محوطه باستانی «شوش» و منظر فرهنگی «میمند» در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.



به گزارش ایسنا، صبح امروز (شنبه 13 تیر) در سی و نهمین اجلاس میراث فرهنگی یونسکو، پرونده محوطه‌ی باستانی «شوش» و همچنین منظر فرهنگی «میمند» مورد بررسی قرار گرفته و با اکثریت آراء این دو محوطه باستانی به عنوان هجدهمین و نوزدهمین اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو به ثبت رسیدند.



«فرهاد نظری»، مدیر کل دفتر ثبت آثار تاریخی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا این خبر را تائید کرد.



به گزارش ایسنا،‌ محوطه‌ی باستانی «شوش» که کار تهیه‌ی پرونده‌ی جهانی آن از چند سال گذشته آغاز و البته بحث‌هایی نیز درباره‌ی عرصه و حریم جهانی آن مطرح شده بود‌ صبح امروز در آلمان جهانی شد.



مهمترین بحث‌هایی که این محوطه‌ی تاریخی از گذشته با آن روبه‌رو بوده است، بحث عرصه و حریم بود که به دلیل گستردگی بخش‌های تاریخی برخی از باستان‌شناسان حریم آن را چیزی حدود سه برابر حریم معرفی شده‌ی کنونی به یونسکو می‌دانستند، اتفاقی که به اعتقاد مسئولان تدوین پرونده‌های ثبت جهانی امکان پذیر نبود چون در تملک دولت نبودند.



با این وجود محمد حسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری قبل از رفتن به این اجلاس امید زیادی برای ثبت جهانی این محوطه‌ی باستانی و مهم داشت.



به گفته‌ وی، پس از بررسی پرونده توسط ارزیابان یونسکو، نماینده‌ی ایران نیز گزارشی از روند ارائه می‌دهد و در ادامه همه‌ی اعضای کمیته‌ یونسکو اجازه‌ صحبت درباره‌ی آن پرونده را دارند و سپس نظرهای موافق و مخالف مطرح و در صورت رسیدن به یک موافقت اصولی پرونده‌ی «محوطه‌ی تاریخی شوش» به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه می‌شود.



به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، «منظر فرهنگی میمند» دوم تیرماه سال 92 در اجلاس جهانی یونسکو مطرح شد، اما به‌دلیل نقص پرونده در آن زمان به ثبت نرسید.



براساس گفته‌های مسئولان میراث فرهنگی در آن زمان اعضای کمیته‌ی میراث جهانی، متفق‌القول «منظر فرهنگی میمند» را حاوی ارزش برجسته‌ی جهانی معرفی کردند و عده‌ای در توصیف آن از صفت «جواهری در عرصه‌ی میراث جهانی» و مقوله‌ای که مفهوم منظر فرهنگی را متحول می‌کند، یاد کردند.



اما پس از تبادل‌ نظرهای طولانی درباره‌ی این پرونده در نهایت به تأیید ارزش برجسته‌ی جهانی آن و ابلاغ افزوده‌ شدن برخی اطلاعات تکمیلی در دوماه آینده رضایت دادند و قرار شد این پرونده در اجلاس آینده‌ی یونسکو ثبت شود بدون آن‌که مطرح‌ شدن آن تأثیری بر سهمیه‌ی ثبتی دیگر ایران برای سال 2014 داشته ‌باشد.



البته این اتفاق در سال 2014 هم نیفتاد و چون هر پرونده‌ای که به این شکل امکان بررسی دوباره پیدا می‌کند مدت زمانی سه ساله برای تکمیل اطلاعات خود دارد، امسال بررسی و در نهایت به ثبت جهانی رسید.