مدینه شعبان پور در گفت و گو با ایسنا گفت: زنان ماسال و شاندرمن علاقه زیادی برای آموزش بافت شال و جوراب دارند اما از آنجایی که بازار فروش این محصولات خوب نیست اخیرا بی انگیزه شده اند.
وی افزود: قبل از کرونا جوراب و شال هایی که در شاندرمن بافته می‌شد در بازار های محلی فروش خوبی داشت اما در حال حاضر فروش این محصولات کم رونق شده است.
بازارچه های محلی مکانی مناسب برای فروش جوراب و شال های بافته شده
شعبان پور خاطرنشان کرد: بازارچه های محلی مکان خوبی برای عرضه محصولات صنایع دستی به خصوص جوراب و شال های بافته شده هستند و امیدواریم برپایی این بازارچه ها در شاندرمن جانی دوباره بگیرد.
پیشران بافت شال و جوراب در شاندرمن خاطرنشان کرد: اغلب مردم شاندرمن و ماسال دامدار هستند و برای بافت شال و جوراب از پشم گوسفندان روستاهای خود استفاده می کنند و این مزایای بسیار خوبی است که زنان را تشویق کنیم در حوزه مشاغل خانگی خود را توانمند کنند.
شعبان پور تصریح کرد: اگر شرایط فراهم شود که زنان بافنده روستاهای شاندرمن بتوانند محصولات را با قیمت مناسبی بفروشند درآمد خوبی نصیب خانوارهای روستایی خواهد شد.
وی افزود: متاسفانه در حال حاضر دلالان جوراب ها را با قیمت بسیار کم به قیمت ده هزار تومان را از بافندگان می خرند و چند برابر بیشتر در بازار می فروشند.
زحمات چندین نسل برای حفظ هنر جوراب بافی در شاندرمن در خطر فراموشی
این بانوی بافنده اهل شاندرمن با بیان اینکه محصولات بافتنی شاندرمن بسیار زیبا و متنوع هستند، گفت: این هنرها نسل به نسل آموزش داده شده است و اگر حمایت های لازم در این زمینه صورت نگیرد به زودی فراموش خواهد شد و اگر همچنان بافت شال و جوراب برای روستاییان توجیه اقتصادی نداشته باشد، نسل بعد از ما حاضر نخواهد شد از این گنجینه و میراث سرزمین مادری مان حفاظت کنند.
انتهای پیام
