به گزارش فرهنگ نیوز؛ خانه در ایران گران است.آن‌قدر گران که مدت‌هاست خانه‌دار شدن برای قشر متوسط و ضعیف رؤیایی دور از دسترس به شمار می‌رود. رؤیایی آن‌قدر دور که برنامه‌ریزی بلندمدت ۲۰ و یا حتی ۳۰ ساله می‌طلبد تا بتوان به یک‌خانه ۴۰ یا ۵۰ متری در روزهای بازنشستگی رسید.

 

در این میان وضعیت اجاره مسکن هم بهتر از خرید آن نیست. هرچند رکود در بازار مسکن، خریدوفروش را راکد کرده و باعث شکسته شدن و پایین آمدن قیمت‌ها شده است، قیمت‌هایی که البته با پایین آمدن هم هنوز برای بسیاری از مردم گران هستند و دست‌نیافتنی، اما در این میان وضعیت اجاره مسکن با توجه به کاهش نرخ سود بانکی بسیار بحرانی است.

 

در حال حاضر با ۱۵ درصدی شدن نرخ سود بانکی، صاحب‌خانه‌ها تمایلی برای گرفتن پول پیش و رهن ندارند و درخواست اجاره‌بها دارند. به‌این‌ترتیب به‌عنوان‌مثال مستأجران باید برای اجاره یک‌خانه ۶۰ متری در غرب تهران ماهانه به‌طور متوسط بالای ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار  تومان پرداخت کنند. حال تصور کنید افرادی هستند که کل درامد ماهیانه آن‌ها این مبلغ است و بنابراین دل‌خوش به پس‌اندازی بودند که برای پول پیش خانه می‌پردازند که حالا این دل‌خوشی هم ازدست‌رفته است.

 

درد و دل مستأجران

 

محمد ۶۰ ساله بازنشسته آموزش و پروش است. او می‌گوید بااینکه ۳۰ سال تمام به مملکت خدمت کرده اما حالا نه سقفی برای خود دارد و نهمی‌تواند از پس اجاره خانه بربیاید. این بازنشسته آموزش و پروش  با گلایه از دولت برای کاهش نرخ سود بانکی می‌گوید: با زور و ضرب توانسته‌ام یک‌خانه ۷۰ متری برای خانواده ۴ نفری‌ام اجاره کنم اما حالا با کاهش نرخ سود بانکی

بسیاری از مردم هستند که در حال حاضر با کاهش نرخ سود بانکی با مشکلات جدی مسکنی مواجه شده‌اند. درواقع کاهش نرخ سود بانکی به ۱۵ درصد که از ابتدای ماه جاری اتفاق افتاد، باعث شده است تا صاحب‌خانه‌ها فشار خود بر مستأجران برای پرداخت اجاره به‌جای پول پیش را افزایش دهند. هرچند هنوز صاحب‌خانه‌های زیادی هستند که ملک خود را رهن کامل می‌دهند و یا ودیعه قابل‌توجهی دریافت می‌کنند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد پس از کاهش سود سپرده‌های بانکی تمایل مالکان واحدهای مسکونی به دریافت اجاره بیشتر شده است.

صاحب‌خانه می‌خواهد مبلغ اجاره را بالا ببرد. مبلغی که پرداختش از توان من خارج است.

 

او ادامه می‌دهد: ۲ دختر دم بخت در خانه‌دارم و تنها ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان در ماه حقوق می‌گیرم که از این مبلغ ۵۰۰ هزار تومان آن برای اجاره خانه صرف می‌شود و حالا صاحب‌خانه می‌خواهد پول پیش را کم کند و مبلغ اجاره را بالا ببرد.من از آقایان دولتی می‌پرسم امثال من چه باید بکنند؟

 

سمیه ۵۵ ساله که سرپرست خانوار است و همسرش سال‌هاست که درگذشته نیز وضعیتی مشابه با محمد دارد. او که هم‌اکنون آبدارچی یک شرکت خصوصی است و ۳ فرزند محصل دارد می‌گوید: در حال حاضر یکی از پسرانم در دانشگاه آزاد درس می‌خواند و دخترم هم به‌تازگی وارد دانشگاه تهران شده است. پسر کوچکم هم‌پشت کنکوری است و من با درآمد ماهیانه ۱ میلیون ۵۰۰ هزار تومان آن‌هم باکار تمام‌وقت یعنی از ۷ صبح تا ۸ شب،روزهای سختی را می‌گذرانم.

او ادامه می‌دهد: از حقوق من ۴۰۰ هزار تومان برای اجاره یک‌خانه ۶۰ متری  کسرمی‌شود و ۳۰ میلیون تومآن‌هم پول پیش داده‌ام و حالا صاحب‌خانه می‌خواهد مبلغ اجاره را به ۷۰۰ هزار تومان تغییر دهد و از پول پیش کم کند.

 

سمیه اضافه می‌کند: من توان پرداخت این مبلغ را ندارم. بانک هم که نرخ سود بانکی را کم کرده و پس‌انداز من نمی‌تواند کمکی در خرج خانه داشته باشد. دنبال خانه جدید هم رفته‌ام اما هیچ‌کس پول پیش نمی‌خواهد و همه خواهان مبلغ بالاتر اجاره هستند.

 

کاهش نرخ سود بلای جان اجاره‌نشین‌ها

 

امثال محمد و سمیه  کم نیستند. بسیاری از مردم هستند که در حال حاضر با کاهش نرخ سود بانکی با مشکلات جدی مسکنی مواجه شده‌اند. درواقع کاهش نرخ سود بانکی به ۱۵ درصد که از ابتدای ماه جاری اتفاق افتاد، باعث شده است تا صاحب‌خانه‌ها فشار خود بر مستأجران برای پرداخت اجاره به‌جای پول پیش را افزایش دهند. هرچند هنوز صاحب‌خانه‌های زیادی هستند که ملک خود را رهن کامل می‌دهند و یا ودیعه قابل‌توجهی دریافت می‌کنند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد پس از کاهش سود سپرده‌های بانکی تمایل مالکان واحدهای مسکونی به دریافت اجاره بیشتر شده است.

 

 چنین رفتاری که مشخصاً هزینه‌های جاری مستأجران را بالا می‌برد، نشان می‌دهد شهروندانی که پول خود را برای دریافت سود به بانک‌ها سپرده‌اند هنوز جایگزین مناسبی برای پس‌انداز خود پیدا نکرده‌اند و در اصل گویای این حقیقت است که سرمایه‌گذاران خرد به بازار‌های موازی بانک، به‌ویژه به بازار بورس هیچ اعتمادی ندارند.



درواقع می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که بازار هنوز برای قشر متوسط و ضعیف آن‌قدر قابل‌اعتماد نیست که سرمایه اندک خود را به آن روانه کنند . به‌این‌ترتیب است که مردم نگران و سرگردان به آینده چشم دوخته‌اند و بازارهای اقتصادی کشور رصد می‌کنند.