غزه زیر سایه مرگ و محاصره

باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه -  بر اساس گزارش وزارت بهداشت فلسطین، شمار شهدای حملات این رژیم به ۵۲،۶۵۳ نفر رسیده و تعداد مجروحان به ۱۱۸،۸۹۷ نفر بالغ شده است. در این میان، پنج کشور اروپایی خواستار برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل برای بررسی وضعیت وخیم غزه شده‌اند، در حالی که گمانه‌زنی‌ها درباره طرح جدید دونالد ترامپ برای پایان جنگ، ابهامات و پیچیدگی‌های جدیدی به این بحران افزوده است.

محاصره‌ای که حیات را نشانه گرفته است

غزه اکنون به زندانی روباز تبدیل شده است که ساکنانش در محاصره‌ای بی‌رحمانه گرفتار شده‌اند. گزارش وزارت بهداشت فلسطین نشان می‌دهد که از زمان آغاز حملات رژیم صهیونیستی، بیش از ۵۲۶۵۳ نفر جان خود را از دست داده‌اند و ۱۱۸۸۹۷ نفر دیگر مجروح شده‌اند. این آمار نه‌تنها بیانگر حجم گسترده خشونت علیه غیرنظامیان است، بلکه نشان‌دهنده عمق فاجعه‌ای است که کودکان، زنان و سالمندان را بیش از دیگران در معرض خطر قرار داده است. به گفته باربارا وودوارد، نماینده انگلیس در سازمان ملل، برنامه جهانی غذا دیگر هیچ ذخیره غذایی در غزه ندارد و غیرنظامیان، به‌ویژه کودکان، در آستانه قحطی قرار دارند.

 این وضعیت زمانی وخیم‌تر می‌شود که رژیم صهیونیستی بیش از دو ماه است از ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه جلوگیری کرده و گذرگاه‌های زمینی را به‌طور کامل مسدود ساخته است. این اقدام که از سوی نماینده انگلیس «غیرقابل توجیه» توصیف شده، نقض آشکار قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است و غزه را به سوی یک فاجعه انسانی تمام‌عیار سوق داده است. منابع مستقل نیز تأیید می‌کنند که محاصره کامل غزه بار دیگر اعمال شده و هیچ کمک یا کالایی در این مدت وارد این منطقه نشده است. این وضعیت، به گفته برخی سازمان‌های امدادی، غزه را به «سطح فاجعه‌بار قحطی» رسانده است.

 واکنش‌های جهانی: از فریاد‌های بی‌حاصل تا طرح‌های مبهم

در پاسخ به وخامت اوضاع، پنج کشور اروپایی شامل انگلیس، دانمارک، فرانسه، یونان و اسلوونی خواستار برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل شده‌اند. این درخواست، هرچند گامی مثبت در جهت جلب توجه جهانی به بحران غزه است، اما با توجه به سوابق شورای امنیت و وتوی مکرر قطعنامه‌های مرتبط با فلسطین توسط ایالات متحده، امید چندانی به نتایج ملموس آن وجود ندارد.

باربارا وودوارد در اظهارات خود به صراحت از بحران غذایی در غزه سخن گفت و هشدار داد که کودکان فلسطینی بیش از دیگران در معرض خطر مرگ ناشی از گرسنگی قرار دارند. این هشدارها، هرچند تکان‌دهنده، در برابر انفعال عملی جامعه جهانی رنگ می‌بازند.

طرح مبهم ترامپ: پایان جنگ یا معامله‌ای جدید؟

در سوی دیگر، گمانه‌زنی‌ها درباره طرح جدید دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، برای پایان دادن به جنگ غزه، توجهات را به خود جلب کرده است. به گزارش نشریه اسرائیل هیوم، مقامات آمریکایی احتمال می‌دهند که ترامپ طی روز‌های آینده طرحی جامع برای مذاکره و توافق در غزه ارائه کند. این طرح که هنوز به‌طور کامل تدوین نشده، ظاهراً شامل گزینه‌هایی چون مشارکت حماس در اداره مدنی غزه و اعطای مصونیت به رهبران این گروه برای ترغیب آنها به پذیرش توافق است. اما این پیشنهاد با چالش‌های جدی مواجه است. از یک سو، رژیم صهیونیستی تنها به بخشی از این طرح دسترسی دارد و بسیاری از بند‌های آن با خواسته‌های این رژیم همخوانی ندارد. از سوی دیگر، گزارش رادیو ارتش رژیم صهیونیستی حاکی از قطع ارتباط ترامپ با بنیامین نتانیاهو است. گفته می‌شود ترامپ از رفتار «متکبرانه» نتانیاهو و تلاش او برای دور زدن رئیس‌جمهور آمریکا خشمگین است.

این تنش که به گفته منابع نزدیک به ترامپ ریشه در بی‌احترامی نتانیاهو دارد، می‌تواند مذاکرات احتمالی را پیچیده‌تر کند. طرح ترامپ، در صورت اجرایی شدن، ممکن است به‌صورت یک «امر واقع» به رژیم صهیونیستی تحمیل شود، وضعیتی که نتانیاهو را در برابر یک دوراهی دشوار قرار خواهد داد؛ پذیرش توافقی که خواسته‌هایش را برآورده نمی‌کند یا مواجهه با بحران داخلی در ائتلاف خود.

 بازیگران منطقه‌ای: سودجویی در سایه فاجعه

در حالی که غزه در محاصره گرسنگی و مرگ گرفتار است، گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از سودجویی برخی بازیگران منطقه‌ای در جریان کمک‌رسانی به این منطقه منتشر شده است. پایگاه خبری میدل‌ایست‌آی در گزارشی مستند فاش کرد که مقامات اردنی از نظارت بر انتقال کمک‌های بین‌المللی به غزه سود‌های کلانی به جیب زده‌اند.

سازمان خیریه هاشمی اردن (JHCO) که به‌عنوان تنها واسطه برای کمک‌های عبوری از اردن عمل می‌کند، ظاهراً برای هر کامیون کمک ورودی به غزه ۲۲۰۰ دلار دریافت می‌کند. علاوه بر این، عملیات هوایی کمک‌رسانی که با هماهنگی رژیم صهیونیستی انجام می‌شود، بین ۲۰۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰۰ دلار برای اردن درآمد داشته است. این در حالی است که منابع سازمان‌های امدادی تأیید می‌کنند که بخش اعظم این کمک‌ها از دولت‌ها و سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی تأمین می‌شود و مشارکت مستقیم اردن در این فرآیند ناچیز است.

این گزارش‌ها که با سکوت مقامات اردنی مواجه شده، پرسش‌های جدی درباره شفافیت و اخلاقیات در کمک‌رسانی به غزه مطرح می‌کند. اردن که میزبان جمعیت بزرگی از آوارگان فلسطینی است و با احساسات ضدصهیونیستی گسترده در داخل کشور مواجه است، ظاهراً در تلاش است تا با حفظ روابط استراتژیک خود با رژیم صهیونیستی، از این بحران به‌عنوان فرصتی برای کسب درآمد بهره‌برداری کند.

عملیات هوایی: نمایشی ناکارآمد و پرهزینه

عملیات هوایی کمک‌رسانی اردن که با تبلیغات گسترده‌ای همراه بوده، از سوی ساکنان غزه و کارمندان بشردوستانه به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است. این عملیات که در برخی موارد به دلیل پرتاب‌های غیرایمن منجر به کشته یا زخمی شدن فلسطینی‌ها شده، نه‌تنها ناکافی بلکه غیرضروری تلقی می‌شود. کارشناسان امدادی تأکید دارند که گذرگاه‌های زمینی، در صورت باز شدن، می‌توانند حجم بسیار بیشتری از کمک‌ها را با هزینه کمتر و ایمنی بالاتر به غزه منتقل کنند. با این حال، رژیم صهیونیستی با تداوم محاصره و مسدود کردن گذرگاه‌ها، عملاً این مسیر را غیرممکن ساخته است. اردن ظاهراً از این نمایش کمک‌رسانی برای تقویت جایگاه خود در صحنه بین‌المللی و کاهش فشار‌های داخلی استفاده می‌کند. این در حالی است که پادشاه عبدالله دوم شخصاً در یکی از این مأموریت‌ها شرکت کرد، اقدامی که بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته است.

غزه در انتظار معجزه یا فاجعه؟

غزه امروز در یکی از تاریک‌ترین مقاطع تاریخ خود به سر می‌برد. محاصره‌ای که بیش از ۱۹ ماه ادامه یافته، همراه با تخریب گسترده زیرساخت‌ها، این منطقه را به آستانه فروپاشی کامل رسانده است. در حالی که جامعه جهانی با بی‌عملی خود به تماشای این فاجعه نشسته، طرح‌های سیاسی مانند پیشنهاد احتمالی ترامپ که هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، نمی‌تواند به‌تنهایی گره این بحران را باز کند.

در این میان، نقش بازیگران منطقه‌ای مانند اردن، که به‌جای کمک بدون چشم‌داشت به سودجویی روی آورده‌اند، تنها بر پیچیدگی این بحران می‌افزاید. غزه، که روزگاری نماد مقاومت بود، امروز به آزمایشگاهی برای سنجش وجدان بشری تبدیل شده است؛ آزمایشی که تاکنون نتایج آن جز شرمساری برای جامعه جهانی چیزی به همراه نداشته است.