به گزارش ایسنا، تیم‌های پتروشیمی تبریز و پیشگامان با حضور در تورهای آسیایی برای جمع کردن امتیاز و حفظ صدرنشینی ایران در آسیا می‌جنگند تا هر سه سهمیه کامل المپیک در بخش جاده را بگیرند.

با توجه به سابقه رکابزنان، این کار شدنی است و می‌توان امید زیادی به این داشت که سه نماینده از ایران در جاده‌های ریو رکاب بزنند اما فدراسیون دوچرخه‌سواری اکنون به جای فکر کردن به کسب سهمیه در بخش جاده باید در فکر پیدا کردن چاره‌ای برای حل معضلی به نام نرسیدن رکابزنان به خط پایان المپیک باشد.

دو تیم پتروشیمی تبریز و پیشگامان آنقدر از وجود دوچرخه‌سوار باتجربه و نامدار بهره می‌برند که بتوانند روندی که در رنکینگ آسیا دارند را ادامه دهند و در نهایت ایران را صاحب سه سهمیه کامل کنند.

البته قطعا کسی از فدراسیون انتظار ندارد که رکابزنان جاده ایران بر روی سکوهای سه گانه المپیک ریو قرار گیرند اما حداقل وضعیت به گونه‌ای هم نباشد که در پایان رقابت به جای اینکه دوچرخه آن‌ها را ببرد، رکابزنان دوچرخه‌هایشان را حمل کنند. جلوگیری از این موضوع نیز نیازمند انجام برنامه‌ریزی و البته عملیاتی شدن آن است.

مجید ناصری سرمربی تیم ملی جاده ایران در مورد حل این معضل بیان کرد: برای اینکه بتوانیم نتیجه‌ای بهتر از گذشته بگیریم باید حساب شده عمل کنیم. زمان‌بندی مسابقه‌های داخلی، حضور در مسابقه‌های برون مرزی و همچنین اعزام نفراتی به المپیک که آمادگی بهتری دارند را باید به عنوان هدف در نظر بگیریم و بر اساس آن برنامه منسجمی بچینیم. در این صورت رکابزنان ایران شانس این را دارند که حداقل از دوچرخه پیاده نشوند یا در میان نفرات آخر قرار نگیرند.

وی ادامه داد: باید زودتر بهترین گزینه‌ها بر اساس نوع مسیر و مسافت، انتخاب شوند و با آن‌ها تخصصی کار شود. تا زمان آغاز بازی‌ها نیز مسابقه‌های تدارکاتی در نظر گرفته شود و رقابت در المپیک برایشان مشابه‌سازی شود. همچنین رکابزنان ما باید با تیم‌های مطرح دنیا و مدعی المپیک رقابت کنند، قطعا اگر بخواهیم با تیم‌های آسیایی رقابت کنیم و یک مرتبه به میدان المپیک برویم کار راحتی نخواهیم داشت.

رکابزنان ایران با حضور در چند مسابقه بزرگ و بودن در کنار دوچرخه‌سواران حرفه‌ای می‌توانند ضعف‌های خود را بشناسند و بر روی برطرف کردن آن، کار کنند.

ناصری در پاسخ به این پرسش که آیا برای انجام برنامه‌ریزی کمی دیر نشده، تصریح کرد: تیم‌هایی که هدف المپیک دارند از المپیک قبلی برنامه‌های خود را شروع کرده‌اند اما ظاهرا ما عادت به کار کردن در لحظات پایانی داریم، اکنون نیز نباید یک سال باقی مانده را از دست داد.

وی همچنین گفت: مشکل ما بحث برنامه‌ریزی است. در کمیته فنی بارها به این نتیجه رسیدیم که باید برنامه بلندمدت داشته باشیم، اما مسائل حاشیه‌ای و مشکلات مالی مانع شده است. قطعا اگر برنامه‌ی بلند مدت داشتیم بازی‌های المپیک، آسیایی و چند مسابقه هم دیگر در آن دیده شده بود. قبل از المپیک پکن چنین برنامه‌ای داشتیم و نتایج نسبتا خوبی نیز به دست آمد اما تداوم پیدا نکرد، اگر آن برنامه را ادامه می‌دادند، برای نتیجه رفتن 8 سال زمان کافی بود حتی برای اینکه به مدال برسیم.

عملکرد رکابزنان ایران در بخش جاده از ابتدا تا المپیک لندن:(اعداد داخل پرانتز مقام رکابزنان است.)

المپیک 1964

استقامت جاده: ماشاءالله امین سرور (72) – اسماعیل حسینی (78) – اکبر پوده (80) – داود اخلاقی (مسابقه را به پایان نرساند).

تایم تریل تیمی: مقام (22)

المپیک 1972:

تایم تریل تیمی: مقام (32)

المپیک 1976:

تایم تریل تیمی: مقام (24)

استقامت جاده: محمدعلی آچاچلویی، حسن آریان‌فر، محمود دلشاد و اصغر خدایاری مسابقه را به پایان نرساندند.

المپیک 1988:

تایم تریل تیمی: مقام (23)

استقامت جاده: ایرج امیرآخوری (56) – سیامک صفرزاده (93) – محمدرضا باجول (مسابقه را به پایان نرساند)

المپیک 1992:

تایم تریل تیمی: مقام (21)

استقامت جاده: حسین اسلامی، خسرو قمری و حسین محمودی مسابقه را به پایان نرساندند.

المپیک 2000:

استقامت جاده: حسین عسگری و احد کاظمی مسابقه را به پایان نرساندند.

المپیک 2004:

استقامت جاده – عباس سعیدی تنها و امیر زرگری مسابقه را به پایان نرساندند.

المپیک 2008:

استقامت جاده: حسین عسگری (52)، قادر میزبانی (79)، مهدی سهرابی مسابقه را به پایان نرساند.

تایم تریل: حسین عسگری (35)

المپیک 2012:

استقامت جاده: مهدی سهرابی (113) – علیرضا حقی و امیر زرگری مسابقه را به پایان نرساندند.

تایم تریل: حقی (36)

انتهای پیام