برای تبیین و فرهنگ سازی در نوع پوشش مناسب برپایی جشنواره امری اجتناب ناپذیر است. پوشش غربی اجتماع را به چشم و هم چشمی و مدگرایی افراطی می‌کشاند در حالی که فرهنگ غنی کشور ما نیازی به پوشش دیکته شده غرب ندارد.
به همین بهانه در حاشیه سومین دوره رویداد ملی مدآفرین، دقایقی گفت و گویی با سیدمجتبی امامی رئیس کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، انجام داده‌ایم. او در این گفت و گو خبرهای خوبی برای طراحان، صاحبان ایده و تولیدکنندگان داشت. آنچه از نظر می‌گذرانید، حاصل گفت و گوی ما با وی است.
* تا چه اندازه از طرح‌هایی که به جشنواره‌ها و مسابقات مختلف مد و لباس ارائه می‌شود و یا به عنوان برگزیده مورد تقدیر قرار می‌گیرند، به دست تولید می‌رسد؟
وصول طرح‌های برتر رویدادهای موضوعی، منطقه‌ای، استانی و ملی به بازار سه شرط دارد که ما وظیفه داریم آنها را پیگیری کنیم؛ منظور از ما مجموعه اصناف، دولت و نهادهای عمومی است؛ شرط اول تحقق این امر ایجاد یک زیست بوم به منظور ارتباط وسیع میان طراحان و تولیدکنندگان بزرگ پوشاک است. این موضوع هم در مدرسه طراحی و هم در سایر رویدادهای مد و لباس پیگیری می‌شود.
مجله شیما را ذیل مسیر دومی که ابتدای صحبت‌هایم مطرح کردم را در دست اقدام داریم، یعنی این مجله که متأسفانه چندین سال بود که انتشارش متوقف شده بود، هم اکنون در حال احیای این مجله هستیم تا بتوانیم مجله شیما را به صورت فصلنامه یا ماهانه منتشر کنیم ما هم‌اکنون سعی می‌کنیم بیشترین روابط را با اصناف بزرگ و کارخانجات بزرگ پوشاک داشته باشیم؛ نکته دوم تبلیغات خوب یا به عبارتی کتاب و مجلات مد ایران است که متأسفانه وضعیت خوبی ندارد. ما باید عکاسی مد، کتاب سازی تبلیغات و کاتالوگ سازی از مد و طرح‌های جدید را به نحوی زیبا انجام دهیم تا یک تولیدکننده و یک خانم دوزنده بتواند به این طرح برسد، مشروط بر اینکه مالکیت حقوقی این طرح توسط کارگروه ساماندهی مد و لباس خریده شده باشد.
* با توجه به اعتبارات اندک؛ کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور توان خرید مالکیت حقوقی طرح‌های طراحان را دارد؟
ما در سال آینده قصد داریم تا جایی که به ما اعتباراتی تعلق بگیرد، مالکیت معنوی طرح‌های برگزیده رویدادها را بخریم تا حداقل طراح خیالش راحت باشد
که اگر طرحش را به یک مجله مد و لباس ارائه کرده استفاده حداقلی را برده است.
همچنین شرط سوم ارائه تسهیلات و اعتبارات به خود مؤسسات و گروه‌های کوچک به عنوان کارآفرین و شغل خانگی است که با همکاری وزارت کار در حال پیگیری هستیم تا بتوانیم این مسیر را به نوعی ایجاد کنیم که هر طراح یک شغل خانگی داشته باشد. وقتی هر طراح یک شغل خانگی داشته باشد، می‌تواند تسهیلات بگیرد، حتی مجوز کار و فروش داشته باشد. وزارت کار به طور کامل مایل به حمایت از مشاغل خانگی به ویژه برای بانوان است.
بنابراین این سه شرط، شروط مسیر ورود طرح‌های برگزیده به بازار است؛ البته صنایع بزرگ معمولاً مدیران هنری خاص خود را دارند، اما ما از آنها خواسته‌ایم تا به عنوان مسئولیت اجتماعی مدرسه طراحی ایران یا مکتب طراحی ایران را راه اندازی کنند تا این مکتب فضایی برای کشف استعدادهای طراحی و جذب و بورسیه کردن آنها در صنعت خودشان باشد؛ ما بخشی از مراحل فنی، کیفی و آموزشی آن را تقبل کرده‌ایم، اما طبعاً مدیران هنری هم خودشان باید وارد میدان شوند و در این مسیر قدمی بردارند؛ کارگروه هم در کنار آنها خواهد بود و حمایت‌های لازم را از آنها خواهد داشت.
* ایجاد مکتب طراحی ایران هم اکنون در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
آخرین خبر این است که با بنیاد علوی در تعامل هستیم و نتیجه این تعامل منجر به تأسیس پنج مدرسه طراحی شد، یعنی با همین رویکرد توافق نامه‌اش را امضا کردیم و اعتبارش تأمین شد و هم اکنون در حال احداث و تأسیس آن هستیم. این اقدام در دل بعضی از صنایع بزرگ پوشاک رخ داده است که به دلیل تبلیغات نمی‌توانم اسمش را بیاورم، اما کارهایش نهایی شده است.
هم اکنون دو مکتب طراحی ایران راه افتاده است؛ این مکتب شامل دوره‌های تکمیلی است، یعنی فردی که فوق دیپلم یا لیسانس یا استعداد بالایی در طراحی دارد، همچون طرح «کار سابق» وارد این مکتب طراحی ایران می‌شود، یعنی به نوعی در دل صنعت کار انجام می‌دهد و کارش تولید شده و در نهایت شریک و
و جذب آن صنعت می‌شود. مکتب طراحی ایران به نوعی مدرسه حرفه‌ای کاربردی است.
قرار است مدرسه‌های طراحی توسعه یابد؛ معمولش این است که خود صنعتگر تبلیغاتش را انجام می‌دهد تا مسئولیت اجتماعی خود را نشان دهد، اما ما آنها را مجوز دهی و اعتباربخشی می‌کنیم برای اینکه سایر مردم و طراحان هنرمند بدانند این مدارس مورد تأیید کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور است. این مدارس بطور ویژه دوره‌ها را به متقاضیان ارائه می‌کنند.البته ما از همه مؤسسات آموزشی حمایت و از فعالیت‌های شأن استقبال می‌کنیم.
در مورد تأیید گواهی‌های شرکت کنندگان در دوره‌های شأن باید مؤسسان مکتب طراحی این موضوع را در نظر داشته باشند که اگر قبل از برگزاری دوره، دوره شأن را به تصویب کمیته آموزش کارگروه ساماندهی مد و لباس برسانند، ما گواهی‌های شأن را اعتباربخشی و امضا می‌کنیم، لکن این انتظار که بیایند پس از دوره ما گواهی‌ها را امضا کنیم، بدون هیچ گونه مجوز قبلی این را در دوره جدید متوقف کرده‌ایم.
* در خصوص ساماندهی مجلات مد و لباس اقداماتی در دستور کار دارید؟
مجله شیما را ذیل مسیر دومی که ابتدای صحبت‌هایم مطرح کردم را در دست اقدام داریم، یعنی این مجله که متأسفانه چندین سال بود که انتشارش متوقف شده بود، هم اکنون در حال احیای این مجله هستیم تا بتوانیم مجله شیما را به صورت فصلنامه یا ماهانه منتشر کنیم و در آن ده‌ها طرح لباس اجتماعی که خلأ امروزماست از جمله لباس مشاغل، لباس دانشجو، لباس کار بتوانیم به جامعه عرضه کنیم و در فضای مجازی روی اینها طبعاً کار می‌کنیم. مجله شیما و خود سامانه شیما از جمله مواردی است که در حال تقویت آن هستیم.
* در راستای تقویت سامانه شیما چه اقداماتی انجام داده‌اید؟
سامانه شیما تنها یک سامانه ثبت طراحی و گرفتن شناسه هوشمند نیست، بلکه در آن پیش بینی شده است که اگر طراحان از این سامانه حمایت کنند، نمایش آثار و حتی بازار طرح‌ها هم در آن قرار می‌گیرد. یعنی شما بتوانید در سایت شیما طرحی را بخرید و حتی طرحی را قیمت گذاری کنید.
چگونه می‌شود که فرد از روی پلتفرم دیوار، خوردویی می خرد، قرار است بسترهایی را فراهم کنیم تا در سامانه شیما افراد بتوانند طرحی را بخرند، یعنی حقوقش را و الگوهایش را خریداری کند. از آنجا که طرح نیازمند الگوسازی است و حتی پس از الگوسازی طراح می‌تواند در برش و مواد می‌تواند مشورت دهد، ما این مسیر را در حال تسهیل و تحققش هستیم.
