به گزارش خبرنگار مهر، اگر یک باور وجود داشته باشد که چپ و راست، روان‌شناسان و فیلسوفان و متفکران قدیم و جدید را به هم پیوند دهد این فرض ناگفته است که انسان‌ها بد هستند. این برداشتی است که در پس تیترهای درشت روزنامه‌هاست و زندگی ما را رقم می‌زند. ریشه‌های این تفکر از ماکیاولی تا هابز و از فروید تا پینکر را در بر گرفته و در اعماق اندیشه غرب ریشه دوانده است. به ما آموخته‌اند که نوع بشر طبیعتاً خودخواه و در پی منافع شخصی است.
اما کتاب «نوع بشر» بحث نوینی را مطرح می‌کند که فرض خوب بودن بشر هم واقع‌گرایانه است و هم انقلابی. غریزه‌ی همکاری به جای رقابت و اعتماد به جای سوء ظن بنیادی تکاملی دارد که به آغاز نوع ما باز می‌گردد. نسبت دادن بدترین‌ها به دیگران نه تنها بر برخورد ما با دیگران، بلکه بر سیاست و اقتصاد ما هم به شدت اثر می‌گذارد.
در این کتاب عظیم، روتگر برگمن، نویسنده‌ی پرفروش بین المللی، برخی از مشهورترین مطالعات و رویدادهای جهان را می‌گیرد و قالب آنها را تغییر می‌دهد و چشم‌انداز جدیدی از ۲۰۰ هزار سال اخیر تاریخ بشر تصویر می‌کند. از سالار مگس‌های واقعی تا همکاری به وجود آمده پس از بمباران لندن در جنگ جهانی دوم توسط ارتش آلمان، از تقلب‌های پنهان‌شده در آزمایش زندانیان استنفورد تا داستان واقعی قتل کیتی جنویز، برگمن نشان می‌دهد که باور به مهربانی و نوع‌دوستی انسان چگونه طرز تفکر ما را تغییر می‌دهد و چگونه می‌توان از آن به‌مثابه پایه‌ای برای دست‌یابی به تغییر واقعی در جامعه بهره برد. زمان نگرش جدیدی به سرنوشت بشر فرا رسیده است.
روتگر برگمن (۱۹۸۸) تاریخ‌نگار و نویسنده‌ی برجسته، صاحب‌نام و جوان هلندی است. او را یکی از «برجسته‌ترین متفکران جوان اروپا» نامیده‌اند. برگمن کارشناسی خود را در رشته‌ی تاریخ از دانشگاه اوتریخت و کارشناسی ارشد خود را در تاریخ مشترکا در دانشگاه اتریخت، کالیفرنیا و لوس‌آنجلس گرفت. به خاطر مطالبی که برای ژورنال دو کارسپاندنت نوشت دوبار نامزد جایزه‌ی مطبوعاتی اروپا شد. کتاب پیشین او «آرمان‌شهری برای واقع‌گرایان»، پرفروش‌ترین کتاب ساندی‌تایمز و نیویورک‌تایمز بود و به ۳۲ زبان ترجمه شد. او اکنون با همسرش در هلند زندگی می‌کند.
کتاب عظیم و شگفت‌آور اخیر او، «تاریخ امیدبخش نوع بشر» خیلی زود توسط دو مترجم برجسته به زبان انگلیسی ترجمه شد. ترجمه‌ی فارسی این اثر در نشر لوگوس از متن انگلیسی، که خود نویسنده هم آن را ستایش کرده است، صورت گرفت.
سهراب خلیلی شورینی، زاده زمستان ۱۳۲۹ در همدان، دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی نفت آبادان و مرکز مطالعات مدیریت ایران و دانشگاه آزاد اسلامی است. کار اجرایی را از پالایشگاه نفت آبادان آغاز کرده، در شرکت مشاور انگلیسی کوپرز اند لیبراند و شرکت‌های تولیدی بخش خصوصی و دولتی ادامه داد و سپس در سال ۱۳۶۸ به دانشگاه نقل مکان کرد. او در سه دهه‌ی گذشته در دانشکده‌ها و دوره‌های مختلف مدیریت، مدیریت استراتژیک و موضوعاتی دیگر را تدریس کرده و استاد مدعو چند دانشگاه خارجی بوده است. از وی تاکنون ۴۰ عنوان کتاب (ترجمه و تالیف) منتشر شده است.
وی درباره زندگی‌اش می‌نویسد:
«من عمر بی‌حاصل خود را همه در دانشگاه و صنعت گذرانده‌ام، صنایع نفت، نساجی، ساختمانی، مخابرات، خودروسازی و غیره. این موسسات و سازمان‌ها را هم پیش از انقلاب دیدم هم بعد از آن. به دلایل شغلی صنایع و دانشگاه خارجی هم کم ندیدم. از گذشته‌های دور هم انس و الفتی هر چند ناچیز با فرهنگ ایرانی داشته‌ام. با این شیوه‌ی کار و زندگی، خواندن و نوشتن برای من نوعی درمان بوده است؛ که اگرچه علاج نبوده، لیکن تسکین‌بخش بوده است. با این بضاعت، که به جهان و جهانیان می‌نگریسته‌ام، پاره‌ای از رویدادهای دور و برم مرا دلگیر کرده، قلبم را فشرده و غمی گران بر روح و روانم آوار کرده است که گویی «سنگ را بسته و سگ را گسسته‌اند» و برای رهایی از فشار این ناملایمات راهی به جز نوشتن‌شان نداشته‌ام. نوعی نوشتن‌درمانی شاید، فریادی در تاریکی، نوعی خود با خود حرف زدن.»
خلیلی در سال‌های اخیر بسته به علاقه‌اش کتاب‌هایی را برگزیده و ترجمه کرده است که نشر لوگوس برخی از آنها را زیر چاپ دارد:
هنرمندان در زمانه جنگ (۱۳۹۹). هوارد زین. ترجمه‌ی سهراب خلیلی شورینی. نشر لوگوس.
آین رند: زندگی، رمان و فلسفه (۱۳۹۹). ناتانیل برندن و باربارا برندن. ترجمه‌ی سهراب خلیلی شورینی. نشر لوگوس.
نوع بشر: تاریخ امیدواری (۱۳۹۹). روتگر برگمن. ترجمه‌ی سهراب خلیلی شورینی. نشر لوگوس.
