ریزگردهای نمکی، مسئله‌ای است که از هم‌اکنون، به عنوان دغدغه‌ای جدی در جامعه علمی مطرح شده و کارشناسان امر بر ضرورت مبارزه با این پدیده تأکید می‌کنند.

علاوه بر ریزگردهای نمکی، معضل جدید تشکیل شن‌های روان در اراضی کشاورزی اطراف دریاچه نیز، در حال تحقق یافتن است.

این شن‌های روان با قابلیت انتقال از مرکز و درون اراضی دریاچه، در حال حرکت به روستاهای حاشیه‌ای هستند و دیری نخواهد پایید که باغات و اراضی کشاورزی حاشیه‌ای، در صورت نبود نظارت و کنترل، به واسطه این معضل و مشکل جدید به کلی نابود خواهند شد، همان‌طور که در مناطق کویری مرکز ایران، بسیاری از روستاها به واسطه  قرارگرفتن در محاصره شن‌های روان، خالی از سکنه شده و کشاورزی آنها نابود شد.

نکته قابل اهمیت در این رابطه، جهت بادها بوده که اغلب از سمت ارومیه در آذربایجان‌غربی به سمت تبریز در آذربایجان‌شرقی است و آسیب‌پذیری این استان به ویژه شهر تبریز را مقابل ریزگردهای نمکی و شن‌ها بیشتر کرده است که توجه ویژه مسئولان کشوری و استانی را می‌طلبد.

گزارش فارس حاکی از آن است، روستای جبل‌کندی در 40 کیلومتری شمال ارومیه واقع شده که از روستاهای مشرف به دریاچه ارومیه است. در یک کیلومتری این روستا، 300 هکتار از زمین‌ها به شن‌های روان مبدل شده که روز به روز بر تپه‌های آن‌ها افزوده می‌شود. این تپه‌های شنی، تهدیدی جدی برای روستاها و باغات منطقه به شمار می‌رود.

کارشناسان برای مبارزه با این وضعیت، طرحی را برای احیای آن اجرا می‌کنند. از جمله طرح‌های تثبیت شن، می‌توان به مالچ‌پاشی روی شن‌ها، کاشت موانع حصیری در تپه‌های شنی برای کاهش سرعت باد از 140 کیلومتر به 100 کیلومتر در ساعت و کاشت نهال‌های بومی که سازگاری زیادی با نمک و کم آبی دارند، اشاره کرد.

اما نکته مهم آن است که عامل به وجود آمدن این شن‌های روان از میان برود.