آیا ستاره‌های نامیرا وجود دارند؟/ فرضیه‌ای جدید درباره «جاودانگی ستارگان» در قلب کهکشان ما

باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی - کیهان‌شناسانی از اروپا و ایالات متحده، شواهد نظری را فاش کرده‌اند که نشان می‌دهد احتمال وجود ستارگان «نامیرا» در قلب کهکشان راه شیری وجود دارد.

این «ستارگان جاودان» حیات مداوم خود را از واپاشی ذرات ماده تاریک می‌گیرند، که قادر به برهمکنش‌های نابودکننده هستند. نتایج محاسبات این تیم در مجله علمی Physical Review D منتشر شد.

محققان تأیید می‌کنند که نابودی ذرات ماده تاریک به طور قابل توجهی بر فرآیند‌های فیزیکی درون ستارگان در مرکز کهکشان تأثیر می‌گذارد، زیرا این فروپاشی به آنها نوعی «جاودانگی» می‌دهد و موقعیت آنها را در نمودار درخشندگی تغییر می‌دهد. این می‌تواند ناهنجاری‌های مشاهده شده در هسته کهکشان ما را توضیح دهد.

گروهی از دانشمندان به رهبری استادیار تیم لیندن از دانشگاه استکهلم، هنگام مطالعه حضور حدود ۲۰۰ ستاره جوان و عظیم با ساختار‌های طیفی غیرمعمول در نزدیکی سیاه‌چاله ابرپرجرم Sgr A⁎ به این نتیجه رسیدند. اعتقاد بر این است که وجود چنین حفره‌ای باید مانع از تشکیل ستاره‌هایی با این جرم در آن منطقه شود.

دانشمندان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که این اجرام آسمانی ممکن است ماهیتی کاملاً متفاوت داشته باشند و نه به واکنش‌های همجوشی هسته‌ای، بلکه به واپاشی ماده تاریک وابسته باشند که غلظت آن در هسته کهکشان به اوج خود می‌رسد. این تیم محاسباتی را برای تعیین تأثیر تجمع ماده تاریک در داخل ستارگان بر درخشندگی، طیف، اندازه و سایر خواص فیزیکی انجام داد.

محاسبات نشان داد که انرژی آزاد شده از نابودی ماده تاریک برای جلوگیری از فروپاشی گرانشی ستارگان کافی است، که معمولاً زمانی رخ می‌دهد که هیدروژن در ستارگان معمولی تمام شود.

واپاشی ذرات ماده تاریک به طور مؤثرتری در ستارگان عظیم، ستارگانی با جرم پنج برابر یا بیشتر از خورشید، رخ می‌دهد. این فرآیند احتمالاً به دلیل جریان مداوم ذرات ماده تاریک به سمت مرکز کهکشان، به طور نامحدود ادامه خواهد یافت.

این مکانیسم، ستارگان اطراف هسته کهکشان را در حالت «جوانی ابدی» نگه می‌دارد و آنها را درخشان و عظیم نگه می‌دارد، حتی اگر طیف آنها شبیه به ستارگان پیرتر سرشار از عناصر سنگین باشد. این ویژگی با ویژگی‌های تعداد زیادی از ستاره‌های «جوان» در قلب کهکشان راه شیری مطابقت دارد و اعتبار فرضیه ارائه شده توسط دانشمندان را تقویت می‌کند.

منبع: dzen.ru