به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) این مرجع تقلید در این کتاب آورده است:

«رسول اکرم‏ (صلی الله علیه و آله و سلم) به شخص ثروتمندی که موفق به حضور در مراسم حج نشده بود فرمود: به کوه ابوقبیس بنگر اگر به اندازه این کوه طلای سرخ داشته باشی و آن را در راه خدا انفاق کنی هرگز به پاداش حج‏ گزاران، دست نخواهی‏ یافت.

سپس فرمود: حج‏ گزار چون مقدمات سفر خود را آماده کند چیزی بر نمی‌دارد و چیزی نمی‏‌نهد مگر آنکه خداوند ده حسنه برای او ثبت و ده سیّئه از او محو می‏‌کند و ده درجه او را بالا می‏‌برد. پس چون بر مرکب خود سوار شود، مرکبش گامی برنمی‏‌دارد و گامی نمی‌نهد مگر آنکه خداوند باز برای او چنان می‌کند. پس چون به گرد کعبه طواف کند از گناهان خود بیرون می‏‌آید و چون بین صفا و مروه سعی کند از گناهانش به ‏درمی‌آید و چون در عرفات توقّف کند از گناهانش خارج می‏‌شود و چون در مشعرالحرام توقّف کند از گناهانش برون می‏‌آید و چون رمی جمره کند از گناهانش خارج می‏‌شود و این‏ چنین رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) یکا یک مواقف را برشمرد و فرمود: اگر حج‏ گزار در هر یک از این مواقف درنگ کند از گناهانش بیرون می‌آید. آنگاه فرمود: تو کجا می‏‌توانی به پاداش حج‏ گزار دست‏ یابی؟!؛«أنّی لکَ أنْ‏تَبلغَ ما یَبْلُغُ الحاجُّ».

شاید مراد پیامبر گرامی‏ (صلی الله علیه و آله و سلم) از تأکید بر خروج حج ‏گزار از گناهان خویش پس از هر یک از مناسک، بیان این نکته باشد که هر یک از این اعمال در آمرزش گناهی خاص مؤثر است و برای آمرزش آن گناه واجب شده است یا آنکه گناهان چون انباشته شود و زنگار و پرده‏‌ای بر گنهکار شود، هر یک از این مناسک موجب کاستن از ضخامت این پرده‏‌ها و کنار رفتن این پوشش‌ها از دل‌ها می‌گردد.»

انتهای پیام