ساعتی به ظهر مانده.قراراست دقیقه ای بعدرای گیری برای انتخاب رییس شورای شهر آغاز شود. برخی ازاعضا هنوز به صحن نرسیده اند.رفت و آمد ها زیاد شده است.جوشورا سنگین است. این سنگینی تا بیرون درهای چوبی ساختمان بهشت هم آمده است .  

چهره های نا آشنا زیادند.آدم هایی که پیوسته درحال صحبت باگوشی های همراهشان هستند.رحمت الله حافظی وحبیب کاشانی دوعضواصولگرای شورای شهرتهران برای همراهی علی صابری که شب گذشته تصادف کرده به بیمارستان دی رفته اند.رای گیری آغاز می شود که صابری با لباس سورمه ای بیمارستان با گردنی بسته و پتویی که برروی شانه هایش انداخته سوار بر ویلچر به صحن می رسد .

پیش ازآمدن او شایعه شده بود که قرار است صابری رای اش را به صندوق اصولگرایان بی اندازد .

صابری درباره آن روز و تمام شایعه ها می گوید:من با لیست اصلاح طلبان به شورا آمدم هرچند ظاهرا حاشیه اصلاح طلب ها هستم  زیرا هیچ حمایتی از من نمی کنند تا در مسئولیت هایی که به تخصص ام مربوط می شود حضور داشته باشم مانند کمیسیون ماده 100 یا ماده 77 . حتی در هیات نظارت بر انتخابات شورایاری ها هم مرا معرفی نکردند . اما گله ای ندارم . من با این لیست به شورا آمدم و تشکیلاتی عمل می کنم  هرچند در بحث های تخصصی  جناحی  برخورد نمی کنم .

من در تمامی جلسات انتخابات هیات رییسه شرکت می کردم . حتی در روز قبل از انتخابات جلسه ای در دفتر مختاباد برگزار شده بود که نتوانستم حضور زیادی داشته باشم . زیرا تلفن من هر لحظه زنگ می خورد و رسانه ها در خصوص احتمال عدم حضور آقای  قناعتی و برگزاری جلسه رای گیری سوال می پرسیدند که با مثال رای گیری در زمان جنگ تاکید کردم در هر حالتی باید انتخابات برگزار شود که یکی از آن مثال ها دامن گیر خودم شد .

هرچند حدس می زدیم  رای سه عضو ورزشی را اصلاح طلبان از دست داده اند .

بعد از این جلسه ،به همراه آقای استیلی در خصوص باشگاه راه آهن جلسه ای داشته باشیم و با کسی ملاقات کنیم که این ملاقات انجام شد و در راه برگشت این اتفاق افتاد.

گفته شد ماشین به سگ برخورد کرده است . اما احساس من این است که شاید وی یک لحظه خوابش برده و ناگهان ترمز گرفته است . این حس من است حالا شاید هم سگ پریده باشد جلوی ماشین. نمی‌دانم

حسم می‌گوید؛ چیزی به ماشین ما برخورد نکرد. اتفاقی است که افتاده و دلیلی بر عمدی بودن آن نیست . هیچ قراری مبنی بر رای دادن من به آقای چمران نبوده است . فشاری هم برروی من نبوده است . شاید لابی ها شده اما هیچ  فشار غیرمتعارف و بده‌بستانی مطرح  نشد .

برای حضور در جلسه انتخابات هم من تصمیم را واگذار کرده بودم به تیم پزشکی. طبیعی بود که دلم بخواهد در انتخابات شرکت کنم، چون درد خیلی عجیب و غریبی هم ظاهرا نداشتم، از نظر خودم، فکر می کردم که باید بیایم دیگر. دکتر حافظی هم  نتیجه MRI و اسکن های من را دیدند و گفتند  خطری من را تهدید نمی‌کند برای چند ساعت آمدم و بعد برگشتم بیمارستان .

صابری درباره همراهی کاشانی می گوید: یک مقدار مساله را ساده ببینیم! من  در قلب کسی نیستم. با کاشانی دوستی قدیمی‌تری از شورا دارم  و شاید برای همین ایشان هم به بیمارستان آمدند . در راه هیچ صحبتی با من در رابطه با انتخابات نکردند. وقتی آمدم سر صندلی‌ام نشستم، همه صحبت‌هایی که شاید افراد دیگر می‌کنند، ما هم با هم کردیم.

دومین عضو شورای شهر تهران که احتمال می رفت از غابین جلسه انتخابات باشد، ابوالفضل قناعتی بودکه شب قبل از انتخابات مادرش به رحمت خدا رفته بود. قناعتی هم دقیقه مانده به زمان رای گیری با چهره ای غم آلود  همراه با دنیا مالی به صحن می آید و رای گیری آغاز می شود . رای گیری که قرار بود یک شنبه 9 شهریور با حضور خبرنگاران برگزار شود، اما به سه شنبه 11 شهریور93 موکول می شود .

ابوالفضل قناعتی عضوی که  از مراسم خاکسپاری مادر به صحن شورا آمد تا در رای گیری هیات رییسه شرکت کند درباره این روز می گوید:من از هفته قبل از رای گیری براساس صحبت های دکتر مادرم به آقایان چمران و سروری اعلام کرده بودم که احتمال دارد زمان فوت مادرم  همزمان شود با جلسه رای گیری در روز سه شنبه . بنابراین بهتر است انتخابات زودتر و درروز یکشنبه برگزار شود ، گفتند که دوستان اصلاحات شاید با این پیشنهاد مخالفت کنند زیرا  آنها دوست دارند که این اتفاق در جلسه علنی بی افتد  و حتما با این پیشنهاد ما مخالفت می شود .

روز دوشنبه طبق پیش‌بینی دکتر، مادر ما به رحمت خدا رفت .خانواده ما  اعتقاد دارند باید هر چه زودتر فردی را که فوت می کند را خاکسپاری کنیم . دوستان هم از ما پرسیدند شما چه می کنید که پاسخ دادم حتما در مراسم خاکسپاری مادرم شرکت می کنم . اگر انتخابات در ساعات اولیه باشد، احتمال خیلی زیاد من نتوانم بیایم، ولی اگر مراسم تدفین تمام شود، حتما سعی می کنم که بیایم و در انتخابات شرکت کنم.

در آن روز احمد دنیامالی از طرف نمایندگان شورا  به مراسم آمدند. در مراسم به من گفتند که دوستان منتظر هستند که شما در انتخابات شرکت کنید و مسجد جامعی انتخابات را به آخر جلسه موکول کرده است .  زمانی که مراسم تدفین به پایان رسید و به سمت شورا رفتیم که آخرین ساعت‌های جلسه بود .

او معتقد است انتخابات هیات رییسه شورا با نگاهی سیاسی انجام می شود و تاکید می کند : هر کس هم که این موضوع را انکار می کند ، یا دارد خودش را فریب می‌دهد یا مردم را ساده‌لوح می‌داند. 

 

پیش از مطرح شدن نام مهدی چمران گزینه های دیگری از سوی اصولگرایان برای ریاست شورا مطرح شد از مرتضی طلایی تا احمد دنیا مالی و پرویز سروری . به نظر می رسید شاید برخی از اصولگران هم تمایلی ندارند شورایی با سبک مدیریتی شورای دوم و سوم را تجربه کنند .



 اما قناعتی این تحلیل را رد می کند و می گوید: با توجه به این که در تمامی جلسات اصولگرایان حاضر بوده است چنین موضوعی صحت ندارد روزی که تصمیم بر این شد که ما رییس شورا را انتخاب کنیم، آمدیم گفتیم یکی یکی افراد را می‌گوییم، اگر روی این فرد نتیجه نگرفتیم فرد بعدی را معرفی می‌کنیم. گزینه اول آقای چمران بود که  اکثریت افراد موافقت کردند و  نفر دومی مطرح نشد. آقای دنیامالی بحثی بود که از لابه لای حرف های بچه ها بیرون آمد منتها هیچ پایه و اساسی نداشت و شاید به یک عبارتی یک نوع فریب سیاسی بود. تا ذهن‌ها را جای دیگر ببرند. ما در همان جلسه هیات‌رییسه را هم بستنم. یعنی گفتند فلانی و فلانی بیایند هیات رییسه، فلانی  معاون اجرایی و...

 مثلا آقای پیرهادی هم گفته بود که من هم دوست دارم منشی بشوم. وقتی من گفتم که من می‌خواهم بشوم، آقای پیرهادی  گفتند من به خاطر قناعتی کنار می‌روم. ما برای این که مشکلات سال آول پیش نیاید کار سازی های لازم را انجام داده بودیم .

 او هم دلیل 18 رای چمران را نمی داند و می گوید:پیش بینی های ما همان 16 رای بود و این که چرا دو رای به صندوق جریان اصولگرایی ریخته شده مشخص نیست . ..



 اصلا چطور شد آن دوستان یک دفعه از آن طرف به این طرف رای دادند. حالا با آقای چمران ملاقات داشتند یا احساس کردند مثلا به آن ماموریت یا هدفی که به خاطرش به شورا  آمدند نمی‌رسند، باید تغییر نگاه دهند نمی دانم . ولی ما این 16 نفر خودمان را می‌دانستیم که به آقای چمران رای می دهیم و مطمئن بودیم که چمران رای می‌آورند. البته  نه با 18 رای .بلکه با همان یک رای بیشتر .



تهران فردا