مهدی طارمی، رامین رضاییان، کمال کامیابی نیا، امید عالیشاه بازیکنانی بودند که در این فصل پنالتی شان را بر باد دادند و نتوانستند از این شانس مناسب استفاده کنند. در این رابطه علیرغم اینکه گفته می شود یکی از دلایل آن تغییر در فرد ضربه زننده بوده و بازیکنان با ترس از اینکه بعد از دست دادن ضربه از این لیست خارج شوند با استرس پشت توپ قرار می گیرند. نکته بعدی اما تعدد نفراتی است که بعد از اعلام پنالتی برای زدن آن اعلام آمادگی می کنند. بازی با ذوب آهن را در نظر بگیرید؛ محسن بنگر با توجه به اینکه مامور زدن ضربات پنالتی شده بود به سمت محوطه جریمه حریف می دود و رامین رضاییان تقاضا می کند این ضربه را بزند اما کمال کامیابی نیا که گل هفته قبل برابر سپاهان حسابی به او مزه داده بود به دنبال این است که آن را تداوم بخشد و از این دو بازیکن می خواهد اجازه دهند ضربه را بزند. مهدی طارمی هم به حالت ناراحتی راه میانه زمین را در پیش می گیرد و بدون توجه به احتمال ریباند این ضربه از جمع بازیکنان جدا می شود و برای خوردن آب و کوبیدن بطری بعد از فرصت سوزی کامیابی نیا به نیمکت تیمش نزدیک می شود.
این اتفاق در بازی های قبلی سرخپوشان نیز رخ داده بود؛ جایی که طارمی با روحیه مناسبی پنالتی زن اول پرسپولیس شناخته می شد اما سوشا مکانی بعد از اینکه او یکی از این موقعیت ها را از دست داده بود با فریاد در کنار زمین از برانکو می خواست طارمی را از زدن پنالتی باز دارد و این فرصت را به رامین رضاییان دهد.
مدعیان زدن پنالتی بعد از اعلام آن یکی دیگر از دلایلی است که باعث می شود بازیکن ضربه زننده استرس و فشار عصبی بالایی را متحمل شود و نتیجه همانی می شود که این روزها می بینید.
برانکو به نظر می رسد در این مساله دیسیپلین بیشتری نیاز داشته باشد تا فرد منتخب او که از همه نظر برای زدن ضربه پنالتی احتمالی شناسایی شده است در جریان بازی تغییر نکند.
ارسال به تلگرام
7664852
مهمترین اخبار ورزشی
