سحر موحدی، در وبینار «جشنواره‌ی صلح از طریق گردشگری» که ظهر امروز (پنجشنبه_یکم مهرماه) به همت جهاد دانشگاهی اصفهان برگزار شد، گفت: جهان در حال تحول و دگرگونی از ساختار تجربه به سوی نوآوری بوده و گردشگری نیز از این قاعده مستثنی نیست، به همین دلیل در آینده، قبایل خاصی از مسافران را در حوزه گردشگری شاهد خواهیم بود.
او بزرگ‌سالان فعال، خانواده‌های مهاجر جهانی، رفت‌وآمد کنندگان شهری و مدیران جهانی را گروه‌های گردشگری آینده دانست و توضیح داد: بزرگ‌سالان فعال، افرادی هستند که تجربه‌های متفاوتی را از سفرهای دائمی کسب می‌کنند، خانواده‌های مهاجر جهانی به صورت خانوادگی چندین ماه به دور از مشغله‌ی روزانه برای درک جهان هستی و کسب تجربه‌های متفاوت از نحوه‌ی زندگی و شرایط گوناگون در سفرند، رفت‌وآمد کنندگان شهری نیز به صورت منظم در زمان‌های مختلفی برای انجام کارهای روزانه در سفرند و مدیران جهانی نیز بیزینس‌من‌ها هستند.
موحدی تصریح کرد: از دیدگاه خانواده‌های مهاجر جهانی، زنان هم گردشگرند و هم میزبان، زیرا با اتکا بر روحیه‌ی صلح‌طلب و لطیفشان می‌توانند هم زندگی بومی و محلی خود را در ارتباط با دیگران نشان دهند و هم با آموزش راه و روش زندگی و تحلیل جامعه محلی خود برای گردشگران باعث ایجاد تغییر شوند.
این پژوهشگر حوزه‌ی گردشگری افزود: بانوان می‌توانند با آموزه‌هایی درباره‌ی حفظ و حراست محیط‌زیست، اهمیت این مسئله را به کودکان، همسران و اطرافیان خود یادآور شوند و سفیران و راویان صلح و دوستی باشند.
او با بیان اینکه خلاقان آینده بانوان هستند، گفت: ظرافت نظر بانوان و نگاه آنان به آینده باعث می‌شود آنان به‌عنوان ناخدایان ساختارشکن و پیشران در چرخه تحول، سفیران صلح پایدار باشند.
فاطمه ترابی، دیگر سخنران این وبینار نیز اظهار کرد: خاطره‌ها و یادگاری‌های یک مکان، عوامل انگیزشی در تهییج و دعوت از گردشگر برای بازدید است. در روزهای سیاه جنگ جهانی دوم و زمانی که اروپا در سایه ترس و وحشت آلمان نازی و هیتلر به سر می‌برد، اصفهان پیشگام صلح بود و از لهستانی‌هایی که در رعب و وحشت شرایط موجود زندگی می‌کردند برای جای‌گیری در مأمن پر آرامش اصفهان دعوت کرد.
او با بیان اینکه اصفهان از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۹ پناهگاهی برای دو هزار و ۶۰۰ کودک لهستانی بوده، ادامه داد: توجه به تاریخ و بررسی موشکافانه‌ی مدارک و اسناد تاریخی، همواره رد پاهای متفاوتی از صلح و نوع‌دوستی را در اصفهان بیان می‌کند و یکی از نمونه‌های بارز آن صنعت فرش‌بافی و میناکاری است که کودکان لهستانی در دوران اقامت خود در این شهر آموخته‌اند.
ترابی، با اشاره به وجود عکس‌ها و مستندات تاریخی از حضور کودکان لهستانی در اصفهان از نگاه دوربین «ابوالقاسم جلال» تصریح کرد: این عکاس، کاوش کودکان لهستانی در میدان نقش‌جهان، آموختن هنرهایی نظیر؛ فرش‌بافی و میناکاری، تحصیل در مدرسه فرانسوی‌ها (دانشکده کنونی هنرهای تجسمی دانشگاه هنر اصفهان) و برگزاری آئین‌های مذهبی در کلیسای کاتولیک‌ها پشت مدرسه فرانسوی‌ها را به تصویر می‌کشد.
این فعال گردشگری یادآور شد: نماد صلح آویخته در کلیسای «لوقا» توسط کودکان لهستانی قبل از بازگشت به کشورشان، تعلق بخشی از قبور موجود در قبرستان ارامنه اصفهان به کودکان لهستانی و خانه «صارم الدوله» که محل نگهداری شیرخوارگان لهستانی بوده (دانشکده جامع کشاورزی کنونی) نیز اسناد معتبر دیگری برای روشنی چراغ صلح در تاریک‌ترین دوره‌های تاریخ در جهان است.
او گردشگری صلح را حلقه‌ی مغفول دنیای گردشگری در ایران دانست و گفت: آثار مستندی نظیر «مرثیه گمشده»، «فصلی از زندگی»، سریال «خاتون» و ... مدارکی محکم از صلح‌دوستی و پیشگامی ایرانیان در صلح‌جویی هستند که با توجه به شائبه‌ها و سیاه نمایی‌هایی که علیه ایران ساخته‌وپرداخته می‌شود، باید بیشتر به آن‌ها استناد کرد.
ترابی، دیدن فیلم «مرثیه گمشده» را به هر گردشگر و راهنمای توری توصیه کرد و افزود: در این فیلم که به کارگردانی «خسرو سینایی» ساخته‌شده، کارگردان با بهره‌گیری از آلبوم عکس‌های «ابوالقاسم جلال» در کشور لهستان و مصاحبه با صاحبان عکس‌ها روایتی روشن و محکم از صلح‌دوستی و صلح‌جویی ایران به تصویر می‌کشد.
انتهای پیام
