به گزارش سرویس علمی ایسنا، اندازه‌گیری‌های راداری انجام‌ شده توسط کاوشگر کاسینی به همراه کش‌آمدگی 40 کیلومتری ساحل شرقی دریای مزبور، اعماق 20 تا 35 متری آن را آشکارسازی می‌کند. با این حال، کاسینی فقط بخش کوچکی از دریای Kraken Mare یعنی ناحیه‌ای در نزدیکی دهانه دره رودخانه‌ای سیلاب‌گرفته را تفحص کرده است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت این سامانه عمق بی‌نهایت دریای موردبحث را کاوش نکرده است.

دانشمندان تصور می‌کنند در نواحی که کاسینی پژواک رادیویی از بستر دریا دریافت نکرده، Kraken Mare احتمالا بیش از آن عمیق بوده که پرتو راداری در آن نفوذ کند. همچنین داده‌های دریافتی از ناحیه درون و اطراف این دریا دامنه‌های نسبتا شیب‌داری را نشان دادند که به آن ختم می‌شوند و این موضوع نشان می‌دهد دریای مزبور احتمالا کاملا عمیق باشد. این دریا حجم بزرگی از اتان و متان مایع در نزدیکی قطب شمال تیتان و مساحت 400 هزار کیلومتری را می‌پوشاند.

کاسینی آخرین اندازه‌گیری‌های عمق دریای تیتان را در 21 اوت و در طول پروازش بر فراز تیتان انجام داد. در طول این پرواز، فضاپیما همچنین دو جسم شفاف مرموز را در دریای مزبور رصد کرد که شبیه به ویژگی جزیره‌مانند عجیبی بودند که پیش از آن در دریای بزرگ دیگر تیتان به نام Ligeia Mare مشاهده شده بود.

دانشمندان کاسینی درباره ویژگی‌های این اجسام مطمئن نیستند اما اعلام کرده‌اند آن‌ها شاید امواج، حباب یا پسماندهای شناور باشند.

تیتان با عرض 5150 کیلومتر، 50 درصد بزرگ‌تر از قمر زمین است و در کنار زمین، تنها جسم منظومه شمسی است که دارای اجسامی متشکل از مایع ثابت بر روی سطحش است. با این حال، دریاچه‌ها و اقیانوس‌های تیتان از هیدروکربن‌های مایع و نه آب پوشیده شده‌اند.

ماموریت 3.2 میلیارد دلاری کاسینی که با همکاری ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا اجرا می‌شود، در سال 1997 به فضا پرتاب شد و در سال 2004 به سیستم زحل رسید. کاسینی بررسی زحل و قمرهایش را تا سپتامبر سال 2017 ادامه خواهد داد و پس از آن شیرجه انتحاری به جو ضخیم زحل خواهد داشت که منجر به مرگ خودخواسته آن می‌شود.

محققان نتایج جدید خود را در «نشست بخش علوم سیارات» انجمن نجوم امریکا در آریزونا ارائه می‌دهند.

انتهای پیام