حسن صادقی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، به مناسبت روزهای پایان سال و نزدیک شدن به عید نوروز در خصوص آداب و رسومی که در این روزها در شهرستان فریمان دنبال می‌شود، اظهار کرد: باید در ابتدا به این موضوع اشاره کرد که فریمان پیشینه تاریخی بسیار زیبایی دارد و شرایط جغرافیایی و همچنین اسطوره‌هایی که داشته، فریمان را به یک موزاییک قومی تبدیل کرده است چرا که در این شهر طوایف و اقوام مختلفی زندگی می‌کرده‌اند و به طبع، هر طایفه و قومی که در این شهر زندگی می‌کنند برخی از آیین‌ها را پررنگ و به گونه دیگری برگزار می‌کنند و گاها نیز تقریبا شرایط یکسانی را مانند تعطیلی ایام نوروز، دید و بازدید و برخی از کارهای دیگری با یکدیگر دارند.
سنت ویژه علفه
وی ادامه داد: موضوعی که در شهر فریمان بسیار جالب توجه است و در مناطق دیگری از کشور و حتی کشورهای دیگر نیز یافت نشده این است که همه خانواده‌هایی که یکی از اعضای خانواده خود را در طی یکسال از دست داده‌اند در یک مسجد و یا مکان خاصی جمع می‌شوند و سایر مردم برای عرض تسلیت خدمت آن‌ها می‌رسند که این سنت با نام سنت «علفه» در این شهر رواج دارد.
صادقی افزود: در این سنت افراد سادات و افراد بزرگی در فریمان بودند همه مردم آن‌ها را می‌شناختند نیز حضور داشتند و در آنجا فردی که مورد اعتماد همه اهالی شهر بود وجوهاتی را برای کمک و انجام کارهای خیر جمع‌آوری می‌کردند.
آیین باران خواهی
مدیر اداره فرهنگی دانشگاه پیام نور فریمان عنوان کرد: آیین دیگری نیز تحت عنوان آیین «باران خواهی» در فریمان به چشم می‌خورد که با روزهای پایان سال همزمان می‌شود، بدین صورت است که کودکان مترسکی را ساخته و با آن در سطح شهر و یا روستا می‌چرخیدند و طلب باران می‌کردند. همچنین توجه به اسپند سوزاندن نیز در این شهرستان یکی از کارهای قابل توجهی است که افراد این کار را انجام می‌دهند.
سنت ملاقه زنی
وی گفت: آیین دیگری که «ملاقه زنی» نام دارد کار بسیار مفرحی بود که مردم در طی ایام نوروز انجام می‌دادند و خوشبختانه در حال حاضر هم هنوز این رسم برگزار می‌شود و شور و شعف خاصی را به شهر فریمان داده است. این آیین در غرب کشور با نام «کوسه زنی» رواج دارد که در این سنت افراد با مخفی کردن هویت خود پشت در منازل می‌روند و ضربه‌ای به در می‌زنند و اهل آن منزل باید شیرینی، شکلات، نقل و... به آن‌ها هدیه دهند.
صادقی اظهار کرد: در گذشته مردم خانه‌ای تحت عنوان میهمان خانه داشتند که پارچه سفیدی را روی زمینه و یا کرسی پهن می‌کردند، هفت سین را با همان سادگی و به دور از تجملات می‌چیدند و دور آن جمع می‌شدند و آجیلی که استفاده می‌کردند همان خوراکی‌هایی که در محدوده شهر خود و یا تولید خودشان بود را روی سفره می‌گذاشتند.
وی خاطرنشان کرد: جالب است که در گذشته مردم از برنج خیلی کم استفاده می‌کردند، به نوعی که شاید سالی یک و یا دوبار بار می‌گذاشتند که یکی از این شب‌ها شب عید بوده که همه پلو بار می‌گذاشتند و با لذت شب را سپری می‌کردند.
مدیر اداره فرهنگی دانشگاه پیام نور فریمان تصریح کرد: در کنار همه این آیین‌ها، بازی‌های بومی محلی فراوانی در ایام نوروز در شهرستان فریمان دنبال می‌شد که به نوعی در این بازی‌ها مشارکت افراد گروه یادآور می‌شد. در روز 13 نوروز هم مردم در منطقه‌ای تحت عنوان باغ ملی که در ادوار گذشته نام‌های دیگری داشته جمع می‌شوند و در این روز هم غذای محلی خود را تهیه می‌کردند و به سرگرمی و بازی‌های بومی محلی خود مشغول می‌شوند.
صادقی عنوان کرد: در گذشته مردم اعتقاد داشتند که پایان سال هر شخصی که از روستای خود دور بوده سعی می‌کرد در ایام نوروز به اصل و زادگاه خود بازگردد و آش و غذای مخصوص تهیه و همچنین آداب و رسوم خود را برگزار کنند.
وی با بیان اینکه در این شهرستان بخشی از اقوام مختلف از جمله تاجیک، تیموری و هزاره‌ها وجود دارند و هرکدام ساختار لباس‌های خود را داشتند، تصریح کرد: همچنین این شهرستان دارای بیش از 117 روستای پراکنده است که هرکدام سنت‌های ویزه خود را دارند، در واقع جمع شدن این اقوام و طوایف مختلف در کنار یکدیگر باعث شده است که هریک از این آیین‌ها و سنت‌ها در حال حاضر به همان شیوه گذشته، برخی هم به اشکال مختلفی دنبال شوند و برخی دیگر نیز کمرنگ‌تر شده‌اند.
انتهای پیام
