در مورد اسمشونبرها با فرزندتان حرف بزنید

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مجله سیب سبز: شاید اولین سوالی که اغلب والدین به آن با شرم و اشتباهی عمدی پاسخ می‌دهند، «من از کجا آمده‌ام!» اما سوال‌های بچه‌ها، همیشه به این مورد و به سال‌های اول زندگی محدود نمی‌شود. فرزند شما بعد از وارد شدن به مدرسه به اقتضای سن و البته وارد شدن به اجتماعی که آدم‌هایش با تجربه‌های متفاوتی در کنار او می‌نشینند، با سوال‌های بی‌شماری روبه‌رو می‌شود که گاهی از سر ترس و گاهی شرم، خارج از محدوده امن خانه به دنبال پاسخ‌شان می‌گردد. 

اما اگر نمی‌خواهید پاسخ سوال‌های فرزندتان، مثل نوشداروی بعد از مرگ سهراب، دیر به او برسد یا اینکه پاسخی اشتباه و گمراه‌کننده را خارج از خانه برای سوال‌هایش پیدا کند، باید خودتان آستین‌ها را بالا بزنید و گاهی به خواسته او و گاهی داوطلبانه برخی موضوعات را برایش شرح دهید. ما در این مطلب، چهار اسمشو نبر مهمی که اغلب کودکان و حتی نوجوانان به دنبال یافتن پاسخی برای‌شان هستند را با شما مطرح کرده‌ایم و به شما می‌گوییم چطور باید در مورد آنها با فرزندتان صحبت کنید. 

فرزند شما شاید هنوز معنای دقیق عشق را نداند و آنقدر در این مورد بی‌تجربه باشد که هر احساسی را با عشق اشتباه بگیرد؛ اما چه فرزند شما واقعا عاشق شده باشد، چه در مورد این احساس از دوستانش شنیده باشد، شما نباید در برابر سوال‌هایی که در این زمینه می‌پرسد سکوت کنید یا به‌خاطر به زبان آوردن این واژه، او را سرزنش کرده یا شرمنده کنید. وقتی در مورد این احساس با کنجکاوی یا شرم از شما سوال می‌کند، دستپاچه نشوید و او را دست به سر نکنید. 

مهم نیست که فرزند شما پنج ساله است یا 15 ساله، شما باید در هر سن با توجه به قدرت درک او به سوالاتش پاسخ دهید. اگر فرزند شما هنوز به سن مدرسه نرسیده، نیازی نیست که برای پاسخ دادن به این سوال وارد جزئیات شوید. باید با کلمات و جملاتی ساده، دوست داشتن و دلیل شکل گرفتن این احساس را برایش شرح دهید اما اگر با یک نوجوان طرف هستید باید پیش از آنکه شروع به صحبت کنید، مثل یک شنونده خوب و بی‌قضاوت، حرف‌هایش را بشنوید، به سوالاتش با جزئیات بیشتری پاسخ دهید و برای ایجاد صمیمیت بیشتر در خلال صحبت‌های‌تان نظر او را هم بپرسید. 

هرجا هم که احساس کردید حرفی برای گفتن ندارید به جای اینکه با دادن پاسخ نامناسب یا اشتباه فرزندتان را ناامید یا بی‌اعتماد کنید، به او این‌گونه بگویید: «سوال خوبی پرسیدی. باید بیشتر به آن فکر کنم و بعدا مفصل در موردش صحبت کنیم.» بعد هم اگر جواب مناسبی برای این سوال پیدا نکردید، سراغ یک روانشناس بروید و با کمک او بهترین پاسخ را انتخاب کنید. 

اگر فرزند شما که سال‌های آخر دبستان را می‌گذراند، با سوال‌هایی در مورد رابطه زناشویی و آینده بعد از ازدواج سراغ شما آمد، باید با یک پیش‌فرض بسیار مهم آماده جواب دادن به سوال‌هایش شوید. پیش‌فرض شما باید میزان رشد و بلوغ ذهنی فرزندتان باشد. از یاد نبرید سن، همیشه معیار درست و دقیقی برای قضاوت نیست و فرزند شما با وجود پا گذاشتن به دوران نوجوانی، ممکن است از بلوغ فکری پایینی برخوردار باشد. به همین دلیل پیش از پاسخ دادن به سوال‌هایش، قدرت درک او را در نظر بگیرید. 

اصل دوم برای صحبت کردن در این موارد، دادن اطلاعات لازم و کافی است. اگر مبهم و سربسته با فرزندتان صحبت کنید و سوال‌هایش را بی‌جواب بگذارید، او برای دریافت اطلاعات سراغ منابع دیگری مثل دوستان یا اینترنت می‌رود و بعید نیست در جریان این جست‌وجو، اطلاعاتی را به دست بیاورد که برای سن و شرایطش نامناسب باشد یا راهنماهای نامناسب، اطلاعات نادرستی را به او دهند. پس بپذیرید شما می‌توانید بهترین گزینه برای پاسخ دادن به سوالات فرزندتان باشید و به جای طفره رفتن به دنبال بیان درست موضوع باشید. 

اصل سوم برای پاسخ دادن به این سوالات، دادن جواب‌های لازم و کافی است. زیاده‌روی نکنید و نگذارید اطلاعات سرریز کنند. اصل آخر هم که مثل همیشه، باز گذاشتن راه گفت‌وگوست. با آرامش با فرزندتان صحبت کنید و به او بگویید اگر باز هم سوالی برایش مطرح شد، شما آماده پاسخ دادن به آن هستید. 

برخی مادرها معتقدند حتی فرزندی که روزی جزئی از بدن‌شان بوده، نباید برخی بخش‌های بدن آنها را مشاهده کند اما برخی معتقدند کنار گذاشتن این پرده‌پوشی‌ها، می‌تواند به کنجکاوی کودکان در بعضی موارد پایان دهد و موضوعی مثل دیدن قسمت‌های مختلف بدن و سوالاتی که در این مورد در ذهن‌شان شکل می‌گیرد را عادی کند. از نظر شما حق با کدام گروه است؟ این موضوع باید همیشه به عنوان یک اسمشو نبر و حیطه به‌شدت شخصی شناخته شود یا اینکه برای کودک عادی شود؟

حق با گروه اول است. بدن هر شخص، جزئی مهم از حریم شخصی اوست و نباید به سادگی در معرض دید دیگران قرار گیرد. اگر شما به بهانه اینکه مادرش هستید و بر همه‌چیز او محرم هستید به این حریم وارد شوید، نمی‌توانید مفهوم شخصی بودن آن را به خوبی به کودک القا کنید. از زمانی که در ذهن فرزند شما سوالاتی در مورد بدن، تفاوت‌های بدن خانم‌ها و آقایان و رابطه زن و مرد مطرح می‌شود، بهتر است که در انتخاب لباس‌های راحتی‌تان دقت بیشتری به خرج دهید و هم خودتان و هم همسرتان با پوشش قابل قبولی در مقابل او ظاهر شوید. 

گذشته از این، از زمانی که کودک‌تان توانایی تنها حمام کردن را به دست می‌آورد، بهتر است این مسئولیت را به خودش واگذار کنید و قبل از آن هم هنگام همراهی کردن او در حمام، لباس زیر خود را حفظ کنید. 

به کودک‌تان توضیح داده‌اید که باید خودش را بعد از شست‌وشو خشک کند؟ او چنین موضوع بهداشتی مهمی را از چه کسی باید یاد بگیرد؟ باید سال‌ها بگذرد تا شاید مربیان مدرسه در این مورد برایش توضیح دهند؟

 می‌دانیم برای بسیاری از مادرهایی که خودشان با چنین شرمی بار آمده‌اند و هرگز با مادرشان در این مورد حرف نزده‌اند، صحبت کردن در این مورد آسان نیست اما وقت آن است که بنا به ضرورت گاهی شرم را کنار بگذارید و اطلاعاتی که فرزندتان به آن احتیاج دارد را در اختیارش قرار دهید. به او این موضوع را القا کنید که خصوصی‌ترین سوالاتش را می‌تواند از شما بپرسد.

 اگر در مورد موضوعات بهداشتی زنانه با دخترتان صحبت می‌کنید، با اشاره مختصر از کنار این موضوع نگذرید. برایش توضیح دهید که در صورت انجام ندادن این کار، چطور سلامتش به خطر می‌افتد و به قارچ‌ها اجازه حمله کردن به بدنش را می‌دهد. به چشم‌های متعجب فرزندتان نگاه کنید و تا زمانی که احساس می‌کنید قانع نشده، برایش در این‌باره توضیح دهید. 

دختر شما قبل از 10 ساله شدن باید در مورد عادت ماهانه خانم‌ها بداند. اگر هم فرزند پسر دارید، باید قبل از 12 سالگی در مورد تغییراتی که در بدن پسرها رخ می‌دهد و نعوظ آقایان با او صحبت کنید. بهتر است والد همجنس برای صحبت کردن در این موارد سراغ دختر برود و بد نیست که به او در مورد جنس مخالف و تغییرات بدنی‌اش هم اطلاعاتی دهد. 

انتهای پیام/