عکسهایی مانند شلیک به سر مرد ویتنامی یا خودسوزی راهب بودایی وپرتره چه گوارا ......عکسهایی که چنان معروفند که یادآور حادثه ای و یا رخدادی مهم اند که این عکسها نمادشان می شوند.

این عکسها باقی می مانند و گاه از خود حادثه ماندگاریشان بیشتر است و جزیی از حافظه تاریخی بشریت می شوند.

در چند روز اخیر عکسی در رسانه های جهان منتشر شد که بی شک می تواند به عکس- نمادی از قرن بیست و یکم تبدیل شود.

قرنی که علیرغم پیشرفت زایدالوصف بشر در علم و تکنولوژی نشاندهنده سقوط بی مانندی در ورطه توحش نیز هست.

تصویر آیلان کودک پناهنده سوری که در آبهای ترکیه غرق شده و به ساحل افتاده است به اعتقاد نگارنده ماندگارترین عکس قرن ما خواهد بود.

در سال 2013، 2014 و 2015 جهان شاهد بزرگترین موج مهاجرت از کشورهای آسیب دیده از جهل و خشونت و جنگ قدرت بود .بر طبق آمارهای آژانس پناهندگان در سه سال اخیر تعداد پناهجویان جهان رکورد بی مانندی از خود به جا گذاشته است که از جنگ جهانگیر دوم به بعد بی مانند بوده است.

آوارگان از سوریه و لیبی و عراق و سودان و سومالی وافغانستان و......خود را به آب و آتش می زنند تا در بهشت اروپا و استرالیا ماوا گیرند اما گویا سرنوشت محتوم بسیاری از آنان مرگ است چرا که شوربختی آنان را تعقیب می کند ؛با آنها در اردوگاه چادر می زند با آنها به قایق می نشیند و با آنها......

در این میان آیلان هم کودکیست مثل همه کودکان جهان که ما آنها را به امیدبه ثمر رسیدن آرزوهای خود به دنیا آورده ایم اما دنیای بیرحمی که به نحو ساده ای بین قدرتمندان به بازی "بود و نبود" بدل شده است به او مجال زیستن نداده است.

آیلان عکس- نماد کودک قرن است ....این عکس می ماند ...یعنی باید که بماند برای یادآوری تلخی بازی قدرت و خشونت برای بشریت مدرن هزاره سوم .

سالهای سال بعد آیندگان ما با دیدن این عکس به یاد می آورند که کودکان خاورمیانه و شمال آفریقا چگونه تاوان بازی بزرگان را دادند