به گزارش سرویس علمی جام نیوز به نقل از فرارو، محققان می‌گویند مواد شیمیایی موجود در خمیردندان‌ها منجر به بروز احتمالی سرطان دهان و سینه، بیماری‌های قلبی و عصبی، سوزش دهان، آسیب به لثه و آلودگی محیطی می‌شود.

دکتر توبی تالبوت، متخصص و عضو انجمن جراحان، در همین رابطه به پژوهش پرداخته است. دکتر تالبوت پس از 35 سال فعالیت در این حرفه می‌گوید خمیردندان‌هایی که در قفسه فروشگاه‌ها یافت می‌شود نه تنها خاصیت درمانی نداشته بلکه محصول صنایع شیمیایی است.

آیا خمیردندان سرطان‌زا است؟

او ادامه می‌دهد: «مردم باهوش هستند، اما باید با بازاریابی مناسب و آگاهانه به آن‌ها بگوییم که چه محصولاتی را خریداری کنند. برخی از تولیدکنندگان این شعار را می‌دهند که محصول آن‌ها انتخاب اول دندان‌پزشکان است. اما ریشه شعار آن‌ها در این است که آن تولیدکنندگان محصولات خود را به صورت رایگان به تمام دندان‌پزشکان در کشور ارسال می‌کنند.»

در ادامه نگرانی اصلی دکتر تالبوت راجع به مواد به کار رفته شده در خمیردندان‌ها را می‌خوانید:



پاک‌کننده‌ای که دهان را زخم می‌کند

سولفات لاریل سدیم SLS)) مهم‌ترین نگرانی دکتر تالبوت است. این ماده در 85 درصد خمیردندان‌ها استفاده شده و خاصیت مرطوب‌کنندگی دارد (ماده‌ای که باعث می‌شود خمیردندان راحت‌تر پخش شود). این ماده اجازه می‌دهد روغن نعناع که برای طعم دهی استفاده شده با آب در داخل محصول ترکیب شود. اگر سولفات لاریل سدیم نباشید، این مواد در داخل محصول جدا می‌شوند.

مشکل اصلی سولفات لاریل سدیم این است که فضای خالی بین سلول‌های مخاطیِ پوست در دهان را باز کرده و امکان ورود مواد سمی و سرطان‌زا را مهیا می‌سازد. این مواد از منابع دیگر، مانند انواع دخانیات، هم می‌توانند نفوذ کنند.



دکتر تالبوت می‌گوید: «مخاطی دهانی یکی از حساس‌ترین بافت‌های بدن ماست و سولفات لاریل سدیم هم یک پاک‌کننده‌ی قوی است.» این پاک‌کننده‌ی قوی می‌تواند موجب سوزش و ساییدگی در داخل دهان شود و زخم‌های بدی در داخل دهان بر جای گذارد. توبی در ادامه گفت: «اگر من بیماری را ببینم که از زخم‌های دهانی رنج می‌برد، اولین تجویز من به او استفاده از یک خمیردندانی است که حاوی سولفات لاریل سدیم نباشد.»



مواد سفیدکننده دندان به لثه ما آسیب می‌زند

دکتر تالبوت می‌گوید: «در مواد سفیدکننده از پروکساید و هیدروژن برای سفید کردن دندان‌ها استفاده می‌شود. از نظر علمی، این مواد به بافت‌های نرم آسیب می‌زند. پروکساید و هیدروژن به غشاء مخاطی در دهان آسیب زده و به سلول‌های سطحی لثه صدمه وارد می‌کند.»

با توجه به کیفیت ساخت تمامی خمیردندان‌ها در بازار نامتمرکز این محصول، اغلب آن‌ها نمی‌توانند به خوبی دندان را سفید کنند.

ذره‌های کوچک پلاستیکی در خمیردندان

مهره‌های بسیار ریز در برخی از خمیردندان‌ها آن‌قدر کوچک هستند که شما حتی با استفاده از میکروسکوپ نیز قادر به دیدن آن‌ها نخواهید بود. این ذرات با خاصیت سایشی خود، لکه‌ها را از روی دندان شما پاک می‌کنند.



اما آن‌ها از طریق مراکز آب‌درمانی ما به سامانه‌های آب‌رسانی وارد شده‌اند، و در زنجیره‌ی غذایی جای دارند. این مهره‌های میکروسکوپی در بدن صدف‌ خوراکی‌، صدف‌ دوکپه‌ای‌، خرچنگ‌ دریایی‌ و ماهی در دریای شمال، اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس‌ یافت می‌شوند. تاثیر آن‌ها مانند همان کیسه‌های حامل پلاستیکی است که به سمت دریا سرازیر شده و اکوسیستم را به هم می‌زنند.

با وجود تمام این مواد خطرناک، دکتر تالبوت حرفی راجع به جمع‌آوری این خمیردندان‌ها نمی‌زند. چرا که به عقیده او، فلوراید موجود در این خمیردندان‌ها وضعیت دندان‌های ما را تغییر داده است. دکتر تالبوت می‌گوید: «کمی اعتیاد به فلوراید تاثیر منفی گذاشته و مانع بهبود سلامت دندان‌ها و کاهش پوسیدگی دندان‌ها شده است.»

دیمین والمزلی، مشاور علمی انجمن دندان بریتانیا، در این رابطه می‌گوید: «از خمیردندانی استفاده کنید که محصول شرکتی معتبر بوده و حاوی فلوراید باشد. ما می‌دانیم که فلوراید نتیجه می‌دهد. اما همین که از مواد دیگر در این محصولات استفاده کردید، به کات علمی جالبی دست خواهید یافت. تقریبا یک راز تجاری است.»

همین عدم شفافیت کار را برای دندان‌پزشکان، و همچنین مصرف‌کنندگان، برای انتخاب یک خمیردندان مناسب سخت کرده است.

دکتر اوچنا اوکویو، مدیر درمانگاه دندانپزشکی لاندن اسمایلینگ و دندان‌پزشک رسمی برنامه «10 سال جوان‌تر شوید» شبکه تلویزیونی چنل 4، از انتقادات دکتر تالبوت نسبت به مواد سفیدکننده گلایه کرده و می‌گوید: «باید مشخص شود راجع به کدام سطح از ژل سفیدکننده حرف می‌زنیم. اگر میزان تراکم بسیار بالا باشد، مشکل‌زا خواهد بود.» او نیز درباره مواد تریکولاژن ابراز نگرانی کرده، اما چندان راجع به سولفات لاریل سدیم نگران نیست.

دکتر اوکیو ادامه می‌دهد: «پژوهش معتبری بر روی ارتباط سولفات لاریل سدیم و سرطان دهان انجام نشده، اما می‌دانیم و اثبات شده که با زخم دهان در برخی از افراد ارتباط دارد.»

2013