صراط: او در این نامه نوشته است: من نمی توانم این وحشی‌گری را باور کنم، گذشته وحشتناک خود مردم یهودی هم این مسئله را به طرز بی‌رحمانه‌ای غیرقابل باورتر می‌کند. تنها اتحادهای جغرافیایی-سیاسی، همان ماسک دورویی تجارت – به طور مثال قراردادهای تجارت اسلحه – است که می‌تواند موضع‌گیری شرم‌بار ایالات متحده، اتحادیه اروپا و اسپانیا را در این زمینه توضیح دهد.

وی می افزاید: می‌دانم که درست همان افراد، حقوق شخصی من نسبت به داشتن یک عقیده آزاد را زیر سوال خواهند برد، بنابراین می‌خواهم این نکات را کاملا آشکار کنم:

بله، پسر من در یک بیمارستان یهودی به دنیا آمد چون من دوستان عزیزی اطرافم دارم که یهودی هستند و یهودی بودن به معنی حمایت از این کشتار نیست، درست همانطور که عبری بودن به معنی صهیونیست بودن نیست و فلسطینی بودن هم معنی‌اش این نیست که تروریست یا حماسی هستید. اگر کسی چنین حرفی بزند درست به همان اندازه مضحک خواهد بود که بگوییم آلمانی بودن مرتبط به نازی بودن است.

بله، من در ایالات متحده مشغول کار هستم، جایی که دوستان و آشنایانم این چنین سیاست‌ها و دخالت‌های خشونت‌باری را رد می‌کنند. یکی از آن‌ها همین دیروز پای تلفن به من گفت که یک نفر نمی‌تواند در عین حال که دارد به قتل‌عام کودکان می‌پردازد ادعای دفاع از خود کند. و افراد دیگری هم هستند که من با آنها کاملا آشکارا درباره تفاوت عقیده‌هایمان صحبت می‌کنم. بله،‌ من اروپایی هستم و از جامعه‌ای که می‌گوید با سکوت و شرم موجودش نماینده من است خجالت می‌کشم.

بله، من در اسپانیا زندگی می‌کنم، مالیات‌ام را پرداخت می‌کنم و نمی‌خواهم پولم برای سرمایه‌گذاری در سیاست‌هایی به کار رود که برای حمایت از وحشی‌گری و پشتیبانی از تجارت‌های اسلحه با کشورهای دیگر که از آن‌ها برای کشتن کودکان بی‌گناه استفاده می‌کنند مصرف می‌شود.

بله، من به خاطر بی‌عدالتی و کشتار انسان‌های بی‌گناه شدیدا عصبانی، شرمسار و ضربه‌خورده هستم. آن‌ کودکان بچه‌های ما هستند. این عمل وحشتناک است. امیدوارم که در دل آنانی که به کشتار مشغولند دلسوزی به وجود بیاید و این سم مرگباری که تنها نفرت و خشونت بیشتری را به وجود می‌آورد از میان برود. که آن اسراییلی‌ها و فلسطینی‌هایی که تنها رویای صلح و آرامش و زندگی در کنار هم را در سر می‌پرورانند بتوانند روزی به آرزویشان برسند.