به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ حدود 4 سال است که با تشکیل ستاد احیا دریاچه ارومیه اقدامات مختلفی برای نجات دریاچه از مرگ انجام شده است؛ یکی از این اقدامات کمک گرفتن از تیم استرالیایی دانشگاه ملبورن برای احیاست. در همین رابطه ظهر امروز برخی از اعضای تیم استرالیایی دانشگاه ملبورن یک نشست خبری داشتند.

در ابتدای این نشست پروفسور لی گودن، مدیر مرکز حقوق منابع طبیعی، انرژی و محیط‌زیست، دانشکده حقوق انرژی و قوانین محیط زیستی دانشگاه ملبورن درباره نقاط مشترک مشکلات آب در ایران و استرالیا گفت: در رابطه با آب دسته‌ای از مشکلات در استرالیا هم وجود داشت؛ مسئله آب بسیار مهم است و به علت تغییراقلیم تاکنون تنش‌های مختلفی در استرالیا به وجود آمده.

برای احیای دریاچه باید با جامعه همکاری کرد

او ادامه داد: در قانون استرالیا هم درباره تغییر اقلیم چیزی وجود ندارد ولی قوانین محیط زیستی می‌تواند مسائل مربوط به تغییراقلیم را حل می کند، چنین مشکلاتی درباره تخصیص آب هم در ایران وجود دارد.

لی سپس درباره نحوه فرهنگ‌سازی برای احیای دریاچه ارومیه گفت: باید با جوامع مختلف همکاری کرد و به نظرات آنها توجه کرد، در واقع وقتی تصمیم‌گیری از بالا به پایین است تنش‌هایی ایجاد می‌شود، پس باید در قانون گذاری اجتماع هم نظر گرفت و اگر این اتفاق رخ بدهد مقاومت جوامع بالا می رود.

همچنین دراین‌باره پرفسور جان لنگفورد، استاد گروه منابع آب و هیدرولوژی، افزود: میان دهه 90 میلادی آب در ایران کم شده است، در آن زمان در  استرالیا هم چنین اتفاقی رخ داد، همچنین در مقطع عرض جغرافیایی هم ایران و استرالیا تقریبا شباهت دارد.

او ادامه داد: این یعنی هر دوی ما در کشوری خشک و در حال خشک شدن زندگی می کنیم و باید تجربیات خود را کنار هم قرار دهیم. پس می توانیم تجربیات خودمان را هم به اشتراک بگذاریم.

لنگفورد بیان کرد: در این چند روز متوجه شدم متخصص‌های خوبی دارید، ولی مشکل بسیار بزرگ است و به تجربیات دیگران نیاز دارید مثلا باید تبادل دانشجو انجام دهیم.

نباید بگذاریم آبیاری توسعه پیدا کند

این استاد دانشگاه ملبورن سپس درباره مسائلی که تاکنون درباره آب به وجود آمده‌اند گفت: ما نباید بگداریم آبیاری توسعه پیدا کند؛ دهه 90 در چین رودخانه‌ها خشک شدند، در آمریکا هم رود کلورادو خشک شد، باید جلوی توسعه زمین های کشاورزی را بگیریم وگرنه رودها خشک می شوند.

جان لنگفورد سپس در پاسخ به سوالی در رابطه با پیامد های تغییر اقلیم گفت: ما باید خودمان را با تغییر اقلیم تطبیق دهیم و راهی جز این وجود ندارد، مثلا باید مصرف آب را کاهش داد و از سویی باید کارآمدی آن را هم تغییر داد.

او سپس با اشاره به اینکه در استرالیا سیفون‌ها تغییر کردند و اکنون هر سیفون حدود 8لیتر آب کمتری مصرف می‌کند گفت: سیستم توریع آب هم باید تغییر کنند، مثلا در کانال های اصلی انتقال آب کشاورزی، 30 درصد آب از بین می رود و وقتی آب وارد مزارع می شود 30 درصد دیگر آب هم مصرف می شود، همچنین باید زمان آبدهی هم تغییر کند و ...

لی در ادامه‌ حرف‌های لنگفورد گفت: ما در رودخانه ها به یک حداقل جریان آب نیاز داریم و نمی توانیم یک دفعه سد بسازیم.

کیفیت آب هم مسئله مهمی است

وینسنت پتی گروو مدیر اجرایی مرکز شناسایی و مدیریت آلودگی محیط‌های آبی دانشگاه ملبورن هم در ادامه گفت: البته در کنار کمیت آب، مسئله کیفیت آب هم مهم است، مثلا در یک حوزه آب آلوده می‌شود و به قسمت های دیگر هم آب آلوده می رسد.

او سپس در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا جلوگیری از ورود پس آب به دریاچه ارومیه آرتمیا را نجات می‌دهد یا نه توضیح داد: در این رابطه علم نقش مهمی را بازی می کند، می‌دانم در ایران کارهای خوبی درباره آرتمیا انجام شده ولی برخی از کار‌های دیگر باید انجام شود مثلا باید روی نوع آب مطالعه شود.

این اکولوژیست  ادامه داد: برای مثل این هزینه که برای پساب ها انجام شده یک درصد آب باز می گردد ولی از طریق کشاورزی آب بسیار بیشتری هدر می رود.

شرایط حق‌آبه در استرالیا

او سپس درباره نحوه کنترل آب در استرالیا گفت: زمانی که تصمیم به ایجاد اصلاحات در قانون گرفتیم، ١٣هزار مترمکعب از آب ها مصرف می شد و دیدیم گرفتن میزانی از این آب برای مردم تنش ایجاد می‌کند میلیارد مکعب آب حق آبه مردم قرار دایم

وینسنت افزود: قرار شد تا سال 2017،  2 میلیارد 750 هزار آب را  به حق‌آبه محیط زیست اضافه کنیم؛ قرار شد نیمی از این آب از طریق خریداری شود و باقی از طریق توسعه سیستم آبیاری تامین شود.

او ادامه داد: البته روی میزان تصمیم گیری شده، با اینکه ارزیابی محیط زیستی انجام شده است ولی در واقع این تصمیم در استرالیا سیاسی است.

لی هم در همین رابطه گفت: در استرالیا دانشمندان کار خود را انجام دادند، با این تفاوت که نظر آنها وارد وزارتخانه ها شد و شرایط تغییر کرد.

کشورها در حالی رشد اقتصادی می‌کنند که به محیط زیست آسیب می‌زنند

پتی گروو ادامه داد: در حالی که کشورها رشد اقتصادی دارند که به محیط زیست آسیب وارد می کنند، مثلا در چین این اتفاق افتاده است ایران هم مشکل مشابه را دارد، همه دنیا دریاچه ارومیه را می بینند و این مسئله جهانی است.

این استاد دانشگاه در ادامه توضیح داد: طبق چیزی که من دیدم تاکنون کارهای خوبی درباره دریاچه ارومیه انجام شده است ولی این فقط یک شروع است.  دریاچه ارومیه مانند 200 سال قبل نمی‌شود ولی به نظر من این دریاچه می تواند احیا شود. باید توسعه را در کنار محیط زیست قرار دهیم، از چیزی که دارید محافظت کنید و به نظر من دریاچه ارومیه را یک اولویت برای احیا بدانید.

پتی گروو عنوان کرد: به طور کلی، در اکولوژی هیچ محیطی به گذشته خود بر نمی گردد ولی دریاچه ارومیه ممکن است ارزش های زیست محیطی خود را نگه دارد.

پروفسور لی افزود: باید اولویت ها ارزیابی شود، باید بدانیم که نمی شود از جایی به طور حفاظت کرد، نگاه شما الان احیا است نه حفاظت

او گفت: اگر می خواهید از جایی حفاظت کنید باید اولویت بندی شود.

47237