به گزارش مهر به نقل از مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، امیر موسوی در کارگاه آموزشی «زیست فناوری نوین در حوزه محیط زیست، ایمنی زیستی و بررسی ارزیابی آثار احتمالی زیست محیطی» افزود: اگر مشاهده می‌شود که میوه‌ها ماندگاری بیشتری نسبت به گذشته دارند این به دلیل تراریخته بودن آن‌ها نیست. با پیشرفت فناوری‏‌های پس از برداشت و روش‌های اصلاحی غیر از تراریختگی این امکان را فراهم کرده که میوه‌هایی با کیفیت بهتر تولید شود.

موسوی با تاکید براینکه افزایش جمعیت کشور و وابستگی در تامین امنیت غذایی نشان می‌دهد استفاده از فناوری برای تولید غذای بیشتر، ضرورت دارد، گفت: اصلاح ژنتیکی گیاهان قدمتی تاریخی دارد و مربوط به عصر حاضر نیست.

وی با بیان اینکه ایمنی زیستی مجموعه‌ای از تدابیر، سیاست‌ها، مقررات و روش‌هایی برای تضمین بهره‌برداری از فواید زیست فناوری و پیشگیری از آثار احتمالی فناوری بر تنوع زیستی، انسان و دام است، گفت: پروتکل‌های بین‌المللی، قوانین ملی و مقررات دستگاهی با هدف کنترل مخاطرات احتمالی زیست‌فناوری و نظارت بر تولید، واردات و صادرات محصولات تراریخته تدوین شده است.

عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری با اشاره به قانون ملی ایمنی زیستی که دولت را مکلف کرده تمهیدات لازم برای کلیه امور مربوط به تولید، رهاسازی، واردات و صادرات محصولات تراریخته را فراهم کند، ادامه داد: طبق همین قانون وزارت بهداشت مسئول ارزیابی سلامت این محصولات به عنوان غذای انسان، وزارت جهاد کشاورزی مسئول ارزیابی محصولات تراریخته به عنوان خوراک دام است و سازمان حفاظت محیط زیست نیز بر ارزیابی مخاطرات ایمنی زیستی محصولات تراریخته نظارت می‌کند.

وی در تشریح آخرین وضعیت جهانی محصولات تراریخته اظهار داشت: سطح زیر کشت این محصولات در جهان در انتهای سال ۲۰۱۷ میلادی به ۱۸۹.۸ میلیون هکتار رسید. ۸۰ درصد کل سطح زیرکشت پنبه و ۷۷ درصد کل سطح زیرکشت سویا در جهان تراریخته است.

 موسوی افزود: اسپانیا و پرتغال دو کشور اروپایی تولیدکننده محصولات تراریخته در سال ۲۰۱۷ بودند. ژاپن بیشترین مجوز مصرف محصولات تراریخته را در سال ۲۰۱۷ نسبت به سایر کشورها صادر کرده است.

موسوی گفت: کشورهای درحال توسعه با گذشت زمان و تدوین ساز وکار مناسب این کشورها به جمع تولید کننده های محصولات تراریخته پیوستند و در حال حاضر ۱۹ کشور درحال توسعه تولید کننده محصولات تراریخته هستند.تاکنون محصولات تراریخته با اهداف مختلفی همچون تحمل تنش های زیستی مانند شوری و خشکی، تحمل به علف کش، مقاومت به آفت، بهبود ارزش غذایی و تولید واکسن خوراکی در گیاه طراحی شده اند.

وی تاکید کرد: نصب برچسب تراریختگی روی محصولات تراریخته نشان از ایمنی این محصولات دارد. وجود برچسب روی محصول تراریخته این حقیقت را تایید می‌کند که این محصولات مورد ارزیابی‌های دقیق قرار گرفته‌اند و کاملا برای مصرف سالم و ایمن و مطمئن هستند.

عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری اظهار داشت: استفاده از ارقام تجاری متحمل به علف‌کش باعث کاهش مصرف سموم علف کش پرخطر در مزارع شده و مدیریت علف هرز را هم آسان‌تر کرده است. اما در مزارع غیر تراریخته استفاده از سموم علف کش پرخطر و اختصاصی که سمیت بسیار زیادتری دارند در دوزهای بیشتر دیده شده است.

وی در واکنش به شایعه وجود برنج تراریخته در بازار گفت: برنج، مانند سایر محصولات غذایی وارداتی توسط سازمان غذا و دارو مورد آزمایش قرار می‌گیرد و چنانچه این محصول مورد تایید وزارت بهداشت باشد مجوز ورود به بازار را دریافت خواهد کرد.