شما که روزی خبرنگار بودید حالا چه نظری در مورد کار خبرنگاران دارند؟ اولا روز خبرنگار را خدمت تمامی تلاشگران و فعالان این عرصه تبریک عرض می کنم. البته بنده الان نیز خودم را جدای از عرصه خبر و فرهنگ نمی دانم، رویکرد کنونی ما در مجموعه فرمانداری مجموعاً بر این اساس می باشد که ارتباط رسانه ایی خود را به قدر توان حفظ کنیم. بنده با فضای خبرنگاری بیگانه نیستم و از این جهت همچنان تلاشم در این راستا می‌باشد که از نظرات فرهنگی دوستانی که در حوزه خبرنگاری فعالیت دارند بهره ببرم.
دید خبرنگار بودن با مسئول بودن چه تفاوتی دارد؟ بهتر است اینگونه پاسخ دهم که به عنوان مسئولی که خبرنگاری و رسانه را تجربه کرده ام چه دیدی نسبت به مسائل جاری دارم؟ یقیناً مسئولی که نگاه خبرنگاری داشته باشد، در مسائل و تصمیماتی که اتخاذ می کند ابعاد فرهنگی آن را نیز موشکافانه تر در نظر می گیرد. می شود گفت نگاه رسانه‌ایم در برخی تصمیمات فرهنگی جلوه های مثبت برایم ایجاد کرده است.
آیا اتفاق اتفاده که نقش واسطه گر پیدا کنید و خودتان به میدان حل موضوع بشتابید؟ خبرنگاران به واسطه ارتباطات گسترده ایی که با مسئولان مختلف دارند، نگاه جامع الاطرافی نسبت به مسائل دارند. این نگاه ها اگر در مقام عمل به انتقال ختم شود آن نقش واسطه گری به شیوه جذابی به اثر بخشی منجر می‌شود. در مورد مصادیق شخصی ام، شاید در دوران فعالیت های رسانه ایم شخصاً وارد عمل نشده باشم اما بله، از طریق همان تعبیر واسطه گری که فرمودید و یا آگاهی بخشی و ارائه راهکار به حل برخی موارد اقدام کرده ام.
آیا شده در جریان تهیه خبر شما را کتک بزنند یا از جانب محافظان مسوولان برخورد بدی با شما صورت بگیرد؟ خوشبختانه خیر( با خنده)
بد و بیراه چی؟ تجربه کرده اید؟ رویکرد فعالیت های بنده در رسانه مبتی بر تعاملاتی بود که به رفع موانع برای حل معضلات فرهنگی ختم شود. از طرفی با توجه به اینکه غالباً حوزه فعالیت های رسانه ایم فرهنگی بود شاهد اینگونه موارد نبودم.
آیا شده مصاحبه شونده حاضر به مصاحبه نشود؟ شما چه کردید؟ با توجه به اینکه در ایام فعالیت ما تکثر رسانه ها کمتر بود، مسئولان معمولا برای انجام مصاحبه استقبال می کردند و مقاومت برای عدم مصاحبه کمتر بود.
شیرین ترین و تلخ ترین خاطره‌اتان از خبرنگاری کدام خاطرات هستند؟ خاطره خوبی که دارم دریافت اولین کارت خبرنگاری از ایسنا در اردبیل بود که بنده آن زمان خبرنگار افتخاری قبل از تاسیس ایسنا در اردبیل بودم. از دست دادن دوستان خبرنگارنم یعنی آقایان دوستدار، بخشی و نیرومند جزو خاطرات تلخ بود. یک خاطره ی تلخ دیگر هم که شاید گفتنش برای جوان هایی که اکنون فعالیت خبری می کنند جذاب باشد؛ زمانی که ما فعالیت می کردیم، ابزارها به این قدر پیشرفته نبود و فضاهای آنلاین در دسترس نبود تا خبر را بنویسیم و با فاکس ارسال کنیم و مسئول انتشار خبر را ببیند، زمان سپری می شد و گاهی اخباری که زحمت زیادی برایش کشیده بودم منتشر نمی شد. خبرنگارانی که با دبیرهایی سخت گیر کار می کنند، این مورد را بیشتر درک می کنند. در مجموع تلخی های کار بیشتر زمانی بود که خبری منتشر نشود.
چه تفاوتی بین فعالیت کنونی خبری با فعالیت هایی که شما انجام می‌دادید، وجود دارد؟ امروزه فضای اطلاع رسانی به مدد تکنولوژی های روز، بسیار سریع شده، همانطور که در سوال پیشین عرض کردم در زمان فعالیت های ما پروسه قرار گرفتن یک خبر در خروجی رسانه ها (از جهت فرآیندهای ارسال) به راحتی الان نبود. اکنون برای خودم جالب توجه است که در برخی از جلساتی که در فرمانداری تشکیل می شود، برخی خبرنگارانی که زحمت می کشند اخبار را تنظیم می کنند، به صورت آنلاین اخبار را با گوشی تایپ و ارسال می کنند گاها سرعت های انتشار در خبرگزاری ها به قدری بالا است که دقایقی پس از اتمام جلسه، خبر را در رسانه ها مشاهده می کنیم. کانال‌های خبری در فضاهای مجازی هم که به صورت آنلاین پوشش می دهند.
اصلا شده با فراغت استراحت کنید؟ آیا همیشه و در همه حال می گویید چرا؟ طی مدتی که در مسئولیت ها هستم، زمان استراحت خیلی کاهش یافته، مخصوصا بعد از انتصاب در فرمانداری با چالش های متعددی رو به رو شدم. اخیرا هم که متاسفانه به کرونا مبتلا شدم، شاید همان مدتی که در قرنطینه بودم که آن هم با علایم بیماری همراه بود در منزل بودن را تجربه کردم، زمان های دیگر اکثرا در فعالیت های کاری بوده ام.
از آنجائیکه در فعالیت های کاری ام بیشتر به هدف گذاری معتقد هستم، چرا ها را در اول کار بیشتر استفاده می کنم تا ابعاد موضوع برایم روشن تر شود.
آیا همه کس و همه چیز را در نقش سوژه می بینید؟ در نگاه خبرنگاران از هر چیزی می شود سوژه ساخت، ایام فعالیت های رسانه ایی بنده نیز با توجه به اینکه در دوران جوانی بود، قاعدتا از برخی حرکت های رسانه ای مستثنی نبوده ام.
انتهای پیام
