به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در کارگاه اسلامی سازی علوم انسانی در قم به ویژگی های علوم انسانی اسلامی پرداخته است.
وی در این باره گفت: کسانی که راجع به علم دینی سخن گفته‌اند بر مبانی تأکید داشته‌اند اگر مبانی، اسلامی باشد؛ علوم، اسلامی می‌شود و اگر مبانی سکولار باشد علوم نیز سکولار می‌شود. هیچ‌کدام از کسانی که به علم دینی پرداخته‌اند بر روش‌شناسی علم دینی تأکید نکرده‌اند، ولی من به یک الگویی معتقد هستم به نام حکمی اجتماعی که بر مبانی و روش‌شناسی تأکید دارد. در مورد علوم طبیعی به علوم طبیعی اسلامی معتقد نیستم بلکه به علوم طبیعی با رویکرد اسلامی معتقد هستم.
وی افزود: رویکرد علوم انسانی باید اسلامی باشد؛ اسلامیت وصف خود دانش نیست بلکه وصف متعلقات آن است. وقتی به ساختار علوم اجتماعی مراجعه می‌کنیم می‌بینیم سه فعالیت توسط آن صورت می‌گیرد، اولین کار آن‌ها توصیف انسان مطلوب است و سرچشمه آن از نظام فلسفی گرفته می‌شود. دومین کار علوم اجتماعی توصیف انسان محقق است، یعنی انسانی که به عنوان یک حقیقت در خارج تحقق دارد.
سومین کاری که علوم اجتماعی انجام می‌دهد تغییر انسان محقق به انسان مطلوب است که به سه صورت انجام می‌شود، تغییر باید و نبایدهای حقوقی و باید و نبایدهای راهبردی و ایجاد ساختارهای نو برای تغییر انسان محقق به مطلوب.
ساختارهای جامعه رفتارها را عوض می‌کند یک ساختار حوزوی می تواند در حوزه مجتهد تربیت کند ولی ساختار دیگری در همین حوزه تنها می تواند انسان های فاضل تربیت کند. ساختار واحدی مجتهد تربیت نمی‌کند، استادی که مرتب با دانشجوی خود در ارتباط باشد و قدم به قدم او را پیش ببرد باعث می‌شود که مجتهد تربیت شود.
