به گزارش خبرنگار مهر، پروفسور استفان هولگیت، موفق به کسب رتبه گروه تخصصی علوم پزشکی در بخش پژوهش‌های بنیادی سی و دومین جشنواره بین المللی خوارزمی با عنوان طرح «درک پاتوبیولوژی آسم و اختلالات مرتبط» از کشور انگلستان شد.
با مطالعات سلولی و مولکولی در مورد بیماری آسم، اهداف درمانی نوینی برای این بیماری مشخص می‌شود. افزایش مرگ ناشی از آسم در دهه‌های ۸۰-۱۹۷۰ به دلیل استفاده بیش از حد از بتا اگونیست های گشاد کننده‌های برونش موجب شد تا پروفسور استفان هولگیت تحقیقات وسیعی را در زمینه شناخت مکانیسم‌های آسم و زمینه‌های درمانی جدید آغاز کند.
وی ژن عامل ایجاد التهابات و همچنین تغییرات ساختاری در بافت‌های راه‌های تنفسی در بیماری آسم را کشف کرده و نقش اپیتلیوم راه‌های هوایی در این فرایندها را مشخص کرده است.
از جمله دستاوردهای هولگیت در این مسیر شامل شناخت نقش «ماست‌سل‌ها» در بیماری آسم انسانی و ارتباط فعالیت ماست سل‌ها و فراخوانی لوکوسیت ها (به خصوص ائوزینوفیل و لنفوسیت Thelper۲) به محل راه‌های هوایی، شناخت اپی تلیوم به عنوان عامل مهم و اصلی در پاتولوژی آسم و نقش آن در ایجاد التهاب مزمن و حاد و همچنین تغییرات ساختاری در راه‌های هوایی در بیماری آسم مزمن مشخص نمودن نقش اپی تلیوم برونش به عنوان یک پاسخ زخم مزمن اپی تلیوم که نه تنها به افزایش التهاب مرتبط است بلکه به افزایش حساسیت سایر موارد مانند عفونت‌های ویروسی و آلودگی‌های هوایی نیز مرتبط است.
فعالسازی واحدهای تروفیک مزانشیم اپی تلیال مشابه آنچه که در مورفوژنزیس ریه جنین رخ می‌دهد نیز موجب ایجاد و تداوم التهاب مزمن در راه‌های هوایی و تغییرات ساختاری بافتی می‌شود.
کشف برگشت پذیری تغییرات ساختاری در راه‌های هوایی با مشخص شدن مهار ADAM۳۳ به عنوان یک فرصت درمانی جدید برای ایجاد تغییر در تاریخ درمان آسم انسانی رقم خورد.
شناسایی نقش ویروس‌ها به ویژه رینوویروس در علل تشدید آسم، کشف نقص در تولید اینترفرون بتا توسط اپی تلیوم در بیماری آسم که منجر به تشدید آسم ویروسی می‌شود. این کشف منتهی به توسعه اینترفرون بتا استنشاقی در درمان تشدید آسم ویروسی شد که در حال حاضر در مراحل کارآزمایی بالینی قرار دارد.
پروفسور هولگیت عضو شورای پژوهشی، پزشکی و بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه ساوت همپیتون است و به عنوان استاد بالینی ایمونوفارماکولوژی در آن دانشکده فعالیت می‌کند.
وی پس از اتمام تحصیلات پزشکی خود در لندن، برای کسب مهارت در زمینه بیماری‌های آلرژیک دو سال در دانشکده پزشکی هاروارد فعالیت کرد. سپس در سال ۱۹۸۰ به ساوت همپیتون بازگشت و یک گروه تحقیقاتی که در زمینه فرآیندهای عفونی ناشی از آسم و بیماری‌های مرتبط با آن فعالیت می‌کردند، تشکیل داد.
وی چندین افتخار و جایزه بین المللی کسب کرد از جمله جایزه پل اهرلیخ از آکادمی آسم، آلرژی و ایمونولوژی بالینی، جایزه تشخیص جامعه قفسه سینه در زمینه پیشرفت‌های علمی، جایزه ویلیام فرانکلند برای آلرژی بالینی و مدال انجمن قفسه سینه بریتانیا و دارای بیش از یک هزار مقاله است.
