کارگردان «ترک عمیق»:حتی نام فیلمم هم سانسور شد

باشگاه خبرنگاران جوان - کارگردان «ترک عمیق» از محدودیت و سانسور فیلمش انتقاد کرد گفت: حتی نام فیلم هم سانسور شد، بخش‌هایی که در الزامات داستانی ضروری بود، حذف شد. ما در این فیلم با یک بیمار جنسی رو‌به‌رو هستیم، این شخصیت در حال رنج کشیدن است، چون خیلی از خطا‌ها قابل جبران نیست.

آرمان زرین کوب نویسنده و کارگردان فیلم در این نشست گفت: آسیب‌های اجتماعی در جامعه زیاد است و به نظرم سالهاست که از سینمای اجتماعی جدا شدیم و تبعات آن را در زندگی روزمره و رفتار‌های اجتماعی شاهد هستیم، فیلم‌های اجتماعی باعث می‌شدند مخاطب چیز‌هایی را برای زندگی برداشت کند.

وی افزود: می‌خواستم آسیب‌های جنسی را در «ترک عمیق» عنوان کنم تا به آگاهی اجتماعی کمک کنم. در این فیلم علاوه بر شخصیت بیمار و پدوفیل کاراکتر مرد، شخصیت زن هم در به وجود آمدن تعرض به فرزندش مقصر است.

وی از محدودیت و سانسور فیلمش انتقاد کرد گفت: حتی نام فیلم هم سانسور شد، بخش‌هایی که در الزامات داستانی ضروری بود، حذف شد. ما در این فیلم با یک بیمار جنسی رو‌به‌رو هستیم، این شخصیت در حال رنج کشیدن است، چون خیلی از خطا‌ها قابل جبران نیست.

وی گفت: مخاطب این فیلم باید با تامل شخصیت‌ها را بشناسد و نیاز دارد بافت درونی فیلم را واکاوی کند، اساسا این فیلم از جنس سینمای بدنه نیست که با ریتمی تند و مملو از اکشن و حرکت و دیالوگ با آن رو‌به‌رو شد.

وی درباره ترسیم پلیس در فیلم گفت: من یک پلیس وظیفه شناس ترسیم کردم که بگویم چرا نباید پلیس‌ها اینگونه باشند، اگر مافوقی بخواهد امتیازی به یک پلیس اعطا کند باید ملاک همین وظیفه شناسی و همیاری مردم باشد، این همدلی از دستگیری یک سارق ارزشمندتر است.

زرین کوب ادامه داد: «ترک عمیق» یک فیلم کاملا ایرانی است و از نمونه‌های خارجی متاثر نیست؛ به دلیل تمرکزم بر حیطه روانشناسی، مسئله تعارض به کودکان برایم خیلی چالش بود، اینکه چنین عملی می‌تواند آینده و زندگی او را تحت تاثیر قرار دهد، برایم نشان دادن این اهمیت در مدیوم سینما مهم و وظیفه بود.

وی با انتقاد از نحوه حمایت در اکران و مواجهه با چنین آثاری که دغدغه اجتماع دارند، گفت: سینمای کمدی بیشتر نسل زد را جلب می‌کند، این نسل شاید برخی از این فیلم‌ها را چند بار تماشا کند؛ چند بار دیدن قطعا جذابیتی ندارد، احتمالا هوا یا گرم است یا سرد و اینکه سینما تفریح ارزانی است، اینها مخاطب جدی نیستند و سالن پرکن هستند، هرچند کمدی‌هایی قابل دیدن است مثلا من کمدی‌های سروش صحت را هم در سینما و هم تلویزیون دنبال می‌کنم.

وی در پایان گفت: ما قبل‌تر سینمای اجتماعی خوبی داشتیم. فشار اقتصادی و کسب درآمد، نتیجه سینمایی است که نمی‌گذارد «ترک عمیق» مخاطب خود را بیشتر بیابد الان بیشتر به اقتصاد توجه می‌شود و کار و تولید فرهنگی در اولویت نیست.

سینمایی که به کهنسالان بی‌توجه است/ «ترک عمیق» اتفاق خوبی ست

محدثه واعظی‌پور نیز گفت: اول باید از تماشاگران این فیلم تشکر کنم، این‌طور وانمود می‌شود که مردم به دلایل مختلف از جمله مشکلات اقتصادی تمایلی به دیدن فیلم اجتماعی و غیرکمدی ندارند. امروز در این سالن، تماشاگران ترک عمیق را انتخاب کرده، دیدند و کسی هم از سالن بیرون نرفت.

او ادامه داد: «ترک عمیق» یک فیلم اول است، اگر خارج از مناسبات ارگانی فیلم بسازید باید محتاط باشید و طوری گام اول را بردارید که تثبیت شوید و بعد سراغ پروژه‌های بزرگتر و جاه‌طلبانه بروید. «ترک عمیق» یک فیلم اول قابل قبول است، ممکن است فیلم کاملی نباشد. اما در سینمایی که به میان‌سالان و کهنسالان بی‌توجه است.

این روزنامه‌نگار گفت: فیلم در آغاز ذهن تماشاگر را بازی می‌دهد، گاهی ممکن است فکر کنیم محمود (رضا بابک) قربانی فخری (گلچهره سجادیه) است، گویی جای ظالم و مظلوم عوض شده، اما به مرور پریشان‌احوالی محمود برای تماشاگر روشن می‌شود.

واعظی‌پور در پاسخ به پرسشی درباره مثبت بودن پلیس (بابک انصاری) و غیرقابل باور بودن او گفت: تصور ما از پلیس، آنچیزی است که در سینمای آمریکا دیده‌ایم. حواسمان باشد که آن تصویر هم ساخته شده و سال‌ها در فیلم‌ها بازتولید شده و ما فکر می‌کنیم کاراگاه، پزشک یا مامور فقط نوع آمریکایی‌اش واقعیست. در ایران هم معلم، وکیل، پلیس و پزشک خوب و بد داریم. ترک عمیق قصه یک پلیس خوب است. می‌شود قصه یک پلیس بد را هم ساخت.

این روزنامه‌نگار گفت: رضا بابک با «ترک عمیق»، بخشی از توانایی‌هایش را نشان می‌دهد که ندیده بودیم. فیلم، فیلم اوست. بقیه هم تلاش کرده‌اند، اما درخشش رضا بابک آنها را زیر سایه قرار داده است.

«ترک عمیق»؛ میان احترام و محدودیت‌های روایت

محسن سلیمانی فاخر کارشناس و منتقد فیلم نیز گفت: فیلم «ترک عمیق» با فضایی بسته و روان‌کاوانه آغاز می‌شود. خانه‌ای قدیمی، مردی رهاشده از بیمارستان روانی که با گذشته‌اش درگیر است. این درام بیشتر از آنکه روایتگر یک قصه باشد، بازتابی‌ست از ترومای ناپایان خانوادگی و فرورفتن در خطا‌های تلخ. فیلم می‌خواهد زخمی را نشان دهد که سال‌هاست وجدان را می‌آزارد.

وی افزود: کشش فیلم در ابتدا بر پایه تعلیق در سکون است؛ همه‌چیز آهسته پیش می‌رود، تردید و نگرانی در هر نما حضور دارد. با ورود یک مهمان ناخوانده چرخش روایی رخ می‌دهد. گذشته پنهان، افشا می‌شود. «ترک عمیق» فیلمی محترم است که می‌کوشد قصه‌ای که می‌تواند مسئله امروز باشد را روایت کند، زرین‌کوب تلاش کرده درامی شخصیت‌محور بسازد که بر روابط و روانشناسی آدم‌ها تکیه دارد؛ تلاشی که بُعد احساسی و درونی روابط انسانی را در دل یک فاجعه پیش آمده جدی می‌گیرد.

وی گفت: «ترک عمیق» از آن دست آثاری است که نیت شرافتمندانه و نگاهش به آسیب‌های اجتماعی قابل ستایش است. با این حال، فیلمساز در ترسیم شخصیت پلیس بیش از اندازه آرمانی عمل کرده و او را به شکلی تصویر کرده که از واقعیت‌های اجتماعی فاصله می‌گیرد. این ایده‌آل‌گرایی باعث شده رابطه پلیس با دیگر شخصیت‌ها دراماتیک و باورپذیر نباشد و بیشتر به برخورد‌های تصادفی شباهت پیدا کند تا روابطی که از دل داستان برآمده‌اند.

سلیمانی فاخر افزود: «ترک عمیق» در بازنمایی فضای روانی و درونی شخصیت اصلی، از دقت بصری و حس‌انگیزی قابل‌توجهی برخوردار است. طراحی صحنه و نورپردازی به شکل کارآمدی در خدمت روایت قرار گرفته و رضا بابک هم برگ برنده فیلم است. مردی شکسته با چشم‌هایی که بیشتر از دیالوگ‌ها حرف می‌زنند و تنها چیزی که او را آرام می‌کند یک محکمه است.