به گزارش جهان به نقل از تسنیم، موادغذایی مشکوک تراریخته (دستکاری شده ژنتیکی) به محصولاتی اتلاق می‌شود که از انتقال یک یا چند ژن بین دو نوع موجود زنده مختلف به وجود می‌آید؛ گرچه این محصولات دانش‌بنیان می‌تواند از محسناتی مانند پرمحصولی، و مقاومت نسبت به آفات بهره‌مند باشد، اما مشکلات متعددی نیز برای چرخه طبیعی اکوسیستمها و سلامتی انسانها به وجود می‌آورد؛ چرخه‌ای که طی هزاران سال گذشته، به روال طبیعی خود ادامه داده و توسط انسان کمتر دستکاری شده است.



این موارد چنان مضر است که بنابه قول دکتر ظریف وزیر خارجه ایران، می‌تواند به‌عنوان یک «سلاح» تمام‌عیار علیه ملتها، و حتی برای «عقیم سازی نسلها» مورد استفاده قرار گیرد.{اینجا} اما دانش محور بودن این محصولات، سبب شده که تاکنون مسئولین کشور ما از سر خیرخواهی، و فارغ از نیت اربابان این صنعت، حمایتهای بی شائبه ای را از تولید این محصولات انجام دهند؛ و حتی فراتر از اقدامات تحقیقاتی، تولید تجاری آن را در لایحه برنامه ششم توسعه بگنجانند.



سالانه میلیاردها دلار محصولات دستکاری شده ژنتیکی (تراریخته) وارد ایران شده، و بدون برچسب گذاری وارد سفره شهروندان می شود. همچنین به تازگی دولت محترم بدون ایجاد زیرساختها و ارزیابیهای ضروری با شاخصهای سلامتی و زیست محیطی، تولید انبوه محصولات دستکاری شده ژنتیکی را در اولویت قرار داده است. غافل از اینکه نتیجه تحقیقات متعددی بر مضر بودن مصرف این محصولات صحه می گذارد.



برای مثال اخیراً مجله معتبر Environmental Science &Technology نتایج تحقیقی در دانشگاه اکستر انگلستان را فاش کرد که نشان می دهد ماده «راندآپ» و ماده مؤثره آن «گلایفوسیت» - که به عنوان پرمصرفترین علف کش، در اغلب محصولات تراریخته دنیا مورد استفاده قرار می گیرد - در مقادیر 10 میلی گرم و بیشتر از آن سبب اخلال در برخی ژنها در اندام تناسلی ماهی (بیضه ها و تخمدانها) می شود. این ماده شیمیایی، که بقایای آن روی محصولات تراریخته وجود دارد، ضمن آلودگی آبهای سطحی، موجب بروز اختلالاتی از جمله مرگ جنین ماهی در مراحل اولیه لقاح، و یا خروج زودتر از موعد جنین از تخم می شود.



این مجله معتبر همچنین نتیجه تحقیق دیگری را فاش کرد، که نشان می دهد مقدار موجودی گلایفوسیت و مشتقات آن در محصولات تراریخته، 15 میلی گرم یا بیشتر است. این نتیجه به این معناست که سم موجود در موادغذایی که در سوپرمارکتهای امریکا به فروش می رسد، همواره بیش از آستانه مجاز بوده، و این سم از طریق غذا وارد بدن مردم می شود.



نتایج این تحقیقات، احتمال بیوتروریسم پنهان در محصولات تراریخته را تقویت می کند. به این ترتیب با توجه به ضررهای غیرقابل جبران استفاده گسترده از محصولات غذایی تراریخته، ضروری به نظر می رسد سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، سازمان محیط زیست و وزارتخانه های بهداشت و جهاد کشاورزی، به عنوان متولیان برنامه ریزی و تعیین استاندارد، بجای رهاسازی بی محابای استفاده از این محصولات، دقت لازم برای ممنوعیت واردات و یا لااقل برچسب گذاری محصولات دستکاری ژنتیکی را در دستور کار قرار دهند.