غلامعلی حدّاد عادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، طی نامه‌ای خطاب به محمد سرفراز، رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، با تأکید بر پاسداری از زبان فارسی و تلاش‌های فرهنگستان در این حوزه، نکاتی را در باب سیاست‌ها و روش سازمان صدا و سیما در حوزه‌ی تبلیغات و آگهی‌های بازرگانی عنوان کرده است.

متن نامه‌ی مذکور بدین شرح است:

بسمه‌تعالی

جناب آقای دکتر سرافراز

رئیس محترم سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

با سلام،

به‌خوبی اطلاع دارید که پاسداری از زبان فارسی و «حفظ قوت و اصالت{آن} به‌عنوان یکی از ارکان هویت ملّی ایران» وظیفه‌ای است که بر عهده‌ی تمام دستگاه‌های قانون‌گذاری اجرایی و قضایی کشور گذاشته شده است. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز توجه ویژه‌ای به زبان و خط دارند و بارها، چه در سخنرانی‌های عمومی و چه در دیدار با مسئولان، بر اهمیت نگهبانی از این «کلمه‌ی طیبه» تأکید و حتی ابراز نگرانی کرده‌اند که «ما در کانون زبان فارسی داریم زبان فارسی را فراموش می‌کنیم». این سخن گوشزد و هشداری است تا همگان، به‌ویژه دستگاه‌های مسئول، با اهتمام بیشتری در حفظ زبان فارسی بکوشند.

فرهنگستان زبان و ادب فارسی نهادی پژوهشی است، اما در بیست‌وپنج سالی که از فعالیت آن می‌گذرد، به دلیل وضعیت زبانی نابسامان آگهی‌های تبلیغاتی، برای هماهنگ‌سازی کار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره‌ی ثبت شرکت‌ها و مالکیت صنعتی و سازمان صدا و سیما در زمینه‌ی ثبت و تبلیغ نام شرکت‌ها و مؤسسات و نام کالاها پیش‌قدم بوده است. انجام ساعت‌ها کار کارشناسی و برگزاری ده‌ها جلسه با این نهادها و تهیه‌ی اسناد و پاسخگویی به بیش از چهارهزار استعلام این سازمان‌ها جزو این فعالیت‌ها بوده است.

اما در طول سال‌های اخیر که بر حجم تبلیغات رادیویی و تلویزیونی برای کالاهای ایرانی و غیر ایرانی افزوده شده، هجوم اسامی بیگانه بر چشم و گوش مخاطب از طریق رسانه‌ی ملی عرصه را بر کلمات فارسی تنگ کرده است. هوم‌کِر و بارْلی و بایودِنت و پریل و اکتیو و اویلا و ویستابست و نوترینو و پرسیل و فامیلا و فارنهایت و چاکلز و آلومکس و جی‌بی‌پوز و مولتی‌ویتامین‌ و پلاس پروتئین تنها نمونه‌هایی از چند ده نام بیگانه‌ای هستند که پیوسته از طریق رسانه‌ی ملی در گوش فارسی‌زبانان طنین‌افکن می‌شوند و ذهن پیر و جوان ایرانی ‌را چنان مخدوش می‌کند که تصور می‌کنند فقط کالایی ارزش تبلیغ و خریداری دارد که نامی غیر فارسی بر پیشانی داشته باشد.

با توجه به آنچه گفته شد انتظار می‌رود رسانه‌ی ملی که به فرموده‌ی رهبر معظم انقلاب باید «آموزنده‌ی زبان شیرین و رسا و پرتوان فارسی باشد» با اتخاذ تصمیمی جدّی برای رفع این مشکل و بازیابی نقش تأثیرگذار خود در حراست از زبان و ادبیات فارسی بکوشد.

فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز همچون همیشه همراه و همگام با سازمان‌هایی خواهد بود که برای نگهبانی از مرزهای زبان فارسی تلاش می‌کنند و مجدداً آمادگی خود را برای همکاری با سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران اعلام می‌کند.