به گزارش خبرنگار مهر، همایش نکوداشت مقام علمی و اخلاقی محمدتقی جعفری روز گذشته در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با حضور اندیشمندان، صاحب نظران و خانواده علامه جعفری برگزار شد.
حسن بلخاری در ابتدای این همایش گفت: دو اثر در میان مجموعه آثار علامه جعفری می درخشند که یکی ۲۷ جلد و دیگری در ۱۵ جلد است. این دو مجموعه چنان با جان و جهان علامه پیوند راسخ داشته است که ایشان بیشتر عمر خود را مصروف نگاشتن این دو کرده اند. این دو اثر ترجمه و شرح نهج البلاغه و نقد، شرح و تفسیر مثنوی معنوی مولاناست.
وی ادامه داد: از علامه سوال می شد که چرا شرح مثنوی را مقدم بر شرح نهج البلاغه نگاشته اند. در باب شرح نهج البلاغه شاگردان ایشان به رویای صادقه ای اشاره می کنند که علامه امینی به ایشان امر کرده اند که شرح نهج البلاغه را انجام دهند.
وی افزود: مولانا متاثر از بخش پایانی مقدمه ابن سینا در معراج نامه، اشعاری را سروده است که عالی ترین نوع تجلی که می توان از اسوه عقلانیت یعنی امیرالمومنین داشت، در این اشعار وجود دارد.
ای علی که جمله عقل و دیده‌ای/ شمه‌ای واگو از آنچ دیده‌ای
تیغ حلمت جان ما را چاک کرد/ آب علمت خاک ما را پاک کرد
بلخاری گفت: عارف نمی تواند تقلید کند و نمی تواند اغراق کند. عارف آنچه در پنهان خود می بیند، بیان می کند. ارتباطی بین مثنوی و نهج البلاغه وجود دارد که در نهان علامه وجود داشته است.
راز بگشا ای علی مرتضی/ ای پس سؤ القضا حسن القضا
یا تو واگو آنچ عقلت یافتست/ یا بگویم آنچ برمن تافتست
وی ادامه داد: ارتباط مولانا و امیرالمومنین در اینجاست. چون تو بابی آن مدینهٔ علم را/ چون شعاعی آفتاب حلم را/ باز باش ای باب بر جویای باب/ تا رسد از تو قشور اندر لباب
وی افزود: یکی از کسانی که مصداق شهود «انا مدینه العلم و علی بابها» است مولانا بوده است. هنگامی که شما اینها را در کنار هم می گذارید می فهمید کسی که جان خود را برای اسلام خرج کرده است، مثنوی و نهج البلاغه بر جان او خوش نشسته است.
بلخاری در پایان گفت: در بحث فلسفه هنر و زیبایی شناسی بر خلاف برخی که وارد این مباحث می شوند صرفاً از باب کلام وارد آن می شوند، مرحوم علامه پلی میان متفکرین غرب و شرق بود و بحث ایشان در این زمینه بسیار صائب بوده است.
پس از سخنان بلخاری پیام تصویری احمد مهدوی دامغانی نیز پخش شد. وی در این پیام تصویری گفت: کسی که هم فقیه باشد و هم عارف و متکلم باشد، شبیه ایشان کم پیدا می شود. کار عمده مرحوم جعفری این بود که بتوانند بر روی مثنوی کار کنند.
