به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، این روزها همچنان خبر تغییرات مدیریتی در آموزش و پرورش شنیده می‌شود؛ اخباری که هیچ سنخیتی با مشکلات اصلی دستگاه تعلیم و تربیت و معیشت فرهنگیان ندارد.

در حالی حقوق آذر ماه فرهنگیان در پنجم دی ماه پرداخت شد که عموماً حقوق‌ها چند روز قبل از شروع ماه جدید واریز می‌شد و برخی معلمان از عقب افتادن پرداخت قسط‌های خود گلایه‌مند بودند؛ این موضوع عمق تلخ‌تری به خود گرفت وقتی جیب فرهنگیان در شب یلدا خالی ماند.

با تغییر وزیر آموزش و پرورش، فرهنگیان انتظار داشتند که حداقل در پرداخت حقوق خود با مشکل مواجه نشوند و اضافه‌ تدریس‌های آنها که از فروردین ماه پرداخت نشده بود، واریز شود اما این موضوع محقق نشد؛ امسال حتی از شیر مدارس نیز که عموماً از مهر و آبان در مدارس توزیع می‌شد، خبری نیست و مدارس از عدم واریز سرانه و تلمبار شدن قبوص مصرفی خود، دغدغه‌ دارند.

در چنین شرایطی خبر یک وزارتخانه به انتصابات اختصاص دارد و تیم جدید مدیریتی آموزش و پرورش هنوز درگیر پُر کردن چاله انتصابات است که البته اولویت این انتصابات، شفاف نیست.

فخرالدین احمدی دانش آشتیانی وزیر آموزش و پرورش روز گذشته دست به تغییر هشتم خود در حوزه مدیریتی زد و معاون عمرانی خود را که رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور است، تغییر داد.

این تغییر در حالی انجام شد که مسئولان سازمان نوسازی مدارس در حال چانه‌زنی با نمایندگان مجلس برای تصویب نهایی اعتبار 3 میلیارد دلاری برای استانداردسازی مدارس فرسوده بودند.

و باز هم این تغییر در حالی انجام شد که هنوز زیربنایی‌ترین معاونت وزارت آموزش و پرورش یعنی معاون آموزش ابتدایی، بدون متولی است؛ معاونتی که به اذعان اکثریت متخصصان و کارشناسان تعلیم و تربیت از اهمیت بسزایی برخوردار است و مهم‌ترین و زیربنایی‌ترین بخش آموزش و پرورش محسوب می‌شود.

آنچه مسلم است، تغییر مدیران حق وزیر است ولی آنچه جای پرسش دارد این است که اولویت تغییرها بر چه اساسی است؟ با توجه به اهمیت معاونت ابتدایی، از وزیر آموزش و پرورش انتظار می‌رود که درباره انتخاب متولی این معاونت هم اندیشه کند؟

از آنجایی که آموزش و پرورش، دستگاه بسیار با اهمیتی برای مردم جامعه به شمار می‌رود، انتظار است تا وزیر این وزارتخانه در انتصابات خود از افراد توانمند و دارای تجربه‌های مدیریتی استفاده کند و اجازه آزمون و خطا برای مدیران کم تجربه نسبت به آینده‌سازان ایران اسلامی، فراهم نسازد.

از سویی دیگر، گلایه‌ای از سوی فرهنگیان مطرح است و آن، اینکه آیا در وزارتخانه‌ای با حدود یک میلیون پرسنل که اغلب آنها دارای تحصیلات عالیه هستند و مسئولیت تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان کشور را بر عهده‌دارند، فرد شایسته‌ای برای پُست‌های مدیریتی آموزش و پرورش یافت نمی‌شود؟

نباید فراموش کرد در مدیریت‌های قبلی آموزش و پرورش در هرجایی که انتصابات به سمت سیاسی‌ شدن پیش رفت، ضرر آن به دانش‌آموزان و مدارس کشور وارد شد.