به گزارش خبرگزاری مهر، رضا کرمی محمدی در وبینار تخصصی مشارکت مردمی و بحران‌های شهری با اشاره به لزوم ایفای نقش پررنگ از سوی مردم در مدیریت بحران خاطرنشان کرد: در دنیای امروز شاهد تهدید وقوع مخاطرات طبیعی و انسان‌ساز و افزایش شدت وقوع بحرانها نسبت به گذشته هستیم. این در حالی است که کاهش منابع با توجه به افزایش جمعیت، مصرف‌گرایی شدید و شهرنشینی کنترل نشده باعث شده است انسان در دنیایی سرشار از عدم قطعیت و ریسک زندگی کند.
رییس سازمان مدیریت بحران شهر تهران با اشاره به اینکه در خصوص تاب‌آوری یک سند بین‌المللی قابل‌قبول به نام سند «سندای» وجود دارد، عنوان کرد: تمام کشورها در قالب این سند باید در یک بازه زمانی مشخص اقداماتی را در راستای تاب آوری خود انجام دهند. چارچوب این سند امروزه در دنیا به‌عنوان مهمترین چارچوب جهانی کاهش خطرپذیری شناخته می‌شود و زیرمجموعه آن یک کمپین تاب آوری شهرها در نظر گرفته‌شده است که دارای ۱۰ اصل اساسی برای رسیدن به تاب آوری است.
وی با تاکید بر اینکه موضوعات انسانی و اجتماعی پس از وقوع بحران موضوعی بسیار جدی برای مدیریت بحران است، گفت: تلفات، خسارات و سرویس‌دهی‌هایی که از دست می‌رود منجر به مشکلات روحی روانی دراز مدت شهروندان می‌شود و باید برای آنها به‌صورت علمی فکری اندیشیده شود.
کرمی محمدی با اشاره به ضعف فرهنگ ایمنی و خود امدادی در میان شهروندان عنوان کرد: دیدگاه بسیار سنتی نسبت به این موضوع وجود دارد و شهروندان نسبت به آن بی‌توجه هستند به‌گونه‌ای که با وقوع یک زلزله کوچک مردم کاملاً سردرگم می‌شوند و تنها راه چاره را فرار از تهران می‌دانند که این خود مشکلات بعدی را ایجاد می‌کند.
رییس سازمان مدیریت بحران تهران با انتقاد از عملکرد صداوسیما در اطلاع‌رسانی و آموزش به مردم در خصوص ایجاد فرهنگ مدیریت بحران عنوان کرد: از سوی دیگر باوجود گذشت بیش از یک سال از تصویب قانون جدید مدیریت بحران و تهیه حدود ۲۵ آیین‌نامه اجرایی آن، این آیین نامه ها هنوز به تصویب نرسیده است و حتی هنوز یک جلسه ستاد ملی مدیریت بحران تشکیل نشده است. درنتیجه این قانون با وجود تصویب و ابلاغ شدن همچنان اجرا نمی‌شود و از سوی دیگر با توجه به اینکه آیین‌نامه ها حاوی رویکردهای جدید و تجربه نشده هستند، اکنون در صورت وقوع بحران، سازمان‌ها نمی‌دانند براساس قانون جدید به چه صورت باید با یکدیگر هماهنگ شوند.
وی افزود: به این ترتیب یک چالش جدی در خصوص قانون وجود دارد و در این شرایط چاره‌ای جز انجام مدیریت سنتی غیر علمی وجود ندارد. از سوی دیگر کمبود اعتماد اجتماعی به ارگانهای رسمی از چالش‌های مهم ما در جلب مشارکت مردمی هنگام بحران است. از دید بنده باید برای مواجهه با این موضوع به‌سرعت فکری اندیشیده شود زیرا در این شرایط در صورت وقوع بحران مشکلات جدی برایمان ایجاد می‌شود.
