ازجمله انتقاداتی که  از مدتها قبل بر فیلم مجیدی شده بحث هزینه‌های آن بوده است.  150 میلیارد تومان یا15 میلیون دلاری که  فیلم مجیدی را سنگین و پرخرج‌ترین اثر تاریخ سینمای ایران  تبدیل کرده است. این رقم در ظاهر بسیار زیاد است اما وقتی به محصولات فیلم اعم از گردآوری مشاهیر دنیا و تیم‌های حرفه‌ای در این زمینه و انتقال تجربیات متخصصین نام آشنای جهانی در فیلم می‌رسیم و همچنین ساخت سه شهرک تاریخی؛ یعنی شهرک مدینه، ‌مکه و یثرب که برای زمان نامحدودی تهیه و امکان استفاده برای دیگر فیلم‌ها را در آن میسر می‌کند،‌ می‌بینیم هزینه زیادی نیست از سوی دیگر در برابر برآیند کلی سینمای ایران که ام‌القرای جهان اسلام، و متاسفانه اکثر آثارش حرفی برای گفتن در عرصه  جهانی ندارند رقم گزافی نیست؛‌ به‌خصوص این‌که اگر 15 میلیون دلار فیلم مجیدی را خارج از گران شدن دلار از هزار به سه هزار تومان با آثار مطرح سینمای جهان و هزینه‌های آنها مقایسه کنیم می‌بینیم مجیدی با دست خالی و تقریبا با هیچ درجنگ نامتقارن رسانه و فرهنگ به فتح گیشه‌های جهانی رفته است. برای تبیبن بهتر این مسئله بد نیست به  رقم‌های نجومی فیلم‌های مطرح دنیا نیز نگاهی بیندازیم فیلم‌های نام آشنایی مثل «آواتار» به کارگردانی جیمز کامرون237 میلیون دلار، «‌هری پاتر و شاهزاده»  250 میلیون دلار، «‌بازگشت  سوپرمن» 232 میلیون دلار، ‌»دزدان دریایی کاراییب» 225 میلیون دلار ، ‌»هابیت» 270 میلیون دلار ...

 آخرین ساخته مجید مجیدی را از هر لحاظ  که نگاه کنیم یک اثر متمایز و شاخص است، فیلمی که شاید اولین رکن متفاوت بودنش در زمان طولانی اش نمود پیدا می کرد اکران فیلمی با زمان نسبتا طولانی سه ساعته در سینمای ایران به نوع خود عجیب به نظر می‌رسید و همین طولانی بودن برخی را نگران خسته شدن تماشاگران کرده بود اما به حق می‌توان گفت مجیدی از عهده این زمان به خوبی برآمده هرچند می‌توانست با کوتاه کردن برخی سکانس‌ها، جذابیت کار را که بیشتر منطبق با سبک خودش متکی به آرایش صحنه و تصویر است بیفزاید، اما این سه ساعت در کنار هنرنمایی مجیدی  و تیم او صد البته  داستان‌های جذاب زندگی پیامبر اعظم  که مجیدی سعی کرد آنها را در زمانی مشخص به تصویر بکشد چیز زیادی نیست. «صفارهرندی» در جلسه  فعالان مجازی که چند روز پیش در شهر مشهد برگزار شده بود در خصوص دیدگاه مقام معظم رهبری درباره فیلم مجیدی گفت شنیده ام ایشان بعد از دیدن فیلم که به نظرمی‌رسید زمانش طولانی و خسته کننده بوده باشد فرمودند حاضرم همین الان با همان شوق اولیه فیلم را از اول تا به آخر دوباره ببینم. چیزی که تقریبا از زبان  بسیاری از بینندگان  فیلم در سینما هم می‌توان شنید مخصوصا  تماشاگرانی که تاریخ  زندگی پیامبر اعظم را مطالعه کرده بودند و بافضاسازی های مجیدی همزادپنداری بیشتری می‌کردند.

  از همان زمانی‌که خبر ساخت فیلم مجیدی رسانه‌ای شد فرقه وهابی و گروه‌های افراطی به لطایف‌الحیلی سعی به تخریب و تحریم این فیلم زدند تا افکارعمومی جهان اسلام را ضد آن تحریک  کنند و حتی اکنون که فیلم اکران عمومی شده عده ای از این افراط گرایان فتوای حرام بودن دیدن فیلم را صادر کرده‌اند. اما هنر مجیدی و سایر عوامل فیلمش در ساخت این اثر مانع از آن شده که رسانه‌های دنیا از بازتاب نمایش آن و اشاره به نقاط مثبت فیلم چشم بپوشند. نسخه فرانسوی روزنامه هافینگتون پست امریکا، خبرگزاری رویترز، شبکه فرانسه 24، روزنامه گاردین انگلیس، روزنامه اسرائیلی ها‌آرتص، روزنامه اکسپرس تریبون، شبکه خبری «میدل ایست‌ای»‌، سایت المانیتور و شمار دیگری از رسانه‌ها همچون «گالف نیوز»‌ و ‌«‌ای بی‌تایمز»‌ به انعکاس اخبار مربوط به فیلم «محمد رسول‌الله» مجید مجیدی پرداخته‌اند.جالب‌تر آن‌که نه تنها در ایران که به شهادت تصاویر و فیلم‌های منتشر شده از جشنواره مونترال کانادا شاهکار مجید مجیدی بااستقبال خوب مخاطبان غربی روبرو شده است تا جایی‌که بنا به شواهد منتشر شده در جشنواره مونترال صف‌های طویلی برای تهیه بلیط فیلم در حاشیه جشنواره تشکیل شده است.یکی از نقد‌هایی که درباره آخرین اثر مجید مجیدی مطرح شده به موسیقی آن و عدم ارتباطش با فضای اسلامی بر می‌گردد. هرچند این موسیقی که توسط  هنرمند شاخص جهانی و دارنده اسکار به صورت صلواتی تولید شده که به قول شاعر چون برخاسته از دل بوده بر دل بسیاری از تماشاگران فیلم هم نشسته است. برخی از منتقدان می‌گویند موسیقی فیلم در مقابل موسیقی «الرساله» مصطفی عقاد، حرف چندانی برای گفتن ندارد زیرا «الرساله» براساس اذان و المان‌های اسلامی بود و برای همین هم ماندگار شد اما در این فیلم مجیدی حتی صلوات را به شکلی کلیسایی به موسیقی تبدیل کرده‌اند  که در پاسخ باید گفت اتفاقا مجیدی همان کاری را که مد نظرش بوده انجام داده و موسیقی فیلم نیز به‌جا انتخاب شده؛ چراکه از ابتدا کارگردان فیلم گفته بود که این اثر را برای معرفی پیامبر اسلام به جهانیان و غیرمسلمانان می‌سازد. اگر به متن فیلم و پیام‌هایی که از آن مخابره می‌شود نیز دقت کنیم به‌راحتی درمی‌یبابیم که مخاطب فیلم،‌ مسیحیان و یهودیان هستند فیلم به صراحت با آنها حرف می‌زند و ریتم موسیقی هم یکی از این ابزارهاست تا پیام را بهتر منتقل کند.