به گزارش جهان به نقل از ایسنا، چارلز تاونز به عنوان یکی از برندگان جایزه نوبل فیزیک و استاد دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، ابتدا ایده میزر (نسخه اولیه لیزر ) را مطرح کرد که به تغییر مسیر فناوری، جامعه و داستان‌های علمی تخیلی کمک کرد.



ایده ساخت لیزر در سال ۱۹۵۱ زمانی که تاونز در پارکی در واشنگتن در کنار شکوفه‌های آزالیا نشسته بود، به ذهن وی خطور کرد. این الهام منجر به ساخت دستگاه میزر در سال ۱۹۵۴ برای تقویت امواج مایکرو توسط گسیل القایی تابش شد.



چهار سال بعد تاونز به همراه شوهرخواهرش آرتور لئونارد شالو یک نسخه اصلاح شده از این اختراع را برای تقویت پرتو نور اپتیکال بجای انرژی امواج مایکرو ساختند که توسط آزمایشگاههای بل به عنوان «لیزر» ثبت اختراع شد.



یک دانشمند دیگر موسوم به تئودور میامان اولین کسی بود که لیزر واقعی را در سال ۱۹۶۰ به نمایش درآورد، اما چهار سال بعد تاونز مشترکا با دو دانشمند روس موسوم به الکساندر پروخوروف و نیکولای باسوف که بطور جداگانه به ایده میزر دست یافته بودند، موفق به کسب جایزه نوبل فیزیک شد.



تاونز همچنین پیشگام استفاده از میزرها و لیزرها در علم ستاره‌شناسی است. وی با کمک همکارانش توانست برای اولین بار مولکول‌های پیچیده را در فضای ستاره‌ای مشاهده کرده و برای نخستین بار جرم سیاه‌چاله عظیم مرکز کهکشان راه‌شیری را اندازه‌گیری کند.



مجموعه تلسکوپ‌های مادون قرمز مبتنی بر لیزری که تاونز در رصدخانه کوه ویلسون ساخت، می‌تواند قطر ستارگانی که در بیشتر تلسکوپ‌ها صرف مشاهده می‌شوند را اندازه‌گیری کند.



راینهارد گنزل، رئیس موسسه فیزیک فرازمینی مکس‌پلانک در نمایه‌ای از تاونز که توسط دانشگاه کالیفرنیا در برکلی منتشر شده، اظهار کرد: او یکی از مهمترین فیزیکدانان تجربی قرن گذشته بود.



تاونز تا پیش از مرگ، برای پنج دهه عضو دپارتمان فیزیک و آزمایشگاه علوم فضایی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی بود.



اختراع تاونز در طیف گسترده‌ای از کاربردهای فنی که عضو ثابت جهان مدرن هستند، نقش دارد. لیزر که در طیف گسترده‌ای از لوازم الکترونیکی مصرفی و فیبرهای نوری گنجانیده شده، همچنین برای برش فلزات، انجام عمل جراحی، گرفتن اتم‌ها و تحریک واکنش‌های همجوشی هسته‌ای مورد استفاده است.