به گزارش بولتن نیوز، در پاسخ کارشناسان این مرکز که آن را در اختیار ایسنا قرار داده، آمده است:

«باب به معنای در و حوائج جمع حاجت است. باب الحوائج یعنی درهای حاجت؛ یعنی هر که حاجتی دارد، می‌تواند از این طریق حاجتش را بگیرد.

حضرت ابوالفضل العباس (ع) به جهت این که در درگاه خدا مقرب است، باب‌الحوائج خوانده می‌شود، چون می‌توان با توسل به آن حضرت، حاجت خویش را گرفت.

قرآن می‌فرماید: "اولیای خداوند با اذن و رضایت پروردگار می‌توانند مشکل‌گشا و باب‌الحوائج مردم باشند". (1)

البته عنوان باب‌الحوائج اختصاص به حضرت عباس(ع) ندارد، بلکه همه معصومان(ع) و برخی از اولیا باب‌الحوائج هستند؛ زیرا آنان در اثر تقوا و عبودیت، لیاقت این مقام را کسب کرده‌اند، ولی آنچه در عرف شهرت یافته، آن است که تنها به بعضی عنوان باب‌الحوائج اطلاق شده که حضرت عباس (ع) نیز در زمره آنان است.

از سویی دلیل خاصی وجود ندارد که چرا عنوان: باب الحوائج بر افراد خاص اطلاق می‌گردد. البته ابوالفضل العباس(ع)، از لیاقت و شخصیت بالایی برخوردارند.

شاید علت این که چنین مقامی به حضرت ابوالفضل داده شده است، به خاطر ایثار و فداکاری ایشان باشد، چون عبد صالح و مطیع خدا است، از اولی الامر پیروی کرد و دنیا را به آخرت فروخت و چنین مقامی پیدا کرد.

در راستای مقام بلند ابوالفضل العباس(ع) است که از او به عنوان عبد صالح یاد شده است: " السلام علیک ایّها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله و لأمیرالمؤمنین".(2)»

پی‌نوشت‌ها:

1. بقره (2)، آیه 255؛ انبیاء (21) آیه 28.

2 .مفاتیح الجنان، ص435.

انتهای پیام