چند روز پیش در یک مصاحبه این سوال از بنجامین پرسیده شد و بنجامین جواب عجیب و غریبی به آن داد و گفت: « من نمی‌دانم چرا این کار را انجام می‌دهم. اما به نظرم چنین فیلمی در اینترنت وجود نداشت و لازم بود که این کار انجام شود و هیچ کس نبود که این کار را انجام دهد.»

 

بنجامین درباره واکنش مخاطبان فیلم‌هایش هم حرف‌های جالبی زد؛ او گفت که صندوق پیام هایش پر از سوالات کاربرانی که از وی دلیل کارش را پرسیده اند اما او این سوال را اصلا مناسب نمی‌داند و معتقد است می‌توان کارش را نوعی هنر اجرایی و یا به اصطلاح «performance art» دانست که وی علاقه زیادی به انجام آن دارد. بنجامین اعتقاد دارد کسانی که فیلمش را می‌بینند حتما این موضوع را درک می کنند و اگر فکر می‌کنند که آن را نمی‌فهمند، همین نفهمیدن آنها درک درستشان از این موضوع است.»

 

یکی از سوالات متداول کاربران از بنجامین است که آیا وی در این زمان به آب، غذا، توالت نیاز پیدا می‌کند؟ اما بنجامین دوست ندارد که رازهایش را فاش کند. همچنین می گوید که لبخند جزء اصلی این فیلم است و دوست دارد با همین لبخند به جهانیان شناسانده شود.

بنجامین زمان ضبط فیلم‌هایش به هیچ کدام از اتفاقاتی که در اطرافش می‌افتد واکنش نشان نمی دهد و هیچ چیزی نمی تواند پرش و یا تکانی به بدن او بدهد. ساخت این فیلم برای بنجامین انقدر مهم شده که حاضر است مانند یک کار تمام وقت در هفته انجام دهد به طوری که شاید تصمیم بگیرد هفته ای ۴۰ ساعت ساکت و آرام رو به لنز دوربین بنشیند.

 

بنجامین اغلب به پیامهایی که برایش می فرستند بی اعتناست اما می گوید بیشتر کاربران به حرکتش واکنش مثبت نشان دادند و به این فیلم ها علاقمندند و و اکثر ایمیل های دریافتی اش حاوی پیامهای مثبت و حمایتی بوده است.

 

حالا باید دید آقای عجیب تا چه زمانی به این کارش ادامه خواهد داد؟  آیا برنامه تازه ای برای ویدئوهایش دارد یا قرار است فقط ساکت و آرام در گوشه ای از اتاق به دوربین زل بزند؟