فرزانه زینالیان‌فرد در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: مدارا کردن یکی از مهمترین روش‌های سازگاری افراد با طبیعت و محیط اطرافشان است و به طور کلی رفتاری صحیح است. مدارا کردن زمانی نادرست است که افراد نیازهای خود را نادیده بگیرند و تنها به فکر برطرف‌کردن خواسته‌های دیگران باشند. زوجین باید آگاه باشند که مدارا کردن دو طرفه است و رعایت نکردن آن ممکن است به طلاق عاطفی یا قانونی منجر شود.
وی با اشاره به اینکه مدارا کردن نباید جنبه مهرطلبی داشته‌باشد، ادامه داد: افراد نباید برای اینکه دیگران آن‌ها را دوست داشته‌باشند و یا تاییدشان کنند روش مدارا کردن را بکارگیرند. در زندگی مشترک همیشه نباید تنها یکی از زوجین کوتاه بیاید و مراعات کند. اگر در روند زندگی این روش پیش گرفته شود به تدریج یکی از زوجین احساس می‌کند برای همسرش اهمیتی ندارد و دیگر حس خوشایندی نسبت به آن رابطه نخواهد داشت.
این روانشناس تصریح کرد: یکی از مشکلاتی که امروزه افراد متاهل درگیر آن هستند این است که مهارت جرات‌مندی کمی دارند. افراد معمولا نمی‌توانند بدون توهین، تحقیر و رفتارهای مخرب خواسته‌های خود را بیان کنند. زوجین باید بتوانند با یکدیگر منطقی صحبت و نیازهای خود را مطرح کنند. در این مواقع آموزش مهارت‌های ارتباط موثر و جرات‌مندی می‌تواند سودمند باشد.
زینالیان‌فرد افزود: یکی از دلایل طلاق در جامعه ما مدارا نکردن زوجین با یکدیگر و کم بودن توانمندی آن‌ها در سازگاری است. افراد می‌توانند با آموزش، ظرفیت سازگاری خود را افزایش دهند. این آموزش‌ها بهتر است به صورت تخصصی از دوران کودکی و از مدرسه شروع شود اما افرادی که سن بالاتری دارند می‌توانند از مشاوران و کتاب‌های آموزشی کمک بگیرند.
وی با اشاره به اینکه زوجینی که بیشتر با یکدیگر مدارا می‌کنند فرزندان سازگارتری دارند، تصریح کرد: زوجینی که در صورت پیش آمدن مشکلات برای آن به دنبال راه‌حل هستند و با یکدیگر دعوا نمی‌کنند فرزندان سازگارتری را پرورش می‌دهند. همان‌طور که ذکر شد سازگاری قابل آموزش دادن است و این کودکان حل مسئله را به‌جای اثبات خویش با بحث‌های بی‌منطق یاد می‌گیرند.
این روانشناس اضافه کرد: این دیدگاه که زوجین در گذشته بیشتر با یکدیگر مدارا می‌کردند کاملا درست نیست. در نسل پیشین افراد برای ادامه پیدا کردن زندگی مشترک یکدیگر را تحمل می‌کردند، موضوعی که نسل جدید جامعه ما نمی‌تواند آن را بپذیرد. مقوله مدارا کردن از تحمل کردن متفاوت است. در مدارا کردن زوجین هر دو برای بهتر شدن رابطه تلاش می‌کنند اما در تحمل کردن افراد به نفع دیگران از برطرف شدن نیازهایشان چشم‌پوشی می‌کنند.
انتهای پیام
