به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه مازندران، جواد ملک در نشستی اظهار کرد: دریای خزر بزرگترین دریاچه جهان با حوزه آبریزی به وسعت سه میلیون و 770 هزار کیلومتر مربع دارای هفت هزار کیلومتر نوار ساحلی و یکهزار و 200 کیلومتر طول، یک منبع آبی منحصر به فرد است که در برنامه های توسعه‌ای کشورهای حاشیه -روسیه، قزاقستان، ترکمنستان، ایران و آذربایجان- نقش مهمی ایفا می کند.

به گفته وی، شناخت همه جانبه این دریا با وسعت گسترده آن، با شرایط آب و هوایی و اقلیمی متنوع، توسط هر یک از کشورهای حاشیه به تنهایی امکانپذیر نیست.

وی افزود: سازمان جهانی آب و هواشناسی با همکاری سازمان های آب و هواشناسی کشورهای حاشیه دریای خزر از سال های گذشته تلاش کرد تا در چارچوب تنظیم و مبادله موافقت‌نامه همکاری های آب و هواشناسی، این کشورها بتوانند نسبت به تبادل آمار و اطلاعات اقدام کنند.

ملک تصریح کرد: انتظار می‌رود دستگاه های یاد شده با استفاده از ظرفیت های علمی متقابل، پیرامون شناخت رفتار دریا و توسعه پیش‌بینی های علمی درباره نوسان‌های آب، توفان‌های دریایی و دیگر مسایل مختلف آن، بتوانند همکاری های لازم را به عمل آورند.

ملک تصریح کرد: موافقت‌نامه مزبور در سال گذشته میلادی (2015) به امضا رسید و همکاری های آب و هواشناسی پس از مراحل تصویب در قالب موافقت‌نامه، از سال 2016 قابلیت اجرایی خواهد داشت.

وی بیان کرد: اهداف این موافقت‌نامه ایجاد و توسعه سامانه یکپارچه منطقه‌ای برای دستیابی به اطلاعات وضعیت دریای خزر و تبادل آن به منظور تامین ایمنی حیات و توسعه پایدار فعالیت‌های اقتصادی در دریا ذکر شده است.

وی خاطرنشان کرد: سازمان‌های آب و هواشناسی کشورهای حاشیه دریای خزر، با برگزاری نشست های کمیته هماهنگی (CASPCOM) ،راهکارهای عملیاتی کردن و برنامه های اجرایی این موافقت‌نامه را بررسی کرده و تصمیمات لازم را اتخاذ می‌کنند.

مدیر مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر یادآور شد: لازم است در سطح ملی نیز سازمان‌های مسؤول، برنامه‌های در دست اقدام پیرامون شبکه‌های دیده‌بانی دریای خزر و همچنین برنامه های توسعه فعالیت‌ها تا سال 2025 میلادی را تنظیم و در کمیته مربوطه ارائه کنند.

انتهای پیام