زمین در قلب یک «خلأ کیهانی غول‌پیکر» مرموز قرار دارد

باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی - پدیده انبساط شتاب‌دار کیهان، دهه‌هاست که اخترشناسان را گیج کرده است. اندازه‌گیری‌های اخیر نشان می‌دهد که کیهان امروز سریع‌تر از بلافاصله پس از بیگ بنگ در حال انبساط است.

اما یک مطالعه جدید توانسته توضیح شگفت‌انگیزی برای این راز ارائه دهد و نشان دهد که کهکشان ما در یک منطقه منحصر‌به‌فرد از کیهان، در یک خلأ کیهانی وسیع به قطر یک میلیارد سال نوری قرار دارد.

تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر ایندرانیل پانیک از دانشگاه پورتسموث، توضیح می‌دهد که این «خلأ محلی» ۲۰ ٪ کمتر از کیهان اطراف ما متراکم است. این ساختار کیهانی منحصر‌به‌فرد ممکن است مسئول این توهم باشد که کل کیهان با سرعت فزاینده‌ای در حال انبساط است، در حالی که در واقعیت، این اثر ممکن است به منطقه محلی ما محدود شود.

این نظریه جدید تلاش می‌کند تا به اصطلاح «تنش هابل» را حل کند، اصطلاحی که برای توصیف شکاف یا اختلاف بین اندازه‌گیری‌های مختلف سرعت انبساط کیهان، معروف به «ثابت هابل» استفاده می‌شود.

هنگام اندازه‌گیری انبساط با استفاده از کهکشان‌های نزدیک و ستاره‌های در حال انفجار (ابرنواخترها)، مقداری ۱۰٪ بیشتر از مقداری که از مطالعه‌ی پس‌زمینه‌ی مایکروویو کیهانی، رد نوری که ۳۸۰،۰۰۰ سال پس از بیگ بنگ ساطع شده است، به دست می‌آوریم.

دکتر پانیک می‌گوید: «توضیح مرسوم مستلزم وجود نیروی مرموزی به نام انرژی تاریک است، اما مدل ما راه‌حل ساده‌تری را پیشنهاد می‌دهد. اگر ما در منطقه‌ای با چگالی کمتر بودیم، کهکشان‌های لبه‌های این خلأ به صورت گرانشی ماده را از ما دور می‌کردند و این تصور را ایجاد می‌کردند که جهان با سرعت فزاینده‌ای در حال گسترش است.»

شواهدی که از این ایده پشتیبانی می‌کنند، از مطالعه‌ی «پژواک صوتی» بیگ بنگ، معروف به نوسانات صوتی باریون (BAOs) ناشی می‌شود. این الگو‌های کیهانی، مشابه موج‌های درون یک برکه، اطلاعاتی در مورد ساختار اولیه‌ی جهان را حفظ می‌کنند.

تحلیل دقیق این موج‌ها نشان می‌دهد که توزیع کهکشان‌ها در اطراف ما به طرز شگفت‌آوری با فرضیه‌ی خلأ غول‌پیکر سازگار است.

پانیک اضافه می‌کند: «با تجزیه و تحلیل داده‌های ۲۰ سال گذشته، دریافتیم که احتمال حضور ما در یک فضای خالی عظیم، ۱۰۰ میلیون برابر بیشتر از احتمال عدم حضور ما در آن است.» این کشف می‌تواند درک اساسی ما از ساختار جهان، به ویژه ایده غالب مبنی بر اینکه ماده به طور یکنواخت در مقیاس‌های بزرگ توزیع شده است را دگرگون کند.

با این حال، این نظریه بدون چالش نیست. بزرگترین چالش این است که چگونه یک فضای خالی با چنین اندازه وسیعی می‌تواند از ابتدا شکل گرفته باشد. علاوه بر این، این ایده که ما در یک مکان «ویژه» در جهان وجود داریم، با اصل کوپرنیکی که بیان می‌کند زمین موقعیت ویژه‌ای در جهان ندارد و مرکز جهان نیست، در تضاد است.

اگر این نتایج تأیید شوند، می‌توانیم شاهد یک تغییر الگو در درک خود از تکامل جهان باشیم که به طور بالقوه فرضیاتی مانند انرژی تاریک را از بین می‌برد یا حداقل ما را مجبور به تجدید نظر در ماهیت آن می‌کند.

با این حال، همانطور که دانشمندان تأکید می‌کنند، قبل از اعلام راه‌حل قطعی برای یکی از بزرگترین اسرار کیهانی زمان ما، مشاهدات و تجزیه و تحلیل بیشتری لازم است.

منبع: دیلی میل