آنجا، همان ساعت؛ اثری قابل تامل، روایتی از تنهایی و زمان است

باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالاور - فیلم سینمایی آنجا، همان ساعت به تهیه‌کنندگی و کارگردانی سیروس الوند و محصول سال ۱۳۹۷ است که در ۱۸ تیر ماه ۱۴۰۴ در سینماهای سراسر کشور پیش روی علاقه‌مندان اکران شد.

در خلاصه داستان این اثر سینمایی آمده است؛ رعنا (معلم مقطع ابتدایی) و امیر (کارگر کارگاه بلور سازی) زندگی عاشقانه خود را در محله قدیمی، در حاشیه شهر آغاز کرده‌اند غافل از آنکه شیطنتی جنون آمیز خوشبختی ساده آن‌ها را نشانه گرفته است.

مهسان فراست منتقد سینما در نقدی از فیلم سینمایی آنجا، همان ساعت گفت: فیلم سینمایی آنجا، همان ساعت ساخته سیروس الوند یک درام انسانی است که بر شخصیت پردازی صحیح وخلق فضایی اجتماعی تمرکز دارد. برخلاف بسیاری از آثار پرسروصدا، این فیلم روایتگر داستانی ساده اما عمیق است که باریتمی کند و صبر، ذهن و احساس مخاطب را به خود درگیر می کند.  

وی از محوریت داستان این اثر سینمایی گفت: محور اصلی فیلم آنجا، همان ساعت نه صرفا داستان، بلکه شخصیت ها هستند؛ انسان هایی که درسکوت زندگی می کنند و در درون خود با بارهای عاطفی دست وپنجه نرم می کنند.  

وی افزود: درقلب داستان، شخصیت رضا با بازی (حامد بهداد) و زهرا (لیلا زارع) قرار دارند‌. زوجی ساکت ومنزوی هستند که زندگی شان زیر سایه فقدان، پشیمانی، وخاطرات تلخ می گذرد. رضا شخصی درونگرا، خسته وفرو خورده است. او راننده آمبولانس است؛ شغلی که بامرگ و زندگی ارتباط دارد وهمین نکته، به نوعی تمثیلی از موقعیت روحی خودش است. در این اثر رضا در مواجهه با اطرافیانش به طور کلی کم حرف است؛ اما نگاهش سخن‌های بسیاری می گوید. 

مهسان فراست بیان کرد: حامد بهداد با بازی به شدت کنترل شده، موفق می شود شخصیت مردی رابسازد که در ظاهر آرام است؛ اما درونی پرآشوب دارد. همچنین زهرا نیز شخصیتی پیچیده است، زنی که هنوز باغم گذشته کنار نیامده وسعی دارد در دل سکوت وتکرار روزمره معنایی برای زندگی اش بیابد. او نیز به نوعی درحال فرار از خاطرات، خود و رابطه‌ای است که به مرور دچار سکون شده است. 

وی از بازی و شخصیت‌ دیگر بازیگران این اثر سینمایی گفت: لیلا زارع بانگاهی همیشه گمشده، وصدایی ا ام، حس سردرگمی وخستگی شخصیت اش رابه خوبی منتقل می کند. یکی از شخصیت های فرعی که تاثیر عمیقی بر فضای فیلم دارد، مادر رضا است. زنی بیمار در آستانه مرگ که به خانه این زوج می آید وبا حضور خود گذشته را دوباره‌ زنده می کند. ورود او به خانه، باعث می شود آرامش داستان شروع به تغییر کند، حضورش نه تنها عامل بیرونی حرکت روایت است، بلکه آینه‌ای برای رویارویی شخصیت‌ها باخود وبازخم های کهنه شان است.

وی از کارگردانی این اثر اینگونه گفت: الوند در این اثر سینمایی به درون شخصیت‌ها توجه بیشتری دارد تا به بیرون ‌آن‌ها. نگاه پ‌ها، مکث ها، فضاها، همگی بخشی از روایت هستند. شخصیت ها به جای آنکه درباره احساساتشان صحبت کنند، آن ها را زندگی می کنند و این دقیقا همان چیزی است که فیلم را از بسیاری آثار دیگر متمایز می کند‌. تضاد بین سکون بیرونی و آشوب درون، درطراحی شخصیت ها به شکل هنرمندانه ای به تصویر کشیده شده است. همچنین ارتباط رضا بامحیط کاری اش‌، آمبولانس، بیمارستان و تماس های مرگ و زندگی بازتابی از وضعیت است که به شکل نمادین در رابطه اش بازهرا نیز دیده می شود. رابطه ای که ایستاده، اما نفس نمی‌کشد.  

این منتقد سینمایی تصریح کرد: فیلم آنجا همان ساعت با لحنی شاعرانه، بی آنکه‌ به شعار و اغراق پناه ببرد، مخاطبش را به عمق تجربه ای انسانی، درباره این شخصیت ها می برد. آدم هایی معمولی، درشهری معمولی، اما بادرونیاتی پر از داستان. فیلم نشان می دهد که هر انسان، جهانیاز درد، پشیمانی، امید و سکوت دارد که همین توجه به انسان خاموش، از آنجا همان ساعت یک اثر قابل تامل می سازد.